Günlerdir ne yazacağımı düşünüyorum. Kalemi elime alıp alıp tek kelime yazamadan bırakarak kalkıyorum masa başından. Böyle bir durumda ne yazılır açıkçası onu da bilmiyorum.
Tam 12 evden 12 can verildi toprağa. Analar babalar evlatsız, kadınlar er’siz, çocuklar babasız kaldı.
Ne için?
“ Vatan için!”
Ne uğruna?
“ Vatan uğruna!”
Niye?
Bu ülkeyi de kan götürmesin diye… Bizim gibi insanlar akşam yastığa başını rahatça koyabilsin diye… Yollarda özgürce dolaşabilsin diye… Senin için, senin ailen için, gözünden bile sakındığın çocukların var ya? İşte onlar için! Dini, vatanı, bayrağı için.
Ne oldu biliyor musun?
Senin çocuğun babasız kalmasın diye binlerce çocuk babasını feda etti. Binlerce ana, canının bir yarısını bıraktı kör kurşunların önüne. Sen eşinle rahatça uyuyabilesin diye binlerce kadın yüreği ağzında hem ana, hem baba olmayı öğrendi.
Yağmurun altında ıslanabiliyorsak, pencereden bakınca güneşi görebiliyor, gecenin karanlığında yıldızları seyredebiliyorsak, çocuklarımızı bir başına markete gönderebiliyorsak, kendini feda eden binlerce şehidimiz sayesindedir.
Bir Türk olarak, bayrağın her dalgalandığında göğsün gururundan kabarıyorsa; o bayrağa kanını feda eden canlar sayesindedir.
-VE SEN!!!
Gülümseyerek ölüme giden o gencecik şehitlerin kanını; “paran ile yerde bıraktığını unutma ey nesil!”
Müslüman bir ülkede “Allahuekber” nidalarıyla dini için savaşa koşan kahramanların kemiklerini sokaklarda “ ben Müslüman değilim” diyerek sızlattığını unutma ey nesil!”
3 kuruş için vatanını, dinini, bayrağını, imanını, şehadet şerbetini elinden alan münafıklarla bir olan herkese yazıklar olsun!!!
Günlerdir bir kez olsun aklına gelmediyse şehidin, sızlamadıysa yüreğin, yanmadıysa canın, ne sen layıksın bu toprağa ne de senin gibi olanlar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAVİ MANOLYA
PuisiSizlere ne bir kurgu ile ne de yalan duygularla geldim. İnsanoğlu doğuyor, büyüyor, bir şekilde yaşayıp ölüyor. Kötü olan şu ki; bazı insanlar hiç sorgulamıyor. Hayatın içinden kesitlerle geldim size... Hüzün, mutluluk, öfke ve daha fazlası. Biraz d...
