Percy Jackson: De Opoffering |1|

|17| Regels

P.O.V. Hazel

Ik zie Hanna en Leo glimlachend aankomen, Hanna komt naast mij zitten en Leo naast Nico.

Ze gaan terug weg om eten te halen en komen dan terug zitten bij ons.

"Gaat alles goed met je Leo?" vraag ik aan hem. "Ja, alles gaat prima" zei hij blij, wat een glimlach tovert op mijn gezicht.

Iedereen had gedaan met eten en Hanna zei "Goed, nu even over de queeste..." Iedereen was stil en luisterde naar Hanna, sinds het gevecht met Clarisse kijk ik echt op naar haar ook al heeft Nico geen vertrouwen in haar...ik heb dat wel voor haar en ik bewonder haar ook, ik ben blij dat ik haar mijn vriendin kan noemen.

"Goed, ik heb heel simpele regels..." zei Hanna serieus terwijl ze de regels af ging door ze te tellen met haar vingers...

Regel 1: We blijven bij elkaar tenzij ik zeg dat we beter kunnen opsplitsen

Regel 2: Als we opsplitsen, nooit alleen.

Regel 3: We delen met het eten en drinken dat we hebben of vinden

Regel 4: We moeten op elkaar vertrouwen...

Ik keek Nico aan en zag dat hij nog altijd wantrouwig keek naar Hanna.

Regel 5: Als je met iets zit of een probleem hebt, zeg het dan maakt niet uit tegen wie zolang je maar weet dat we elkaar helpen

Iedereen knikten "Meer regels heb ik niet, ik zou blij zijn als jullie die zouden accepteren" zei Hanna met een glimlach. Iedereen knikten en glimlachte terug behalve Nico. Ik keek hem boos aan, maar dat maakte voor hem niet veel uit.

"Goed, het is middag dus geniet nog van jullie vrije tijd." zei Hanna terwijl ze recht stond en weg ging. Ze zat ergens mee en ik weet niet wat, ze laat het niet zien maar ik weet het gewoon...

"Ik ga mijn spullen pakken" zei Frank terwijl hij recht stond en een kus gaf op mijn wang. "Tot straks" zei ik terug met een glimlach terwijl hij weg ging.

Leo was al weg naar zijn gebouw om ook zijn spullen te pakken, vermits Nico en ik wisten dat Hanna ons zou meenemen hebben we onze spullen al gepakt.

"Je moet niet zo wantrouwig zijn tegenover Hanna" zei ik tegen Nico. "En waarom dan niet, je kent haar helemaal niet..." zei Nico kil. "Jawel, ik ken haar wel en ze zei zelf dat ze nooit iemand zou vermoorden" zei ik terug tegen Nico gefrustreerd. "Je hebt toch niet verteld over mijn droom, he" zei Nico geschrokken. "Nee natuurlijk niet, ik breek geen beloftes, Nico" zei ik terug. Nico was opgelucht en zuchtte even.

"Beloof me dat je je houd aan de regels die Hanna zei" zei ik tegen Nico. Nico knikte. "Zeg dat je het beloofd!" zei ik tegen hem, eigenlijk beval ik het hem. "Oké, oké ik beloof het" zei Nico terwijl hij naar zijn handen keek.

"We moeten maar eens onze rugzak gaan halen..." stelde Nico voor na een lange stilte. Ik knikte en we gingen naar het Hadesgebouw.

Toen we aankwamen keek ik nog een keer rond in 'ons huis'. Wat zal ik het hier missen...