MAGAAN

40 11 15
                                    

Mood: 😄

I really like this ease feeling.

Sana everyday ganito lang nangyayari.

Yung tipong worth it ang lahat ng sikap.

Sumasabay sa agos ng kung ano ba ang ilalahad.

Siyempre yung para sa ika-ngingiti ng buong katawan ko.

Walang bigat na dinadala sa dibdib.

Tamang relax na hinhiling na sana ganito ka-normal ang life.

Pero of course, mahirap umasa.

Tiyempo lang ang maisasagawa e.

Kumbaga tsinamba? Sinuwerte? Sana maulit.

Nakakapagod din kasing lagi na lang nakikipagsapalaran.

Gusto ko parang isang hangin.

Kung saan mang direksyon, doon paparoon.

Doon naman sa maganda.

Ayaw ko ng pangit, yung mga eksenang magagawa.

Ang saya kasi pag nakahinga ka ng maluwag.

Hindi iyong laglag na laglag yung kabuuan ko.

Pagdating sa inaasahan, wala nga akong masyadong expectation.

Kase madalas, dapat kong tanggapin at intindihin kung bakit iyon nakalaan.

Parte kase siya as flaws. And I do not have a choice but to accept it.

Ngunit gusto ko naman yung parang nabubuhayan ako siyempre.

Mapapapikit at magbubuga ng hininga na may silay pataas ang gilid ng mga labi dahil nakuntento sa ibinigay.

And not the stressful events that has been happening in the past few days.

Sabi nila, take a breath.

At iyon lagi kong ginagawa. Pero iba ito, ito yung pakiramdam na mapapaiyak ka na lang.

Nakakatouch na para bang tinutulungan ka ni Almighty o ng tadhana sa tulay na tinatawiran.

Sobrang pasasalamat, very grateful dahil walang circumstances.

Nakilos ang usual routine, at may mga bagong biyayang dumating.

Kung kaya lang na this would last forever, I would really appreciate it.

A lucky opportunity to have it time by time.

But things are temporary and so is this.

I made myself laugh, was able to socialize, and last but not the least, aimed a high and passing score that I have been wanting to.

What is the worst thing that could happen?

Siguro baka mamaya magkaroon.

Maybe something that will surprise me in an uninteresting way.

I am scared to know what is that but I know that could deeply hurt me.

It is not easy to remove that uneasiness once it strikes my mind and forms a crack in my heart.

Madali kase akong masaktan. I am not that strong.

May weakness rin ako kaya natatakot akong may paparating na worse.

I tried once to be careful pero kusa ang madalas nailalahad e.

Anong magagawa ko?

Is there a way to avoid that kind of situation?

Don't JUDGE MeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon