TOMBİK

XL

"Daha horozlar ötmedi!Bu saatte ne olmuş olabilir?!"

"Kenan aradığıma pişman etme ya!Yardıma ihtiyacım var!Dün o kadar aradım telefonun kapalıydı."

Çünkü dün Melihin çalıştığı spor salonuna yazılmıştı.Artık spora evinden bir saat uzakta olan salonunda devam edecekti.Melihle başka türlü karşılaşamazdı.

"Kusura bakma dombili.Ne oldu söyle."

"Görkem beni maça davet etti.Fenerle Trabzon oynuyor."

"E ne güzel git izle."

Asıl olay bu değildi tabii ki.Atilla Kenana sorunu anlatmıştı.Aslında ondan yardım istiyordu.Maça gitmemek için küçücük bir bahaneye ihtiyacı vardı.Konu yalan olunca maalesef Kenandan başkasını düşünemiyordu.

"Vay be.Bu çok ciddi bir konu.Kaç aile gördüm farklı takımlar yüzünden boşandılar."

"Ne?!Durum o kadar ciddi mi?"

"Yok lan şaka yapıyorum.Dombili kapat ya bu konu bana uzak."

Kenan telefonu Atillanın suratına kapatıp tekrar uyumuştu.Atilla hep yaptığı gibi alt dudağını büzüp yataktan kalktı.Yeni aldığı siyah spor takımını giyip evden çıkmıştı.Temiz havada koşmak kadar ona iyi gelen bir şey yoktu.İki ay önce yemek yerken bulduğu mutluluğu şimdi koşarak kazanıyordu.

Zaman hızlı geçti ve o mutluluğun yalnız insanın kendisine bağlı bir şey olduğunu anlamıştı.Her koşulda mutlu olmak hayata karşı kazanmak demekti.

"Yaparsın Atilla.Sonuçta Fenerin maçını izleyeceksin olumlu düşün!"

Atilla olumlu düşünüyordu lakin maçta olacaklardan habersizdi.Eve gelip çıkmadan önce duş aldı.Görkemin ona hediye ettiği formaya bakıp iç çekmişti.Şimdi bu gün gidip ben fenerliyim demek vardı ama...Formayı giyinip evden çıktı.Kalbinde Fener üzerinde Trabzon bilinmezliğe doğru gidiyordu.

"Geldin mi?Çok yakışmış sana!"

"Di-dimi..."

Görkem Atillaya sarılıp boynuna öpücük kondurdu.Paşayı da götürüyordular maça.O arabada uyurken babaları maçı izleyecekti.Atillanın bakışları arkada uzanan kedinin üzerindeydi.Bu gün eskisinden daha usluydu.

"Hiç konuşmuyorsun.Bir sorun mu var?"

"Heyecan yaptım sanırım."

Görkem Atillanın yanağından makas alıp arabayı park etti.Patlamış mısır alıp yerlerini tutumuştular.Çocuğun büyük gözlerindeki tedirginliği yakalamıştı.Gözlüğün arkasında saklanmayı bu kez başarmamıştılar.Atillanın sağ bacağı titreşim modundaydı.

"Neyi kaçırdım gözden..."

"Efendim?"

"Yok bir şey sen keyfine bak."

Maçın özeti: 13 dakikada Fred'in ceza sahası dışından şık golüyle Fenerbahçe,Trabzonspor deplasmanında öne geçti.45 dakikada Fred duble yaptı.Fenerbahçe farkı 2'ye çıkardı.

"Ne oluyor lan!"

"Fener tarih yazıyor..."

Tam her şey bitti derken 63. dakikada Trabzonspor,Enis Bardhi'nin attığı golle farkı 1'e düşürdü.Görkem gol olunca Atillaya sarılmıştı.Adamın sevincine eşlik edememek üzmüştü çocuğu.

"Hadi lütfen bir gol daha..."

Atillanın dudaklarının altında bir şeyler mırıldandığını duymuştu Görkem.78 dakikada atılan gole tepki vermeden yerinden kalkmadı.Atillanın vereceği tepkiyi görmek için yapmıştı bunu.Çocuk Fener gol yiyince yüzünü buruşturup eliyle bacağına vurmuştu.

Son dakikada Fenerbahçe,Batshuayi'nin galibiyet golüyle maçı kazandı. 2-3

"GOOOOOOOL!"

Atilla iyi çocukta ancak tek kusuru vardı.Heyecanını gizleyememek....

"Fenerbahçem benim biricik sevgilim!Söyle senden başka kimim var benim!?"

Diğer tarafta Fenerliler sevinirken Atilla onlara eşlik etmişti.Yalnız Görkem değil Trabzonsporun taraftarları onun sevincine bakıyordu.Görkem bunu farkedince hemen bileğini tutup onu taraftarların gazabından kurtarmıştı.Biraz daha geç kalsaydılar çocuğa çok kötü dalacaktılar.

"Gö-Görkem!"

"Sen Fenerli misin?!"

Kenanın bahsettiği gibi farklı takımlar yüzünden boşananlar bile oldu.Peki onların ilişkisi bundan zarar görür müydü?

Üniversite yüzünden geç atıyorum sayfayı kusura bakmayın.Bu günlük bu kadar öpüyorum sizi.Bu arada düşünsenize Fener yüzünden ayrılıyorlar sjjsjsjsjsjs