My favorite traitor

CHAPT XII

Weeks passed, and my first month also passed, and the most important is, hindi na ako ang secretary ni Ros.

Sinabihan na rin ako ni Titum about this, dahil kinausap na rin daw siya ng head para sa paglipat ko.

And I am so excited!

The thing is, I don't know kung alam ni Ros. Sasabihin ko nalang din sa kaniya mamaya, kapag dating niya.

He is not in the country for the last whole week, buti nga ay hindi na niya ako sinama.

"I heard you'll be promoted," napaangat ang tingin ko nang marinig ko iyon.

I saw Tasha, mataray na mataray na nakatingin sa akin.

"I am not," tipid na sagot ko rito.

I am not really promoted, that's my real position, temporary lang ang pagiging secretary ko.

"Si Elzie na naman ang nakita mo Tasha."

Nakita ko naman ang pagsilip ni Dina, katabi ko lang kasi ang table niya, kaya siya lang din ang ka-close ko rito.

Madalang lang din kasi akong lumabas sa office ni Ros.

"It is real, na-promote siya because of our boss," saad pa nito na ikinatawa ni Dina.

"Saan mo naman nakuha 'yang tsismis na 'yan?" tanong nito.

"Buti nalang Elzie, aalis kana rito, baka kasi mahawa ka ng kababawan sa isa diyan," baling ni Dina saakin.

"Totoo naman, nilandi niya lang si Sir, kaya siya tumaas," sambit pang muli nito.

"I told you, I am not," natatawang sambit ko rito.

What with this woman? Bakit ipinipilit niya?

"She applied as IPM, Tasha. Alam mo naman kapag fresh grad, hindi talaga sinasabak ng head sa heavy works," pagpapaalala ni Dina rito.

"Porke matagal mo ng crush si Sir," natatawang sambit nito na lalong ikinainit ng ulo ni Tasha.

"She flirted with our boss, kaya nangyari iyon," pilit pa nito, kaya napahugot nalang ako ng hangin.

"She didn't, Ms. Alcantara."

Napatigil ito nang marinig niya iyon. Napatingin kaming tatlo mung saan nanggaling iyon and, as expected, it is our boss.

Bakas ang takot sa mukha ni Tasha.

"Elzie, to my office," seryoso at madilim ang aurang saad nito sabay lakad papunta sa office niya.

Napatingin ako kay Dina, she shrugged and tap my shoulder Luke giving me a goodluck.

Tumayo naman na ako para sundan na ito. Si Tasha ay nakatayo pa rin doon.

Sa nakalipas na isang buwan, napakaraming kumalat na Balita about me and Ros. Hinayaan ko nalang dahil wala naman silang alam.

Ang pinakamabentang tsismis nga ay ang pinaglalaban ni Tasha kanina.

...

"Sir," tawag ko rito.

Nakatayo ito habang nakapamulsa ang kamay sa harap nang napakalaking salaming bintana sa office, my favorite place.

Hindi naman ito humarap kaya pumunta na ako rito.

He is not in the mood, and I don't know why, subukan niyang mainis kasi magiging IPM ako, patay siya saakin.

"What's with you?" tanong ko rito.

I hug him in front, my hands wrapped around his neck.

"What do you want me to do with Alcantara?" tanong nito.

"Nothing, hayaan mo na siya. Sanay naman na ako ron," saad ko rito.

"If you'll do something, it's unfair, mate-threaten iyong ibang employee mo," I said.

"That's not good to your image," I added, while we're facing each other.

Aalisin ko na sana ang kamay ko nang maramdaman ko ang dalawang kamay niyang sinapo ang pang-upo ko.

"You'll not be on my side, anymore," saad nito.

"It is fine, baka nagsasawa kana saakin," ani ko rito.

"Yeah, you're right," pagsang-ayon nito na ikinataas ng isang kilay ko.

"Really?!" I asked him.

Akmang aalis na ako sa mga palad niya nang ibaba niya ako at hawakan ako sa bewang.

"You're so tiny," kalmadong sambit nito, dahil sa pagkakahawak niya ng bewang ko.

"Like you?" I asked that make him smile.

"I am?" tanong nito at idinikit pa saakin ang galit na galit na naman niyang alaga.

"Ros, I am mad!" paalala ko rito.

"Me either," he said with his deep voice.

He lean down to reach for my lips.

"I missed you, Madam," bulong nito.

"Ang tagal mo kasi," ani ko rito.

"Nagpa-miss lang," sagot nito na ikinangiti ko.

"I told you to come with me," He said.

Yeah, he offered me, but I can't, planes are high. I am scared of lightning.

I never ride an airplane, kaya tuwing naga-out of the country kami we choose to ride in cruise.

"Here," ani nito at may inabot sa akin.

"Shocks, this is so beautiful," ani ko rito at kinuha sakaniya ang ribbon na hawak niya. Tinanggal ko agad ang ribbon na suot ko para ipalit iyon.

"That's not for your hair."

Napatigil ako nang marinig ko iyon. Napataas ang isang kilay ko sa sinabi nito.

"It's for your wrist," he added. Napakunot ang noo ko.

"Like bracelet?" punong puno ng pagtatakang tanong ko rito.

"No, like a handcuff," he said and gave me a playful smile.

"I'll tie this to your neck, you'll see," pagbabanta ko rito na ikinatawa niya.

"Let me put it," agaw nito sa akin ng ribbon at siya na ang lagay nito sa buhok ko.

Hinyaan ko nalang ito.

Then, my kuya and my parents are the only people who can fixed my hair. And I can imagine that I allow this man to tie it.

He is more than anything now, baka nga hindi na pagiging boyfriend ang tingin ko sa kaniya.

"Done," saad nito kaya hinarap ko siya.

"It suits you," he commented.

I smile at him, he is just looking at my face.

"Gandang ganda ka na naman saakin," pagbibiro ko pa rito.

"Since the first time I saw you," he added, and kiss me.

Sana hindi na niya ako iwan.

Iyon lang naman ang kinakatakot ko, ang iwan ako ng mga taong gusto kong mag-stay sa buhay ko.

I'm scared that one day, he'll meet a woman that is way better than me. I am nothing, walang experience, wala alam kung hindi mag-go with the flow, kaya kung ano ang andiyan tinatanggap ko lang.

I never fight for what I really want.

Kaya natatakot ako na kapag nagsawa na siya, hayaan ko nalang siya.

Dahil ayoko siyang pilitin sa bagay na ayaw niya.

Ayokong ipilit ang sarili ko sa taong ayaw saakin.

Nakakatakot lang isipin na baka dumating iyong araw na iyon, at wala akong magawa, kung hindi ang hayaan siya.

I hate that idea.