Percy Jackson: De Opoffering |1|

|19| Jullie zijn familie!

P.O.V. Hanna

Ik keek iedereen doordringend aan, maar ze wouden niets vertellen dus liet ik het maar zo. Ik weet dat één van hun iets verbergt en ik ga daar achter komen...

Ik keek naar Leo die zijn laatste stukje van zijn pizza doorslikte. "Goed, iedereen is klaar" zei ik en knikten naar iedereen. Iedereen was meteen stil en ik begon te vertellen...

"God van alles voelt argwaan en verraadt.
De uitgekozenne zal het licht in de duisternis zijn.
De vloek zal helen in plaats van doden
Daarvoor zal één halfgod de prijs moeten betalen.
5 waren er, 4 zullen er zijn..." zei ik kijkend naar ieder apart, van Leo naar Nico naar Hazel naar Frank tot dat ik klaar was met de voorspelling te zeggen.

"Iemand ideeën waarover de voorspelling zou kunnen gaan?" vroeg ik aan elk van hun.

Niemand zei iets tot dat Nico zei "Waarom vraag je dat, jij weet naar waar we naartoe moeten...". "Is dat zo?" vroeg ik aan hem. "Ja..." zei Nico kil terug. "Ik denk ook dat jij weet waar we naartoe we moeten..." zei ik terwijl ik mijn armen kruisten. Nico gaf me een grijns en hij zei kijkend naar Hazel "We moeten naar mijn vader, onze vader".

"Waarom?" vroeg Frank. "De eerste zin van de voorspelling, vriend" zei ik terug. Frank keek me niet-begrijpend aan. "Zeus vertrouwt Hades niet, eigenlijk is het Jupiter die Pluto niet vertrouwd" verbeterde ik me nog zelf. Frank knikte en vroeg "Hoe geraken we in hemelsnaam bij het huis van Pluto?".

Ik werpte een blik toe naar Hazel en Nico. "Ik weet een ingang" zei Nico met een grijns. "Ik luister" zei ik met een brede grijns terug.

"Als we naar Hollywood gaan kunnen we bij mijn vader geraken, maar we gaan een lange reis moeten doorstaan met gevaren..." zei Nico. Ik knikte "Dan gaan we ervoor! We zijn een team en ik laat jullie niet in de steek" zei ik kijkend naar mijn teamgenoten en vrienden. Er verschijnt een glimlach op ieders hun gezicht behalve op dat van Nico. Wat is er toch met hem?

Iedereen was stil en ik had nog tijd om wat te zeggen dus deed ik dat ook.

"Kijk vrienden, ik heb jullie gekozen omdat ik jullie nodig heb en daarmee bedoel ik echt iedereen. Jullie zijn vanaf nu familie voor me en ik laat mijn familie niet de steek, ik zal jullie beschermen met alle kracht die ik bezit in men hele lijf. Jullie zijn allemaal uniek en dat maakt ons sterk als team, ik heb iedereen nodig..." zei ik met veel blijdschap in mijn stem.

"De voorspelling zei dat we met 5 waren en 4 zullen-" zei Frank, maar ik onderbrak hem "We zullen compleet zijn, ik laat niemand dood gaan of achter" zei ik vastberaden. Frank knikte en zuchtte even diep uit.

"Goed, ik ben er trots op dat jullie mijn team zijn. Ga nu maar afscheid nemen van je dierbare zodat we daarna kunnen vertrekken" zei ik tegen iedereen. Iedereen stond recht van de tafel en ging weg terwijl ik blijf zitten...