En Baştan (Victory Kickoff)

19. Bölüm

Erika takato'dan:

Tagi'nin söylediğinden sonra ayaklanıp Aoto' un evine gitmeye başlamıştık. Doğrusu hepimiz bir merak içerisindeydik, neden birdenbire toplanmamızı istemişti ki?yol çok sessiz geçiyordu, kimse konuşmuyordu...
Sırtımda birinin bakışlarını hissedince kafamı o tarafa doğru çevirdim, tabii ki bu kişi Ryuuji'di.

Birden belimde hissettiğim el ile yan tarafıma döndüm Ouzou ile göz göze geldik. Şaşkınlığıma karşın göz kırparak gülümsedi. Gülüşüne karşılık vererek bende gülümsedim, hızla yanımızdan geçen Ryuuji'ye baktık ikimizde, eli cebinde hızlı adımlarla önümüzde ilerlemeye başladı...

Aoto' un evi sahaya yakın olduğu için bir kaç dakika da oraya varmıştık. Bahçe kapısını açarak içeriye girmiştik. Biraz etrafıma bakındım, saksılarda ki renkli çiçekler evin görüntüsünü çok hoş kılmıştı...
Ryuuji bizden önde gittiği için kapıyı çalmıştı, çok geçmeden Aoto kapıyı açmıştı...

Aoto: Hoş geldiniz, içeri gelin lütfen...

Demişti elini içeri uzatarak, yüzü bir hayli asıktı. Hepimiz tek tek işaret ettiği yere doğru ilerleyerek koltuklara oturduk.

Tagi: Sen iyi misin Aoto?

Kapıyı kapatarak hemen arkamızdan gelen Aoto' da boş olan bir yere oturmuştu. Hiç konuşmadan cebinde ki katlanmış kağıdı ortada ki masaya indirmişti...

Kota: Bu nedir?

Aoto: Açıp kendiniz bakın lütfen...

Mektuba en yakın kişi olan tagi mektubu eline alarak sesli bir şekilde okumaya başladı...

" Aoto canım, sana hiçbir zaman iyi bir anne olamadığım için çok özür dilerim. Sende diğer arkadaşların gibi bir aile sıcaklığını hissederek büyü isterdim, ama bazı şeyler sadece isteyince olmuyor. Yanlızdım, tek başıma yıllarca baktım diyemeyeceğim, ama bunun için çok çabaladım. Ne kadar başarılı oldum bilmiyorum?
Bir kere de olsun sana oğlum diyerek sarılmayı da çok isterdim, ama yapamıyorum işte... Çok sıkıldım bu hayattan, yeni bir hayat kurmak istiyorum kendime. Sıfırdan başlamak, yeni insanlar tanımak ve bu ülkeden gitmek...
Seni ardımda bırakmak benim için çok zor oldu İnan ki, bunu çok uzun zamandan beri düşünüyorum aslında. Bazen gitmek gerekir oğlum, bazı şeyleri düzeltemeyince başını alıp gitmek gerek, bende seni bırakıp gidiyorum desemde sen seni terk ettiğimi düşüneceksin, seni bu kadar tanıdım....
Sana olan duvarlarımı yıkmaya çalışsam bile sanki bunu yaparken yeni duvarlar dizmişim gibi hissediyorum. Ben anneliği beceremiyorum Aoto, ama sen çok iyi bir çocuktun her zaman, her yönden:) Bir gün döner miyim? Bilmiyorum. Ya da dönsem bile seni eskisi gibi görebilir miyim? Bunu da bilmiyorum. Herşeye rağmen kendine iyi bak oğlum...

Hoşçakal."

Demişti, bizlerde en az Aoto kadar sessizliğe gömülmüştük. Kendimi kötü hissettim, bu hayatta ailen var iken olmaması çok ama çok kötü bir şeydi. Bununla nasıl baş edilirdi bilmiyorum, umarım Aoto bir yolunu bulur diye geçirdim içimden.Tabii ki bu yolda her daim yanında olacaktım, diğerleri gibi...

Tagi elinde ki mektubu katlayarak tekrar masaya indirdi. Uzun bir süre gözleri masada takılı kaldı, o Aoto' yu daha iyi tanıyordu, belki de aramızda onu en iyi anlayan kişi de oydu...

