En Baştan (Victory Kickoff)

38. Bölüm

Shohei Tanaka 'dan:

Çok karışığım. Yıllar evvel mucizelere olan umudumu yitirmiştim. Ailemi kaybettiğimde, aslında hayatımı da kaybetmiştim. Bir anda yetimhaneye yerleştirmişlerdi beni, oysa henüz geçen gece yatağımda annemin bana okuduğu masal ile uykuya dalmıştım. Bir kaza benim hayatımı tamamen değiştirmişti, annemi, babamı ve kız kardeşimi almıştı benden...

Bir anda, sadece iki saat içinde kimsesiz kalmıştım.

Sekiz yaşına kadar olan hayatım artık eskisi gibi değildi. Bende artık sekiz yaşında ki o çocuk değildim, çünkü o çocuk artık benden yıllarca uzaktaydı...

İlk gece kimseyi tanımadığım için Sessiz sessiz ağladım. İkinci gece hâlâ yanlızdım ve yine ağlıyordum. Bir sene sonra nihayet bir arkadaşım olmuştu ve benimle konuşuyordu. İkinci senemde tek arkadaşım olan kişiyi evlatlık verdiler. Artık on yaşındaydım ve içim buruk bir yanlızlığı saklıyordu içinde...

Annemin ve babamın yüzü yavaş yavaş siliniyordu hafızamdan. Seslerini hatırlamıyordum bile, elimde olan sadece bir fotoğraftı ve o kazadan sadece üç gün önce çekmiştik. Onları unuttuğumu hissedince sakladığım yerden çıkararak zihnimin en ücra köşelerine bile kaydederdim...

Karşımda benden bir cevap bekleyen Erika'ya döndü gözlerim. Hem ağlamak istiyordum, hem deli gibi gülmek. Hem bunun gerçekliğine inanmıyor, hemde gerçek olması için her şeyi mi verirdim.

Shohei: Erika, sen ciddi misin?

Demiştim, sesim heyecan yüklü ama ağlar gibi çıkmıştı.

Önce gülümsedi,

Erika: Yani yüzde doksan sekiz gerçek, ama emin olmak için DNA yaptırmakta fayda var.

Dedi, derin nefes aldım, ardından ayağa kalkarak kapıya yöneldim.

Shohei: Hitomi'nin yanına gideceğim Erika, sende gel hadi...

Gülümseyerek bana baktı,

Erika: Heyecanını anlıyorum Shohei, ama saate baksana gece on bir oldu. Yarın beraber gidelim, olur mu?

Bir an gözlerim duvarda ki saate kaydı, dediği gibi gerçekten de geç bir saatti. Başımı sallayarak yarın gitmeyi kabul ettim. Tekrardan yanına oturarak ona bakmaya başladım.

Shohei: Senin yüzün neden asık? Ouzou ile mi kavga ettiniz yoksa?

Erika: Hayır, aksine ilişkimiz o kadar güzel ilerliyor ki bazen ben bile şaşırıyorum.

Koltukta ona doğru biraz daha yaklaştım,

Shohei: Peki neyin var Erika? Seni iyi tanıyorum, sadece üzgün olduğun zamanlar böyle sessizsin.

Erika: Reika ile biraz tartıştık aslında, beni görmezden geliyor.

Shohei: Onlara haber vermediği için sana kızgın olması normal aslında. Ama yine de özellikle Ouzou ve diğerleri seni affetmişken onun hâlâ böyle çocukça triplere girmesi saçma...

Gözlerini benden çekerek yere indirdi,

Erika: O aslında çok naif birisi, ve kolay affedebilen... Neden bana karşı böyle yapıyor bilmiyorum. En iyisi zamana bırakmak sanırım....

Başımı sallayarak onu onayladım,

Shohei: Tamam hadi yatalım da bir an önce sabah olsun:)

Gülümseyerek ayağa kalktı,

Erika: İyi geceler,

Shohei: Umarım Erika, geceler senin için daima güzel olur. Gecelerin karanlığında boğulup kalma, unutma hiçbir şey kalıcı değil bu dünya da kırgınlıklar da dahil... Bu yüzden iyi geceler güzel kardeşim:)