(7 MART 2024)
İnsan bilmediğinin esiri olurmuş bu hayatta. Kalp, çabuk kanarmış sözlere. Güzel de söylese dilin, kötü de söylese kalp boynunu büker karşısında. Oysa çabuk inanmamak gerekir olur olmaz şeylere. Akıl, kalp bu kadar saf olduğu için sertmiş demek ki. Bu yüzden eskiler hep; “Aklını başına topla” der, bu yüzden verdiğimiz yanlış kararlarda ilk kafamıza inermiş o tokmak. Zordur bilinen yaşanmışlıklarla, bilinmeyenlere meydan okumak. İnsan bir kere inanınca, her şeyi istediği gibi görürmüş. Aynı insan; en çok inandığı için kırılırmış saç uçlarına kadar. Çünkü insan, ne kadar çok inanırsa o kadar çok kırılıyormuş meğer. Sonra hayatı boyunca bir şeyleri yoluna koymaya, düzene sokmaya çalışmakla heba eder günlerini. Bu defa da, yoluna koymaya çalıştığı her şeyin yorgunluğu çöker omuzlarına. Büyümek acı verir, insan bunu hayatı boyunca verdiği savaşlar sonucu hisseder. Bu yüzden insanı asıl öldüren şey beklemek değildir iki gözüm, bilinmezliktir… bilinmezlik…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAVİ MANOLYA
PoesiaSizlere ne bir kurgu ile ne de yalan duygularla geldim. İnsanoğlu doğuyor, büyüyor, bir şekilde yaşayıp ölüyor. Kötü olan şu ki; bazı insanlar hiç sorgulamıyor. Hayatın içinden kesitlerle geldim size... Hüzün, mutluluk, öfke ve daha fazlası. Biraz d...
