TOMBİK

VIII

"Oğluşum!Al şunu yersin."

Tam çıkacakken kapıda yakalanmıştı.Yine poşeti alıp kokuyu içine çekti.Annesi ballı çörek yapmıştı.Atilla çok severdi,biraz daha bakarsa hepsini ayakta götürecekti.Poşeti yine çantasına sokup kapıdan çıktı.

"Görüşürüz anne!"

"Görüşürüz minik tosbağam!"

Yürüyerek gidiyordu artık okula.Üç gündür tartıya çıkmıyordu.Açıkçası merak ediyordu,kaç gram kaybettiğini.Ama üzülmemek için tartıyı dolabında saklıyordu.Hafif rüzgarda sokağın kenarında oturan yaşlı adamı görünce adımları yavaşladı.Önünde tartı vardı.

"Şey,ben bir tartılacaktım."

Cebinden para çıkarıp adamın avuçlarına bıraktı.

"Bu fazla evlat."

"Hayır değil.Tartı kırılırsa yenisini alırsınız."

Adamın çatık kaşlarını umursamadan tartıya çıktı.Gördüğü rakamlar yüzünden kaşları havalanmıştı.Hemen tartıdan inip koşmaya başladı.Gözünden akan yaşlarla beraber spor salonuna koşuyordu.Gördüğü rakamlar ağlatmıştı onu.

Nefes nefese kalınca koşmayı durdurdu.Bir kaç kez derin nefesler alıp tekrar koşmaya devam etti.Görkeme koşuyordu aslında,ona gördüğü üç rakamı anlatması gerekiyordu.

"Öğle yemeyine beraber çıkalım mı?"

Elindeki kalemi bırakmadan beyaz kağıta yazmaya devam ediyordu.Görkem bu günlerde zayıflama programı yazmakla meşguldü.

"Tamam,aldım gereken cevabı."

"Gereken cevabı iki yıl önce verdiğimi sanıyordum.Hayır unuttuysan bir ara hatırlatayım derdim ama o kadar boş vaktim yok."

Eski sevgilisini özleyenlere Görkem ait değildi.Maalesef spor hocasının kaslı bedeninin altında gizlediği kırık kalpti.İlerde tamir olunacağından habersizdi.Atilla odaya dalınca Görkem yerinden fırlamıştı.Çocuğun gözlerinden akan yaşlar dinmemişti.Koşmaktan inip kalkan göğsü nefes almakta zorluk çekiyordu.

"Ne oldu?!Sen iyi misin?!"

"Görkem..."

"Paşa evi mi yaktı?!"

"B-ben zayıflamışım Görkem!"

Hıçkırıklara boğulan beden onun boynuna sarılmıştı.Elleri havada kalmış ve Atillaya karşılık verip vermemek arasında gidip geliyordu.

"Yüz on dokuz kilo olmuşum!"

Atilla o gün rakamı Görkemin yüzüne bakarak söyleseydi eğer onun güldüğüne şahit olabilirdi.Ancak adama sarıldığı için Görkemin yüzündeki kocaman gülümsemeden haberi yoktu.

"Atilla nefes alamıyorum."

"Ah!Çok özür dilerim ben bir an öyle şey yapınca..."

Görkemi serbest bırakıp gözlüğünü düzeltti.Odada bir kişinin daha olduğunu şimdi farkediyordu.Siyah saçları alnını kapatan,kırmızı şort ve beyaz gömlek giyinen adama baktı.Bacak kaslarını görünce yutkunamamıştı bile.

"Siz kimsiniz?"

"Bunu benim sormam gerekiyordu aslında.Neyse ben sizi yalnız bırakayım,belli senin daha konuşacak çok şeyin var."

Ona trip atarak çıkan adamın kim olduğunu merak etmişti Atilla.Hayır,daha önceden tanışsalar eski sevgili falan olduğunu düşünürdü.Ama o kişinin Görkemin eski sevgilisi olduğundan haberi yoktu.

"Tebrik ederim Atilla.Üniversiteden izinli misin bu gün?"

"Hayır."

"O zaman gitmen gerekiyor?"

"Hayır koşmam gerekiyor!Annem beni çıtır çıtır doğrayacak!"

Geldiği gibi koşmaya devam etmişti.Görkem Atillanın ardından ağzı açık bir şekilde bakıyordu.Bu çocuktaki enerji şaka mı?

"Bari otobüsle gitseydin!"

ATİLLA KUZUM TEBRİK EDERİM SJSJJSJ