En Baştan (Victory Kickoff)

31. Bölüm

(İlahi bakış açısı)

( 3 yıl sonra)

Geçen günler hatta yıllar Japonya'ya tekrar yazı getirmişti. Belki de tarihin en sıcak yazıydı bu, bir çok kişi sıcaktan o kadar bunalmıştı ki dışarda durmak bile çok zordu...

Reika: Ne zaman bir araya geliyoruz kota, arkadaşlarımız ile toplanmayı özledim.

Kota: Biliyorsun Reika, Ouzou Erika gittiğinden beri buluşmalara katılmıyor. Ryuuji'de zaten okul için Başka bir ülkede...

Reika: Cidden birbirimizden bu denli kopmamız çok saçma, bunların hepsi kızma ama Ryuuji yüzünden.

Kota: Haklısın,

Demişti, ikisi de derin bir sessizliğe gömülmüştü, bu üç yıl aralarında ki bağı daha da güçlendirmiş birbirlerine daha da bağlı yapmıştı.

Diğer tarafta shou futbolu artık tamamen hayatından çıkarmıştı, diğerleri gibi... Şu an sahip olduğu arkadaşları ile futbol sayesinde tanışmıştı, futbol her zaman kalbinde en özel yerdeydi.

Bu süreçte annesine yardım ederek lokantayı daha da büyütmüşlerdi. Lokanta sadece babasının ismini taşıyordu, babasının hatırasını her daim yaşatıyordu.

Aoto ve tagi ise iki sene önce aynı eve taşınmıştı, diğer evlerini arada sırada gittikleri için satmamışlardı. İkisi kardeşliklerini her daim sürdüreceklerine dair söz vermişlerdi. Geçen zaman içinde tagi bir kız ile tanışmıştı, ilk zamanlar çok çekinip Kendini geri çekse de kız arkadaşı yani Amaya sayesinde her geçen gün daha da yakınlaşmıştı. Tanışma hikayesi ikisi içinde her daim özel kalacaktı...

Bu süreçte en çok yıpranan kişi Ouzou olmuştu. Erika gittiği günden beri herkesle arasına mesafe koymuş kimse ile konuşmuyordu. Etrafında ki insanlara sadece zarar verdiğini düşünen tarafını asla susturamamıştı. Erika'nın yazdığı mektubu hiç bir zaman yanından ayırmıyordu. Yine de gün geçtikçe hiç bir suçu olmamasına rağmen Erika'ya karşı kırgınlık hissetmeye başlamıştı. Onu nasıl bu kadar kolay bir şekilde arkasında bırakmıştı?

Ona hasta gözü ile bakıyorlardı, hatta kafayı yemiş gibi...Lakin onlar haklılardı, çünkü iyileşmek için birine ihtiyaç duyduğun sürece yarım kalırdı insan...

Suçluydu, bunu biliyordu ama kardeşini tercih etmek zorundaydı o gün... Pişman değildi kardeşini tercih ettiği için yine de Erika'ya olan aşkını hiç bir şekilde bastıramıyordu. Bir gün onu görürse yokluğunun çok zor olduğunu söyleyecekti. Ona bir daha böyle bir şey yaşatmasın diye gerekirse yalvaracaktı...

Ona çıkma teklifi ettiği parka geldi, aynı banka oturarak cebinden Erika'nın fotoğrafını çıkardı. Ona olan özlemini bir kağıt parçasında gidermeye çalışıyordu. Ona bakarken sigarasını da yakıyordu,
ama bir şeyi çok iyi biliyordu elinde ki sigara onun kalbi kadar yanmıyordu...
Fotoğrafı arkaya çevirerek, geçen sene yazdığı yazıya baktı...

"Hâlâ dönmedi,
Ya yolu unuttu,
Ya da beni...."

Ryuuji ise futbolu bırakarak kendini tamamen projelere yöneltmişti. Gerçekten başarısı olduğu bir şeyi geride bırakmak istemiyordu. Teknoloji bu hayatta ki en büyük başarı alanıydı. Bu zamanda Hitomi ile aralarında bir elektrikleşme vardı. Ryuuji Erika'yı unutmayı başarmıştı, kalbini artık Hitomi'ye ait hissediyordu, tüm hatalarına rağmen...
**********
Erika Takato'dan:

Shohei: Tekrardan Japonya'ya dönmek istediğine emin misin?

Erika: Evet hei çok eminim, ülkemi özledim, arkadaşlarımı da... Hem artık babamı ziyaret etmek istiyorum.