TOMBİK

IV

"Dombili!Bir baksana."

Biri ona sesleniyordu.Atilla üniversiteden çıkmadan önce ona yaklaşan bir grup öğrenciye bakmıştı.Ellerinde top halı saha için hazırlanıyordular.

"Efendim."

"Cuma halı sahamız var.Katılmak ister misin?"

Yeni arkadaşlar kazanacağını düşünüp gülümsemişti.Bu teklifi geri çevirmeyecekti.Üniversite arkadaşlık kurulmadan eğlenceli geçmiyordu maalesef.Önündeki çocuğu kafasıyla onayladı.

"Ben çok iyi futbol oynarım aslında.Baya iyi koşarım hem de!"

"Kalede durman takım için en iyisi.Cumaya kadar zayıflamazsın dimi?Kilo kaybın takımın kaybetmesi demek."

Omuzları düşmüştü ama buna rağmen yüzündeki gülümsemeyi silmedi.Kilolu insanların koşamadığını kim söyledi?Onu bulursa Atilla bir kaşık su da boğacaktı.

"Ben numarınızı alayım,haberleşelim."

"Olur,Kenan ben."

"Atilla."

Kenanın numarasını alıp üniversiteden ayrıldı.Bu gün ilk işinde ilk günüydü!Öyle moralleri bozmak yoktu.İlk arkadaşı kedi olacaktı,ne var bunda?Sabah kahvaltıda haşlanmış yumurta yemiş ve süt içmişti.Şimdilik iyi idare ediyordu.

"Nasılsın Paşa?"

Görkem anahtarı komşuya bırakmıştı.Atillaya henüz güvenmiyordu bu yüzden bir sürelik böyle idare edeceklerdi.

"Yemek yememişsin.İyi misin?"

Kedi ona poposunu dönünce Atilla dudaklarını büzmüştü.Kediyle bile arkadaşlık kuramazsa hayata sitem etmeyi düşünüyordu artık.

"Paşa benim hiç arkadaşım yok.Bence senin de yoktur çünkü ikimizde kiloluyuz.Beraber zayıflarız ve çok iyi arkadaş oluruz!Ne dersin?"

Paşa kendisine bakış atınca Atilla gülümsemişti.Hayvanlar insanları anlıyordu,Atilla anlaşılmayı ilk kez tecrübe ediyordu.

"Görkem beye çok benziyorsun.O da senin gibi gülümsemiyor,sürekli asık suratı.Ancak yinede çok yakışıklı.Bir kere havalı!"

Görkemin ismini duyunca kedi Atillanın kucağına çıkmıştı.Atilla yüzündeki kocaman gülümsemeyle kediyi okşamıştı.Kedinin bakışları hala yüzündeydi.Atilla kaşlarını çatınca kedi bir anda yanaklarını yalamaya başlamıştı.

"Yine mi ya!"

İkisi anlaşmaya başlamıştı bile.Görkem endişelerinde haklı değildi.Kedisini çok seviyordu ve Paşa bu güne kadar tuttuğu tüm bakıcıları kaçırmıştı.Atillanın iki gün dayanacağını sanmıyordu.

"Bir arasam mı?Belki Paşa çoktan çocuğu evden kaçırmıştır." düşüncesine yenik düşüp Atillayı görüntülü aramıştı.Çocuğun kızaran yanaklarını görünce kaşlarını çattı.

"Ev çok mu sıcak?"

"Paşa beni çok sevdi ondan!"

Atilla kamerayı kucağına tutup Paşayı göstermişti.Görkemin kaşları yukarı kalkmış ve Atillanın kucağında uyuyan kediye bakıyordu.

"Kahvaltıda haşlanmış yumurta yedin dimi?"

"Evet,yedi tane."

"Yedi mi?Doyana kadar ye demiştim?"

"Yedi tanesiyle zor doydum!"

Görkem açık kalan ağzını kapatıp derin nefes verdi.Atillanın yedi tane haşlanmış yumurtayı nasıl yediğini hayal etmeye çalışıyordu.

"Paşa uyanınca al onu gel.Başlayalım ilk dersimize."

"Gelirken evden bir şey almam gerekiyor mu?"

Görkem kafasını çevirince Atilla telefonu kapatmıştı.Karşıda sırıtarak onu izleyen kişiyi görünce ayağa kalktı.Paşayı bu herifin yüzüne atıp tırmalamasına izin vermeliydi.

"Sevgili mi yaptın?"

"Seni ilgilendiren kısmı ne?"

"Merak ediyorum sadece.Joker suratına aşık olan kim?"

Eski sevgilisiyle aynı yerde çalıştığı için şanslı kişilerden biriydi herhalde.Belkide yüzündeki suratsız ifadenin sebebi buydu.Kısa süre sonra yüzünde güller açacağından habersizdi.

"Gelince görürsün."

Bir bölüm daha atıcam kuzularımmmmmmm