TOMBİK

XXV

"Yemek yedin mi bari?"

"Yedim anne merak etme.İzin verdiğin için teşekkür ederim.Seni çok seviyorum!"

Bu gece Görkemle kalacaktı.Adamın duştan çıkmasını bekliyordu.Yatağa oturup kafasını telefonuna gömdü.Bir kaç gün sonra üniversite tatil oluyordu.Merak içindeydi,acaba ne kadar zayıflayacaktı?

"Annen izin verdi mi?"

Görkem elinde havlu ensesindeki saçları kurutuyordu.Atillanın gözleri Görkemin çıplak göğüsüyle buluştu.Altında siyah eşofman vardı.Adamın beli incelmiş,sırtı dahada genişlemişti.Bu kez büyüyen gözlerini saklayacak gözlükleri yoktu.

"E-evet."

Çocuğu kafasıyla onaylayıp havluyu kenara bıraktı.Yorganı kaldırınca Atilla yataktan kalktı.Aynı yatakta uyuyucaklardı...Düşüncesi yanaklarını kızartmıştı.Görkemin kaldırdığı yorganın altına girip bakışlarını tavana dikti.Görkem onun kızaran yanaklarını görüncü gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı.

Aslında uyurken gömlek giymezdi.Ama yatakta yatan çocuk için üzerine siyah pijama gömlek giymişti.

"Atilla."

Çocuğun yanına uzanıp kafasını omzuna koydu.Diğer elini uzatıp ona sarılmıştı.

"Nefes al."

Atilla kafasını hafif sola eğip Görkeme baktı.Bu durumda nefes almak mümkün değildi.Kulakları yanıyordu ve kalbi ağzından çıkıp kucağına düşecek gibiydi.

"Ya zayıflayamazsam?Yine beni sever misin?"

"Severim.Ancak şunu unutma,sağlığın için zayıflaman şart.Yaşın ve kilon birbiriyle uyuşmuyor.Şu ana kadar gayet iyi gidiyorsun."

Görkem saçlarını okşayınca gülümsemişti.Atillanın şişen yanaklarına dayanamayıp öpücük kondurdu.Tatlıya yıllar önce veda eden Görkem Atillanın yanakları karşısında kaybetmişti.

"Havalar ısınınca pikniğe gidelim mi?"

"Seni köye davet etmeyi düşünüyordum ben."

Ailesi Görkemin cinsel yönelimini biliyordu.Yıllar önce Melihi çıkarmıştı karşılarına.Hayatının en büyük hatasını yaptığını düşünüyordu,çünkü Melih onu yarı yolda bırakmıştı.Ama Atillanın bunu yapmayacağından emindi.

"Ailenle mi tanışacağım?"

"Evet.Sadece varlığını bilsinler istiyorum.Hayatımda hangi pozisyonda bulunduğunu söylemeyiz istersen."

Aşırı gerilmişti.Görkeme evet ve ya hayır söylemek için düşünmesi gerekiyordu.Aklı erken olduğunu düşünüyordu,bu yüzden kalbi endişelenmişti.Daha annesinin nasıl tepki vereceğini bilmiyordu...

Gözlerini kapatmadan önce derin nefes verdi.Çocuğun gerildiğini anlamıştı Görkem.Sadece bir davetti,Atilla geri çevirirse eğer kesinlikle yanlış anlamayacaktı.Ailesinin Atillayı kötü karşılayacağını düşünmüyordu.Zaten köye gidecekti,Atillayla beraber giderse ayrı kalmak zorunda kalmayacaklardı.

"Erken değil mi?"

Atilla aniden bedenini Görkeme döndü.Çocuğun hayran olduğu gözlerine şimdi daha yakından bakıyordu.

"Karar vermekte özgürsün.Ben zaten gideceğim,beraber gidelim istedim."

"Ne kadar süreliğine gidiyorsun?"

"Bir hafta."

Maalesef gitmeyi düşünmüyordu.Görkem onun üzüldüğünü görünce kararını anlamıştı.Atillayı belinden tutup kendisine çekince arada mesafe bırakmadı.Dolgun dudaklara eğilip öpücük kondurdu.

"Ne zaman istersen o zaman gelirsin.Anlaştık mı?"

"Anlaştık..."

"Duyamadım."

"Anlaştık komutanım."

Görkem kahkaha atıp ona sarılmıştı.Artık birbirilerini düşünerek değil,bedenlerine sarılarak uyuyordular.Üniversite birinci sınıf öğrencisi Atilla çok şey başardı aslında.Toplam on kilo zayıfladı,arkadaş ve sevgili edindi.Sanıyordu ki,her şey kilosuyla bağlıydı.

Ancak öğrenecekti,hayat kilo kaybetmek kadar kolay değildi.

Diğer sayfada kaos var...