Percy Jackson: De Opoffering |1|

|29| In de stad...

P.O.V. Hazel

"Hey kinderen" zei een mannenstem. Ik deed mijn ogen open en zag de man van de pick-up truck. "Ik wil jullie slaappartijtje niet storen, maar we zijn in de stad." zei de man.

Ik keek rond en zag dat we inderdaad in de stad waren beland. Je ruikt de uitlaatgassen van auto's en als je voor je kijkt zie je alleen maar wolkenkrabbers.

"En jullie vriendin is eten en drinken gaan halen, zo die ene die bewusteloos was" zei de man.

Ik keek naast me en zag dat inderdaad Hanna weg was. Ik keek nog eens rond naar de anderen en ze waren net zo in de war als ik.

"Ik moest van jullie vriendin, jullie laten uitstappen en hier laten wachten tot dat ze terug was". We knikten allemaal en stapten uit de achterbak van de pick-up truck.

De man wou door rijden, maar ik zei "Bedankt meneer". De man knikte en reed weg.

We zaten op de stoep te wachten op Hanna die ieder moment met eten en drinken kan komen. Hoe kan het dat ze zo snel hersteld is, haar hartklopping was heel zwak gisteren en nu is ze precies terug springlevend?

Ik kwam uit mijn gedachte en zag Hanna naar hier komen met zakken eten en drinken.

"Hanna" zei ik blij. Hanna glimlachte en kwam snel naar ons toe. "Hier eten en drinken" zei Hanna terwijl ze ons de zakken overhandigde die vol met eten, snacks, snoep en drinken zaten.

Hanna kwam naast me zitten en gaf me een knuffel. "Ik heb je echt gemist" zei ik tegen haar. Hanna glimlachte terug en pakte uit haar zak een appel en een blikje Redbull.

"Hanna het spijt me, ik wilde je ni-" zei Frank maar Hanna onderbrak hem. "Ik weet dat je het niet wilde, ik zag aan je ogen dat je jezelf niet was." zei Hanna. Frank knikte en at verder.

"Hoe zagen zijn ogen eruit?" vroeg ik bang voor het antwoord. "Goud-kleurig, waarom?" vroeg Hanna kijkend naar me, ik had het gevoel dat Hanna wist dat ik meer wist over deze verschijning.

"De eidolons" zeiden Leo, Frank en ik tegelijkertijd. "Eidolons?" vroeg Hanna niet begrijpend terwijl Nico ons raar aankeek. "Kwade eidolons" zei Leo. "Ze nemen bezit van een persoon en gebruiken hem om opdrachten mee uit te voeren" voegde ik eraan toe.

Hanna keek bedenkelijk terwijl ik bij Nico angst zag. Wat is er toch met hem? Gaat hij nu ineens het watje spelen?

"Laten we verder eten en de stad wat verkennen..." stelde Hanna voor. "Jullie verdienen wel wat vermaak" zei Hanna met een glimlach. Iedereen juichden, wat bij Hanna een glimlach toverde.

"Ik wil jullie graag rond de avond terug heel hier hebben, laten we zeggen 19:00 zodat we kunnen eten en verder kunnen wandelen" zei Hanna. Iedereen knikten en Leo en Frank stonden recht en gingen weg.

Nico en ik bleven bij Hanna. "Allez, wat doen jullie hier nog. Maak plezier" zei Hanna. Nico bleef zitten net zoals ik.

"Ik moet je iets vragen" zei ik terug.