Aoto: Duydunuz dimi? Uzun zamandır düşünüyormuş bunu, oysa ben her fırsatta aramızda ki buzları eritmeye çalışıyordum. Biliyorum başarılı olamasamda çabalıyordum en azından...

Hepimiz sessizliğimizi koruduk, içine atmasındansa konuşması onun için daha iyiydi...

Aoto: Daha küçük bir çocukken bile annem ile konuşmaya çekinirdim. Oysa yaşıtlarım anneleri ile hep parklara gider ve oyun oynardı. Bense sadece izlerdim, aslında salıncakta sallanmak çok istiyordum ama orda ki çocukları hep anne ve babaları sallıyordu, ben hep yanlız giderdim parka o yüzden hiç binemedim salıncağa...

Geçmişi hatırlamış gibi gözleri dolmuştu, bir boşluğa bakıyor gibi gözükse de, aslında o küçük çocukluğuna bakıyordu. Bizim hiç bir şey görmediğimiz boşlukta onun tüm hayatı bir film şeridi gibi geçiyordu gözlerinin önünden... Belki de kimsenin sarılmadığı o çocuğa şimdi kendisi sarılıyordu...

(İlahı bakış açısı)

Aoto ne hissetmesi gerektiğini bilmiyordu, şu anda aynı anda binlerce şey düşünüyordu. Ama yinede bir sebep bulamıyordu, anne ve babası onu niçin sevmiyordu?

Derin bir nefes çekti içine, ama sanki çektiği nefes değilde zehirdi, yakmıştı yüreğini, dışından değilde içinden konuşmaya başladı bir süre sonra...

Bazen karanlıkta kalırdım yanlız başıma,Aydınlık arardım her bir köşede, lakin bulamazdım. Çünkü kaderim bile beyaz sayfalara kara yazı ile yazılmıştı Benim, yani önüm de aydınlık yoktu. Ne kadar ışık varsa hep ardımda kalmıştı...

Gülümsedi, kaderi beyaz sayfaya yazılmış, ama en karanlık hayatı yaşayan bir insan olarak nitelendirdi kendini..

Herkes susuyordu, ne diyebilirlerdi ki?

Shou telefonuna gelen çağrı ile cebinden çıkardı, arayan bay masaru'ydu. Maç sonuçlanmış olmalıydı...

Shou; Buna bakmam lazım,üzgünüm:(

Aoto kafasını iki yana sallayarak sorun olmadığını söyledi, annesi varken bile yoktu hayatında, onlar üzülmüyorsa eğer kendisinin de üzülmesi çok yersizdi.

Aoto: Burda aç Shou,

Telefonu açarak hoparlöre aldı,

Shou: Alo, koç?

Masaru: diğerleri yanında mı?

Sesi epey kötü geliyordu onunda, nedeni merak ettiler.

Ouzou: Evet buradayız koç, ne oldu?

Masaru: Az önce oynanan maçta eşitlik yaşandı, lakin hakem söylediği şey moralimi fazlası ile bozdu.

Ryuuji: Hakem ne dedi ki?

Masaru: Sizin iki takım ile maç yapmanızı istiyor.

Reika: Nasıl yani?

Masaru: Yanisi şöyle çocuklar ilk önce sizler ve Yakamashi takımı karşı karşıya geleceksiniz, ardından kazanan takım Toshiko takımı ile oynayacak buna göre birinci lige yükselecek...

Kota: Ama bu haksızlık, biz zaten final maçını oynadık koç.

Masaru: inanın ki uzun zamandır bunu söylememe rağmen, beni dinlemiyorlar kabul etmememiz durumunda maçlardan diskalifiye edileceğiz...

Aoto: Yani kabul etmek zorundayız öyle mi?

Masaru: Ne yazık ki!

Erika: Toshiko takımı çok güçlü, onları yenmek çok zor olacak...

Shou: haklısın ama, bunu da başaracağız, bize yapılan bu haksızlık karşısında tekrar kazanarak ağızlarının cevabını vereceğiz, dimi arkadaşlar?

Hepsi: EVET!!
******

Bu bölüm biraz kısa oldu ama kusura bakmayın,diğer bölümlerde telafi edeceğim:)

Beğenirseniz oy ve yorum yapmayı unutmayın lütfen 🙃