DaNcInG with DeMoN TwInS

Special Episode 🖤 2

‌နူးညံ့တဲ့နှုတ်ခမ်းလွှာတွေကို ဂျွန်ဂျောင်ကု ငုံထွေးကာ ကြင်နာမိသည်။ အကြင်နာတွေ အရောင်ရင့်လာတော့ ပြင်းပြတဲ့ အနမ်းရိုင်းတွေဖြစ်လာသည်။

မွတ်သိပ်စွာ နမ်းရှိုက်မိခြင်းမှာ တုံ့ပြန်မလာတဲ့နှုတ်ခမ်းသားတွေကို တချက်ကိုက်လိုက်မိ၏။ နာသွားမှ ပွင့်အာလာတဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြား လျှာဖျားကို တိုးဝင်လိုက်တော့ ခံစားရတဲ့ အာခံတွင်းနွေး‌နွေး။

ခေါင်းကနေ ခြေဖျားအထိ ခံစားတတ်သမျှ အာရုံကြောပေါင်းတစ်ထောင် နိုးထလာ၏။ တက်တူးလေးရဲ့ ခေါင်းလေးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ထိန်းကိုင်ထားပြီး အငမ်းမရနမ်းရှိုက်မိသည်။

ဂျွန်ဂျောင်ကုရဲ့ ကျန်လက်တစ်ဖက်က တက်တူးလေးရဲ့ ခပ်အိအိတင်သားတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေမိတယ်။

နမ်းနေရင်းနဲ့ လိုချင်လာတဲ့စိတ်က ထိန်းမရ။

မတတ်နိုင်တော့။ ဂျွန်ဂျောင်ကု နမ်းတာရပ်ပြီး တက်တူး‌လေးကို‌ ပွေ့ချီကာ အိပ်ယာပေါ်  ပစ်တင်လိုက်၏။

"အာ့ ဂျွန်ဂျောင်ကု လူဆိုးကောင် မင်း"

မာန်မဲသံလေးထွက်ပေါ်လာတော့ ဂျွန်ဂျောင်ကု မထီတရီပြုံးမိသည်။

သူ့အင်္ကျီနဲ့ ဘောင်းဘီတွေကို အလင်းရဲ့အလျင်နဲ့ ချွတ်ချကာ ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ တက်တူးလေးပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

‌တက်တူးလေးရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲလိုက်တော့ ကြယ်သီးတွေ ပြုတ်ထွက်ကာ ရင်ဘတ်ဟပြဲ ဖြစ်သွားတယ်။ တလက်စတည်း ဘောင်းဘီရှည်ကိုပါ ဇစ်ဖြုတ်ကာ အတင်းဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။

သူလုပ်သမျှ မျက်မှောင်ကြုတ်ကြည့်နေတဲ့ တက်တူးလေးက အခုဆို ပကတိအလှတရားအတိုင်း။

တက်တူးလေးရဲ့ ခါးပေါ်ကို တက်ထိုင်ချလိုက်တော့ ထိကပ်နေတဲ့ သူတို့ရဲ့ အဖိုးတန်ရတနာနှစ်ချောင်း။

တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ တိုးနေတဲ့ သွေးတွေကိုတောင် ခံစားမိနေ၏။

သူတို့ရဲ့ ရတနာချောင်းနှစ်ချောင်းကို ပူးကိုင်ထားရင်း တက်တူးလေးရဲ့ ခပ်ရဲရဲမျက်နှာလေးကို စိုက်ကြည့်ကာ ဂျွန်ဂျောင်ကု ပြောလိုက်တယ်။