TOMBİK

XXIV

Bu hafta zirvenin sahipleri benim kitaplarım!!!!

Evet,doğru duydunuz sjsjjsjs. Tombik kitapım Son sınıf ve Kasırgayı geçip zirveye oturdu!Hepinize çok teşekkür ederimmmm

Bu bölümü sizler için yazıyorum Tombikler!

"Çantamı nasıl unuturum ya!"

Görkem Atillayı eve bırakmak istemişti lakin çocuk çantasını evinde unutmuştu.Sabah almak için gelebilirdi ama Görkem izin vermedi.Bununla yetinmemiş,onu eve bırakacağını söylemişti.

"Sorun değil gerçekten.Kendini suçlamayı bırak."

Anahtarla kapıyı açıp eve girmiştiler.Atillanın çantası kanepenin üzerinde duruyordu.Çantasını alıp çıkmak için kapıya doğru ilerlemişti.Görkeme veda etmek için arkasını döndüğünde adam kedinin odasına girdi.

"Paşa?"

"Bir şey mi oldu?"

"Bekle."

Görkem banyoya daha sonra mutfağa baktı.Paşa yoktu ve kaç haftadır uslandığını sandığı kedi kaçmıştı.Atilla Görkemin telaşını görünce çantasını yere bıraktı.Kanepenin altına eğilip bakmıştı.

"Kaçmış mı?"

"Allah kahretsin!"

Görkemi ilk kez bu kadar sinirli görüyordu.Kediyi bu kadar önemsemesi Atillanın hoşuna gitmişti.Ancak Paşayı bulmasalar Görkemin ne kadar üzeleceğini tahmin ediyordu.Bu yüzden hemen kapıyı açıp dışarı çıktı.Belki çok uzağa gitmemiştir,kim bilir.

"Paşa!Büyük popolum neredesin?"

Telefonunu çıkartıp ışığı yandırdı.Binanın karşısında duran arabalara doğru ilerledi.Soğukta ısınmak için arabanın altında saklanabilirdi.Görkem Atillanın yanına gelip aramaya birlikte devam etmiştiler.Her taşın altına baktılar ama kedi yoktu.

Kediyi bulamadığı her dakika Görkem burnundan soluyordu.Kafasını yukarı kaldırıp derin bir nefes verdi.Kediyle aralarındaki bağ çok güçlüydü.Kaç yıldır beraber yaşıyordular ve dürüst olmak gerekirse,Paşa Görkem için sadece bir kedi değildi.

"Görkem,telefonun çalıyor."

Atillayı kafasıyla onaylayıp bilinmeyen numaraya baktı.

"Gel şu kedini al hemen!Yoksa dışarı atacağım!"

"Suzan teyze?Paşa sana mı kaçtı?"

Atilla kadının ismini duyunca kaşlarını çatmıştı.Daha önce hiç duymadığı yabancı bir isimdi.Görkem aramayı sonlandırıp Atillanın elini tuttu.

"Yürü gidiyoruz.Üst komşuya kaçmış."

"Oh şükür!Bak çok uzağa gitmemiş."

"Ne demezsin.Apartmanın en cadı teyzesine gitmiş."

Atilla Görkemin ne söylediğini kadını görene kadar anlamamıştı.Yetmiş yaşlı,saçı beyazlarla kaplanmış,yüzünden en ufak mutluluk sezilmiyordu.Görkemi kapıda görünce Paşayı ensesinden tutup onun göğsüne fırlatmıştı.

"Teyze yavaş!"

"Şu turuncu portakala sahip çık!Yemiş yemiş sıça-"

"Teyze ayıp oluyor."

Görkem kediyi Atillanın kucağına bırakmıştı.Yaşlı kadın gözlerini Görkemin yüzünden ayırıp Atillaya dikti.Atillaya bakınca gülümseyen suratı Görkemi şaşırtmıştı.

"Tatlı çocuk."

"Ş-şey iyi akşamlar efendim.Atilla ben,Paşanın bakıcısıyım."

Kadın gözlerini tekrar Görkeme dikip suratını asmıştı.Neden teyzenin ona uyuz olduğunu bir türlü anlamıyordu.

"Şuna bakıcı mı tuttun?Sokağa saçacak çok paran vardır senin.O kedi bir daha evime girerse tüylerini kazıyıp öyle vereceğim sana!"

Görkemin kadına verecek cevabı yoktu.Bu yüzden sadece kafasını sallamıştı.Bu kadınla kavga ederse büyük ihtimal elindeki tahtayı Görkemin kafasında kıracaktı.

"Tatlı çocuk,şu elindeki varlığı bırakıp evime kahve içmeye gelmek ister misin?"

Görkem Atillanın açık kalan ağzını görünce hemen önüne geçti.Sevgilisini şu yaşlı kadınla paylaşmaya niyetli değildi.Teyzeye güven olmazdı,kim bilir Görkemi Atillaya nasıl kötüleyecekti.

"İyi geceler teyze."

"İyi geceler suratsız."

Yüzüne kapanan kapıyla sabır diledi.İş yerini değiştirmek yetmeyecekti,apatmandan taşınmayı düşünüyordu.Merdivenleri inip kapıyı açtı.Atilla Paşayı yere bırakıp çantasını aldı.Hiç içeri girmeyecekti hatta mümkünse Görkemi onu bırakmaması için ikna edecekti.

"Bak ben kendim giderim,gerçekten sorun etmem.Yorucu gün geçirdin dinlenmen en iyisi."

Görkemin vereceği cevap için bekliyordu.Atillanın gözlerine bakmadan çocuğa sarılıp kafasını boynuna gömdü.Yorgundu,yaslanacak birine ihtiyacı vardı.Kollarını Atillanın beline sarıp hafif kafasını kaldırdı.

"Bu gece benimle kal."

Atillanın büyüyen gözleri Paşanın yeşilleriyle buluşmuştu.Kedi hep yaptığı gibi diliyle ağzını yalamıştı.

Kal be Atilla sjsjjsjjsjsj