TOMBİK

XxxIV

"Atilla?"

Görkem yatağın diğer tarafına baktığında Atilla yoktu.Bir kaç kez çocuğun ismini seslenmişti lakin cevap alamadı.Çünkü Atilla onu yatağında terk edip gitmişti.

"Atilla..."

Kapı açıldığında Atilla elinde poşet odaya girmişti.Görkem onu karşısında görünce derin nefes verdi.

"Günaydın."

"Neredesin sen?!"

"Eczaneye gittim."

Elindeki poşeti havaya kaldırıp Görkemin görmesini sağladı.Dün gece Atillaya nasıl bir zarar verdiğini düşünüyordu.Atilla yatağa onun yanına oturup poşetten aldığı kremi çıkardı.Görkemin çatık kaşlarını görünce gülümsedi.

"Senin için aldım.Dün gece canın acıdı ya o yüzden."

"Ha öyle mi?Teşekkür ederim,bunuda mı videoda gördün?"

Görkem çocuğun afallayan kaşlarını görünce kahkaha atmıştı.Şaka yapıyordu ama çocuk anlamamıştı.Kremi Atilladan alıp yanağına öpücük bıraktı.Kendisi halledecekti,bu yüzden banyoya duşa girmişti.

"Hadi,kahvaltı hazırla bize!"

"Emredersin komutanım!"

Mutfağa girip buzdolabını açtı.İki su bardağı yoğurt,yedi tane çilek,bir tane muz,bir yemek kaşığı ceviz ve bademi karıştırıp mükemmel kahvaltı hazırlamıştı.Aslında annesinin tarifini kullanıp daha iyi şeyler yapabilirdi ama Görkem yağlı yemiyordu.Sevgilisi duştan çıkınca elinde tepsi dalmıştı odaya.

Görkem tepsiye bırakılan gülü görünce gülümsemişti.Atilla onun için romantik sunum hazırlamıştı.

"Sen nasıl videolar izledin bilmiyorum ama ben bu haline bayıldım."

"Sanırım artık içimden geldiği gibi davranacağım."

Atilla Görkemin belindeki havluyu çekip bedenlerini birleştirdi.Onun havaya kalkan kaşlarına bakıp alt dudağını yaladı.İşaret parmağı adamın çıplak sırtında geziyordu.

"Davran bakalım."

Görkemi omzundan itip yatağa düşürmüştü.Üzerine çıkıp daha dün akşam bıraktığı izleri öptü.Görkem Atillanın kulak memesini dudaklarının arasında çekiştirip sıcak nefesini kulağına üfürdü.

"Bana bakınca kızaran yanakların beni yiyerken nasıl kızarmadan duruyor?"

"Bir kitapta okudum,ayıp yatakta olurmuş"

"O kitabı bir gece beraber okuyalım."

Atilla sırıtarak gülümseyen dudaklara öpücük kondurdu.Fırsatı olunca ilk iş Kenanı arayıp teşekkür etmek olacaktı.Ancak daha önce Paşayı annesinden almalıydı.Madem Görkem geldi,kedi evine geri dönsün dimi?

"Tamam,tamam dur!İşe geç kalacağım."

"Ha-haklısın!Ben bir Kenanı arayayım."

Atilla Görkemin üzerinden kalkıp odadan çıkmıştı.Kenanı arayıp ona teşekkür etmek istiyordu.Ne de olsa yataktaki bu cesur tavırlarını arkadaşına borçluydu.Kenan Atilla onu aradığında hastanenin önündeydi.Çıkan sonuçları almak için gelmişti.

"Sonra dombili sonra."

Aramayı cevaplamadan telefonu cebine koydu.Amcasına ricada bulunmuştu ve bu yüzden sonuçlar erken çıkacaktı.Yüreği ağzında atıyordu...Kaç kez derin nefes verip sakinleşmeye çalıştı.Amcasının odasına gidip kapıyı çaldı.

"Gel."

Adam Kenanı görünce elindeki kağıtı masanın üzerine bıraktı.Çocuğun titreyen ellerine bakıp iç çekmişti.

"Korkma,kanında uyuşturucu çıkmadı."

Dizlerinin bağı çözülmüştü.Yere çöküp elini göğsünün üzerine koydu.Az kalsın yakıyordu gençliğini.

"Bu ne o zaman?"

Bu sabah çekmecenin üzerinde gördüğü haplardan bir tanesini almıştı.Amcası avcundaki hapı alır almaz kahkaha atmıştı.

"Ağrı kesici bu.Şiddetli baş ağrısı olunca hep bunu yazıyorum.Sen bunu uyuşturucu mu sandın?"

"Amca gülme.Aklım çıkıyordu neredeyse."

Saçlarını çekiştirip odadan çıkmıştı.İlk kez biriyle yatmıyordu ancak böyle bir hatayı daha önce hiç yapmadı.Alkolü fazla kaçırdığını,kulüpten çıkmadan önce birine çarptığını hatırlıyordu.

"Kimsin lan sen..."

Şimdilik rahatlamıştı,çünkü bir daha asla karşılaşmayacaklarını düşünüyordu.Ancak kader bu.Kimini nerede bulacağı hiç belli olmaz.

Bu günlük bu kadar.