En Baştan (Victory Kickoff)

11. Bölüm

Shou oata'dan:

Bir süre sonra herkes odadan çıkmıştı, Erika' nın annesi ona bir kaç parça kıyafet getirmek için eve gitti... Oda da Erika ve ben yanlız kalınca, ona bakmaya başladım...
Onunla ilk tanıştığımız zamanları düşündüm, eminim o zaman olsa yine yapardı, bize söylemezdi acısını... Çünkü sevdiği herşeye fazlası ile değer verirdi.

Erika: Neden konuşmuyorsun?

Shou: Bilmem sadece geçmişi hatırladım. Eski bizi, eski takımı, eski arkadaşlığımızı. Belki şimdi de öyle ama ne bileyim eskisi gibi hissettirmiyor...

Erika: Haklısın, ama böyle düşünme shou... İyi düşün, hem daha kaç tane maça çıktık ki... Biraz daha alışınca, görürsün bizi:)

Shou: Öyle ama bilmiyorum Erika, sanırım korkuyorum. Ben babama söz vermiştim, en çokta bu söze ihanet etmekten korkuyorum...

Erika: Ne sözü?

Shou: Futbolu asla bırakmıyacağıma dair bir söz...

Erika: Seni çok iyi anlıyorum shou, bende babamı kaybettim. Ona verdiğim o kadar çok söz var ki, ama bazen insan hepsini yapacak gücü kendisinde bulamıyor. Bu yüzden kendini yıpratma, bazen geriye çekilemek lazım, gerek ruhen gerekse bedenen bu bir ihtiyaçtır.

Shou: Doğru söylüyorsun Erika, ben artık gideyim sende dinlen...

Diyerek kapıya doğru ilerledim.

Erika: Hey shou!

Bana seslenen Erika' ya baktım,

Shou: Efendim Erika, bir şey mi oldu?

Erika: Hayır sana birşey soracaktım.

Shou: Öyle mi nedir?

Erika: Sende babanı kaybettin, beni en iyi sen anlarsın shou. Biraz dertleşmeye ne dersin?

Bana gerçekten böyle bir konuşma yapmaya ihtiyacı varmış gibi bakıyordu. Benim de öyle, ona doğru ilerledim ve az önce kalktığım koltuğa tekrar oturdum...

Shou: Tabi ki Erika, benimle bir şeyler paylaşmak istemen beni çok mutlu etti:)

Erika: Shou sen nasıl alıştın buna? Ben bir türlü alışamıyorum, sanki babam biraz dan bu kapıdan içeriye girecek ve benimle konuşacak gibi hissediyorum...

Shou: Çünkü bazı acılara sadece alışabilirsin Erika. Bende öyle yaptım, alıştım. Ve babamın ölmesi beni güçsüz yapmadı, Aksine daha güçlü yaptı, çünkü biliyorum bedenen olmasa da ruhen hâla arkamda babam var... İşte ben bu düşünceye sığınıyorum...

Erika: Ne güzel bir düşünce shou,

Shou: Evet Erika, unutma baban artık sadece hayatta değil, ama kalbinde, ama fotoğraf karesinde, ama kulağında ki bir seste...sen görmüyorsun ama baban aslında her yerde...

Erika baş parmağı ile göz yaşını sildi, yıllar geçse de insanın kaybettiği birinin yarası her daim kalbinde tazeydi.

Erika: Teşekkür ederim shou, artık kendimi yanlız hissettiğim zaman babamın arkamda olduğunu bileceğim, iyi ki varsın:)

Shou: Sana iyi geldim ise ne mutlu bana Erika:)

Biraz daha sohbet ettikten sonra Erika'nın yanından ayrılarak, lokantaya doğru ilerledim...

******
Kota furuya'dan:

Akşam olduğu için hepimiz evlere dağılmıştık, sadece Erika' nın annesi yanında kalmıştı. Bir süre odamda otursam da can sıkıntısından patlamak üzereydim. Odamın içinde biraz dolaştım, en sonunda sehpanın çekmecesinde bulunan kilitli küçük sandığı açtım. Eğer ki bir gün Reika'ya açılırsam bunu ona verecektim.