En Baştan (Victory Kickoff)

2.bölüm

Shou oata:

Uzun zamandır kendimi böyle iyi hissetmiyordum. Ama kızlar ile buluştuktan sonra sanki eski zamanlara dönmüş gibiydim. Mutluydum artık, ne kadar fark etmesek bile hepimizin arasında çok sağlam bağlar oluşmuştu. Eski takımımı çok özlemiştim, aynı saha da futbol oynamayı, oynarken bundan zevk almayı fazlası ile özlemiştim. Takım dağıldıktan sonra yeni bir takıma girmiş, üç yıl kadar orada oynamıştım, ama ne yalan söyleyeyim bir dakika bile zevk alamamıştım. Çünkü o takım yalnızca kazanma odaklıydı, arkadaşlıklar sadece saha içerisindeydi. Yapamadım, iki yıl önce ayrılma kararı aldım o takımdan, ve ayrıldım.

Kızlar ile biraz daha sohbet edip birbirimize telefon numaramızı verdikten sonra Erika' nın annesinin araması ile ayrılması gerekti. Reika da daha fazla durmadan gitmek için ayaklandı.

Ben biraz daha kalmak istediğim için, oturdum. Gözlerim her gün antrenman yaptığımız o sahadaydı. O günlere dönmek için nelerden vazgeçmezdim ki?

Yağmurun hızlanmaya başlaması ile oturduğum yerden kalkıp, üçüzler in evine doğru yürümeye başladım. Yağmur hızlı yağdığı için şemsiyemi açtım. Hızlı adımlarla bir kaç dakika da orada olabilirdim.
***

Ryuuji furuya'dan:

Koltukta oturmuş elimde ki bilgisayarda uzun zamandır üzerinde çalıştığım similasyonu ayarlıyordum. Belki bir kaç gün veya bir haftaya kadar bitirebilirdim. Bu similasyon sayesinde saha içerisinde ki herkesin oynama biçimine göre konumlandırma sağlanabilirdi. Örneğin, benim becerilerim doğrultusunda orta saha veya hücum oyuncusu olarak iyi bir oyuncu olup olmadığımı öğrene bilirdim. Basit görünebilir ama aslında futbol oynayan herkes için büyük bir avantajdı...

Merdivenlerden inerken sohbet eden kardeşlerime baktım. Uzun zamandır bu çatı altında beraber değildik. Kota İspanya da bir futbol grubundaydı lakin bir anda bırakma kararı almış nedenini bize hâla söylememişti. Elbet bir gün söyler diyip üstüne gitmemiştik bizde.

Ouzou: Hayır kota odanda ki futbol topunun kaybolması ile uzaktan yakından bir ilgim yok.

Kota derin bir nefes çekip konuşmaya başladı.

Kota: kendi başına ayaklanıp gidip futbol oynayacak bir hali olmadığına göre, ikinizden biri aldı.

Onların bu haline kıkırdadım. Hadi ama on yedi yaşında genç olmalarına rağmen, hâla çocuk gibi didişiyorlar. Onların bu tatlı tartışmalarını bitirmek için konuşmaya başladım.

Ryuuji: Sakin ol kota, o top benim odamda.

Ouzou: ben almadım demiştim, aman tanrım! küçük olmak ne zor, herşey benden biliniyor...

Deyip elini alnına götürüp başını sitem eder gibi iki yana sallamıştı. Kota yanıma, ouzou ise karşımdaki koltuğa oturdu..

Kota: neden senin odanda ki?

Diye sordu sakin bir ses tonlaması ile..

Ryuuji: momoyama predators oyunucularının imzasını almıştın ya, onları bu programa yüklemek istedim nedense..

Dedim işaret parmağım ile bilgisayarı göstererek.

Ouzou: ah cidden onları ve onlarla oynamayı çok özledim. Ne yapıyorlar acaba?

Kota: Onlarla iletişime geçebilsek aslında bir buluşma ayarlıya bilirdik.

Ryuuji: aralarında yalnızca Reika, Tagi, aoto ve shou sosyal medya kullanıyor. Diğerlerini bulamadım.

Dedim yüzüm asıldı, diğerlerinden kastım Erika 'ydı, ona ne kadar ulaşmaya çalışsam da ulaşamadım. Onu ilk gördüğümde hoşlanmaya başlamıştım, lakin Ouzou' un da Erika 'ya karşı ilgisinin olduğunu fark ettiğimde kendimi frenlemeye çalıştım ama ne yazık ki çok geçti....

Kota: Hey, dünyadan Ryuuji'ye burda mısın?

Diyip elini önümde sallamıştı, ona bakıp gülümseyerek cevap verdim.

Ryuuji: Tabi ki buradayım kota, sadece aklıma program ile ilgili birşey geldi...

Kota kafasını salladı, anladım dercesine. Gözlerim Ouzou' ya döndüğünde bana sanki başka bir şey olduğunu anlamış gibi bakıyordu. Biliyorum göz göze gelirsek anlardı, hemen bilgisayarıma döndüm. Ne yazık ki kardeşlerime Erika' dan hoşlandığımı söyleyememiştim.
Böyle böyle derken zilin çalması ile hepimiz o tarafa döndük. Evin hizmetlisi kapıyı açınca içeri shou girdi. Sekiz kişinin arasında sadece shou ile iletişime devam ediyorduk.

Shou: selam arkadaşlar:)

Demişti her zaman ki yüksek sesiyle, hadi ama ryuuji bunu bile özlemiş olamazsın demi?

Ouzou: oo shou hangi rüzgar attı seni buralara?, uzun zamandır gelmiyordun..

Shou: (kıkırdar) evet bir türlü fırsat bulamadım doğrusu,

Diyip Ouzou' un yanına oturup konuşmasına devam etti.

Shou: Aslında hem kota' yı görmeye hemde sizi bir yere davet etmek istiyorum. Tabi eğer kabul ederseniz...

Kota: Ne daveti, nereye gelmemizi istiyorsun?

Shou: Aslında bu gün yıllar sonra ilk kez Erika ve Reika ile buluştum..

Shou' un Erika demesi ile ben ve ouzou aynı anda bakışlarımızı shou' ya çevirdik.

Shou: Aslında onlar benden istedi bu buluşmayı ayarlama mı. Bende ilk size söylemeye karar verdim.

Ryuuji: Gerçekten mi? Uzun zamandır onlardan haber alamıyorduk.

Ouzou: Cidden neredelermiş bunca zaman? Bir türlü ulaşamadık...

Dedi sorar gibi ama yüzünde bir sevinç vardı. Mutlu olmuştu birden, benim gibi...

Shou: Aslında bunu yarın onlara sormanız daha iyi olur. Bugün hava yağmurlu olduğu için çok konuşamadık.

Kota: Peki, yarın gideriz değil mi?

Dedi ben ve ouzou' ya bakarak, ikimiz aynı anda başımızı salladık.

Ouzou: pekala yarın güzel bir gün olacak.

Dedi gülümseyerek, shou onayladı ve konuşmaya başladı. Bende bilgisayarı kapatıp karşımdaki masaya indirdim.

Shou: sorun şu ki aoto'nun telefonu yok bende. Tagi' ye söyledim ama...

Kota: Merak etme bende telefon numarası var, Arar söylerim.

Shou: İşte bu güzel haber!!

Ryuuji: Shou bu kadar bağırma, sanırım artık bir kulağım duymuyor...

Hepimiz kahkaha atarken shou mahcup olmuş gibi saçını karıştırdı...