Percy Jackson: De Opoffering |1|

|26| 'Monster'

P.O.V. Hanna

Ik vertelde Leo mijn verhaal, want ik had het gevoel dat ik hem kon vertrouwen als ik plots gebrul hoor.

Leo wou iets zeggen, maar ik kapte hem af.

Ik trok mijn zwaard en luisterde goed. Ik hoorde voetstappen komen naar ons.

"Er is een iets opkomst" wou ik zeggen, maar stopte met praten toen ik zag wat er verder op gebeurde bij Nico en Hazel.

Frank die vanuit de struiken kwam keek woedend naar Hazel.

Ineens in het niets veranderd Frank in een grizzlybeer. Hoe de f*ck?!

Ik zag Frank uithalen met één van zijn poten naar Hazel dus rende ik naar Hazel en duwde haar neer op de grond zodat ik geraakt werd en helemaal tegen een boom werd geslagen. Ik kwam met een harde klap met mijn rug tegen een boom en zakte neer op de grond.

Ik zag Frank naar me toe komen. Hij pakte me vast bij mijn keel en hief me op. Hij zat me te wurgen en ik kon niet weg, Frank was te sterk. Ik keek in de ogen van Frank en ze waren ineens goud-kleurig in plaats van bruin.

"Frank, luister je bent jezelf niet meer laat Hanna met rust" zei Hazel op een kalme toon, maar Frank wurgde me nog altijd. Ik begon al zwarte vlekken voor mijn ogen te krijgen.

"Laat haar met rust!" riep de stem van Leo nog voordat ik het bewust zijn verloor...

P.O.V. Leo

Frank zat nog altijd Hanna te wurgen en ik zag dat de ogen van Hanna stilletjes aan toe gingen.

Ik schreeuw door de woede tegen Frank en sta meteen in vuur en vlam.

Ik loop naar Frank toe en automatisch laat hij Hanna los, Frank is bang van vuur. Dat heeft te maken met zijn verleden en het feit dat een klein stukje brandhout zijn leven in handen heeft.

Hanna ligt bewusteloos neer op de grond terwijl Frank terug veranderd in zijn menselijke gedaante.

"Wat heb je gedaan?" vroeg ik aan Frank. Frank keek naar Hanna die bewusteloos neer lag op de grond. "Ik weet niet...ik...ik..." zei Frank maar hij kwam niet uit zijn woorden.

In de gedachte van Hanna...

P.O.V. Hanna

"HALLO, JIJ BENT VAST DE OOH ZO BEKENDE HANNA DELA FEU." zei een vriendelijke vrouwenstem. "Hoe weet u mijn naam?" vroeg ik aan de vrouw die recht voor me stond. "LIEFJE, IEDEREEN VAN HEEL OLYMPUS KENT JE." zei de vrouw terug.

"Wie bent u?" vroeg ik aan haar. "MIJN NAAM IS FORTUNA GODIN VAN HET LOT." zei de Godin. Ik buigde voor haar en vroeg "Waarom bent u hier?". "IK KOM JE EEN AANBOD GEVEN." zei Fortuna met een vermakelijke grijns. "JE MAG NAMELIJK AAN MIJN RAD DRAAIEN, HET RAD VAN FORTUNA." zei ze. "En als ik weiger" zei ik.

"DAN ZAL ER EEN VLOEK TREDEN" zei Fortuna. Ik weet dat ze niet te vertrouwen is, straks gaat misschien iedereen doodt door me als ik draai aan het rad. "AAN JOU DE KEUS, HANNA" zei Fortuna terwijl ze rond haar rad stapte.

"Ik weiger" zei ik vastberaden. "IK HAD NIET MOETEN ZEGGEN DAT JE KON WEIGEREN!" riep Fortuna boos terwijl ze verdween...