Don't JUDGE Me

DISAPPOINTMENT

Mood: 🙃

Sorry talaga.

Pasensya na kung hindi ko napatunayan ang sarili ko.

Biglaan din kase.

Oo kasalanan ko.

Nagkamali ako.

Hindi naman ako kasing tayod ng inaasahan mo.

Problema ko na.

Alam ko.

Pasensya na kung ang nasilayan mo ay ang kahinaan ko na dapat pinapalitan bilang kalakasan.

Napilitan lang ako e.

Wala akong husay sa ganoong bagay.

Hindi ako magaling dito kase kung pagbabasehan, hindi ako maboka.

Nakakahiya.

Nakakapanghilamos pa ano ng mukha?

Napapasabunot na lang sa buhok?

Nakakapalumbaba na hindi maipaliwanag?

Pulang pula tuloy ang tenga.

Takip ng mukha gamit ng facemask at jacket.

Sabay yuko habang nagtatype ng kung ano ano.

This is so wrong.

I am a mistake.

Putragis itong feeling.

Dapat hindi ako maapektuhan.

But it turns out that I am such a disappointment.

Wala pa ring pinagbago.

Buwisit na ito.

Ang sarap iburol ang sarili sa lupa at hindi na umahon muli.

It was unexpected?

Damn you.

This is why I dislike myself.

Weaknesses always became my downfall.

Ayoko na talaga.

Hindi na ito mauulit pa.

Gusto ko nang maiyak.

Magwala dahil wala akong kakuwenta.

A useless human being, still living in this world.

An embarrassing moment.

Why do I have to be treated like this?

I am in my legal age, pero naging illegal yung nagawa ko.

We all had our wrongdoings that we never thought we had actually done.

Nasasaktan ako.

Hindi ako mapakali sa paghinga.

I am so imperfect na nahahalata.

Disappointment is written all over me.

I get to ruin myself and somebody else.

Do you think I would get a good entrance? Nah, I should quickly make an exit.

And never come back again.

Paunmanhin kapwa kung hindi ako kagalingan.

Nagawa kong mautal sa isang mahalagang bagay na maaring bigyan ng opportunidad upang lumaban muli.

This is so freaking crazy.

Buong pagkatao ko o, hindi nabuhayan.

Pagod na nga ako sa buhay, tapos ito pa?