En Baştan (Victory Kickoff)

32. Bölüm

Ouzou Furuya'dan:

Dakikalardır sanki zaman durmuş gibiydi, öylece ayakta Erika'ya bakıyordum.
Geleceğine olan ümidimi yitirmiştim bir daha gelmez sanıyordum. Lakin gelmişti,

Hitomi: Sen?

Erika: Duyduklarım doğru mu ? Biz kardeş miyiz? Ne olur şaka olsun..

Hitomi: Zannımca doğru,

Bayan Furuya: Ne oluyor şimdi?

Kota: Ortalık çok karışık anne, siz içeri geçin biz geliyoruz

Bay Furuya: Haklısın oğlum, hadi biz gidelim.

Diyerek yerde ki bavullarını ellerine almışlardı, merdivenlerden çıkarak içeri girmişlerdi.

Daha fazla yerimde durmayarak Erika'nın yanına gittim. Geldiğine inanamıyordum hâlâ rüya gibiydi...
Hızlı bir şekilde ona sarıldım, o karşılık vermese bile...

Ouzou: Sonunda geldin:) Seni çok özlemiştim Erika... Nasılsın?

Geriye doğru hızla itilmem ile arkaya doğru sendelemiştim. Neyse ki kota arkamdaydı, yoksa yere düşecektim.

Erika: Bir daha değil sarılmak benim yanımda yürüme bile, rahatsız oluyorum senden,

Kota: Ne yaptığını sanıyorsun sen, yere düşecekti aptal...

Shohei: Hey! Hakaret yok...

Ouzou: Ne diye bana karşı böyle kin dolusun Erika?

Demiştim, karşısında hâlâ dimdik dursamda ruhum karşısında diz çökmüştü.

Erika: Sen bana güvenmedin Ouzou, ötesi var mı?

Aoto: Yeter kesin sesinizi, buraya sizi konuşturmaya getirdim. Hitomi meselesini sonra konuş Erika, önce Ouzou ile ilgilen Hadi...

Erika: Onunla konuşmak istemiyorum,

Aoto: O zaman bundan sonra benimle de konuşmazsın, hadi lütfen hatırım için:)

Aoto onun omuzuna dokunarak ikna etmeye çalıştı. Biraz dirense de en sonunda kabul etmişti,

Ouzou: Hadi gel arka bahçede ki çardakta konuşalım,

Ses etmeden arkasını dönerek yürümeye başladı, o hızlı adımlarla giderken ben arkasından ağır adımlar ile gidiyordum.

En sonunda çardağa vardığımızda o oturmuş ben ise ayakta durmuştum. Bu an bana çok tanıdık gelmişti:)
Keşke bazı anlara tekrardan dönebilsek...

Bir süre ikimizde konuşmamıştık, o elleri ile oynuyor ben ise ayakta oradan oraya gidip geliyordum,

Yıllar sonra ne konuşulurdu? İlk ne demem gerekirdi. Bilmiyordum, çünkü daha önce kimse böyle uzak kalmamıştı bana...

Erika: Susmaya devam edeceksen gideceğim,

Demişti buz gibi bir tonda, boğazımı temizleyerek konuşmaya başladım,

Ouzou: Sana güvenmediğim için özür dilerim,

Erika: Çok geç kalmadın mı?

Ouzou: Kaldım hemde çok geç kaldım. Dinle Erika, bir daha terk etme beni yalvarırım...

Demiştim dilim söylemese bile bakışlarım bile yalvarıyordu ona.

Konuşmadı,

Ouzou: Yıllar boyu tekrar geri dönmeni bekledim. Bir süre sonra geleceğine olan inancımı yitirdim, hatta beni unuttun sandım. İlk başta kendime kızsam bile bir süre sonra sana da kızdım çünkü,
Ancak hiç sevmeyenler bu kadar kolay arkalarında bırakabilirler Erika. Beni hiç mi sevmedin sen?