En Baştan (Victory Kickoff)

33. Bölüm

Reika saonji'den:

Uzun bir süre görmediğim en yakın arkadaşım tekrar dönmüştü. Ve benim bundan haberim bile yoktu, gideceğinden bile haberim yoktu. Gerçekten Erika artık beni yok sayıyordu:(

Erika: Reika:)

Hızla bana doğru gelirken kollarını iki yana açmıştı, bana sarılmak için. Bir kaç adım geriye giderek bana sarılmasını engelledim.

Tek kaşını kaldırarak bana şaşkınlıkla baktı,

Reika: Yıllar önce hiç bir haber vermeden bir anda gittin, ve yıllar sonra haber vermeden tekrar geldin. Bu geçen zaman içinde bir kere bile iletişime geçmedin bizimle... Benim gözümde sen arkadaştan öte kardeşimdin Erika, herkesi geçtim en azından beni nasıl böyle arkanda bırakabildin?

Erika: Ben, ne diyeceğimi bilmiyorum Reika, biliyorum bir işe yaramayacak ama, özür dilerim.

Reika: Bu kadar kolay mı? Özür dileyince geçen zamanı telafi edebilecek misin peki?

Kota: Sevgilim sakin ol lütfen,

Sakin adımlarla bana yaklaşan kota' ya döndüm gözlerim. Endişeli bir şekilde bakıyordu gözlerimin içine, haklıydı daha önce hiç bu kadar sinirli görmemişti beni...

Reika: Haklısın kota değmeyecek insanlar ile tartışmak istemiyorum. Malum karşımızda ki kişi hiç düşünmeden bizleri tekrardan arkasında bırakabilecek birisi. O yüzden o hiç gelmemiş gibi yapabiliriz,

Demiştim, ağır konuştuğumun Erika'nın dolan gözlerinden anlayabiliyordum. Her ne kadar içim acısa da umursamamaya çalıştım. Hızlı bir şekilde omuzuna çarparak yanından geçtim...
*********

Erika Takato'dan:

(2 saat sonra)

Reika ile tartıştıktan sonra oradan ayrılmıştım. Ona kızmıyordum çünkü haklıydı, en azından ona söylemem gerekirdi.

Yanlız bir şekilde sahile gelmiştim, bugün öylesine sakin ve sessizdi ki ... Bugün olanları düşündüm, doğrusu Ouzou' yu düşündüm.

Onu hala seviyordum, lakin o bir kere bana güvenmemeyi seçmişti. Ya bir daha öyle olursa? Ya yine inanmasa?

Bana söylediği cümle geçti zihnimin kuytuların da,

"Ouzou: Peki Erika bu hikayeyi en başa sarsak sonumuz düzelir mi?"

Düzelir miydi? Emin değildim...

Karasız mıyım?

Korkuyor muyum?

Yoksa istemiyor muyum?

İşte cevabını bilmediğim tek şeydi bu...

X: Ah merhaba, biraz yana kayın da bende oturayım.

Elinde içkisi ve garip giyinimi ile karşımda duran adama baktım.

Erika: Bana mı dediniz?

Önce garip garip etrafına bakındı,

X: Ben etrafımda başka kimseyi göremiyorum. Demek ki evet sana demişim,

Ayağa kalkıp gitmek ve burda hiç tanımadığım bir adamla aynı bankta oturup oturmamaya karar vermem gerekti,

Tanrı aşkına onlarca boş bank dururken neden illa ki bu?

En sonunda dışarıya doğru nefes üfleyerek yana kaydım...

X: Sonunda, biraz daha kaymasan anlama güçlüğü yaşadığını düşünecektim.

Erika: Ne münasebet,