En Baştan (Victory Kickoff)

4. bölüm

Aoto takuma gonzalez' den

Erika' nın dediğinden sonra bir süre masa da kimse konuşmamıştı. Herkes başını öne eğmiş bu teklifi düşünüyordu, bende öyle...
Aslında herkesin kabul etmek istediğini biliyordum, ki bence edeceklerde ama yıllar sonra tekrar eskisi gibi koordine olabilir miydik? İşte bu herkesin aklında ki soruydu..
Sanırım bunu denemeden öğrenemiyecektik...

Erika: Lütfen arkadaşlar, şu an hiç biriniz Bir takıma dahil değilsiniz, ouzou senin de judo'yu bıraktığını duydum. Hem Ryuuji projelerin ile futbolu bir arada yürütebilirsin... Değil mi?

Bakışlarımı Erika'dan çekip Ryuuji'ye çevirdim. Başını sallayarak onayladı ve konuşmaya başladı:

Ryuuji: Dediğin gibi projelerim ve futbolu bir arada yürütebilirim Erika. Ama sorun bu değil, ya eskisi gibi koordine olamazsak?

Tagi': Aslında bunu denemeden bilemeyiz arkadaşlar..

Dediğim gibi herkes benim gibi düşünüyordu ta ki,

Shou: BU HARİKA BİR FİKİR ERİKA!!!

Diye bağıran bir shou ya kadar, sanırım artık hiçbirimiz duymayacaktık... Ah shou hâla ses volümünü ayarlayamamıştı, bakışlarımı etrafta gezdirdiğim zaman kafede ki bir çok kişinin bize baktığını gördüm. Cidden her yerde bir şekilde kendimizi belli ediyorduk...

Kota: Neden kulağımın dibinde bağırıyorsun shou, kulak zarım patladı galiba. Çünkü cızırdıyor...

Reika: hayır kota sanırım, shou' yüksek sesle bağırdığından dolayı kulağını acıttı. Çünkü benimki de acıyor.

Diyen Reika'nın eli kulağındaydı, kota da başını sallayıp Reika'nın yaptığı gibi elini sağ kulağına katmıştı....

Ryuuji: Birşey konuşuyorlar galiba ama neden duymuyorum?

Diyen Ryuuji ile masada bir kahkaha tufanı kopmuştu. Shou mahcup bir şeklide yerine sinmişti.

Bir kaç dakika sonra herkes sessizleşti, gözlerim tüm arkadaşlarımın üzerinde geziniyordu. Onları gerçekten çok özlemişim, en son kota'ya baktığımda o önünde ki bardağa bakıyordu. O gerçekten çok iyi bir dosttu, İspanya da nerdeyse hiç arkadaşlık kuramamıştık. Hep birlikte vakit geçirdik, beraber futbol antrenmanı yaptık. Eskisi gibi kedi köpek değildik en azından, ha bu arda eskiden boyumla dalga geçen kota artık geçemiyordu. Çünkü artık onunla aynı boydaydık, bana kalırsa bir parmak ölçüsü kadar ondan uzundum ama bunu kesinlikle kabul etmiyor;)

Erika: Ee cevabınız nedir?

Ouzou: Aslında ben kabul etmek istiyorum. Unutmayın arkadaşlar önceden hiç birbirimizi tanımadan bir takım olmuştuk. Ama şimdi birbirimizi tanıyoruz, unutmayın ki yarım kalan bir hayalimiz vardı.

Dedi,

Herkes: Galaksi şampiyonluğu!!

Demiştik hepimiz bir ağızdan, buna gülümsedik. Cidden biz bir olduğumuz sürece herşeyi başarabilidik..

Aoto: O halde bende kabul ediyorum.

Dedim başımı kaldırarak, kendimden emindim. Tagi' ye baktım, o da bana bakıp bir abi edasıyla gülümsedi.

Tagi: Beni de aranızda sayın o halde, kabul ediyorum.

Kota/Ryuuji:Tabi ki bizde kabul ediyoruz...

Reika: bende kabul ediyorum...

Hepimiz shou' ya bakıyorduk, o da tek tek bize bakınca ve bir anda gülümseyince bağıracağını anladık. Hepimiz aynı anda kulağımızı kapattık...

Shou: Bana öyle bakmayın tabi ki bende kabul ediyorum.

Demişti normal ses tonunda, nasıl yani Shou gerçekten bağırma dan da konuşabiliyor muydu?

Erika: Şu işe bakın hep bağırarak konuşan Shou, biz kulağımızı kapattığımız zaman bağırmadı.

Herkes tekrar kahkaha attı...

Shou: hadi ama arkadaşlar ben bağırmıyorum ki siz çok cansız konuşuyorsunuz.

Demişti •=•

Kota: O halde herkes kabul etti değil mi? İşte bu mükemmel. Ama bu sorun var ben koçumuz olarak bay hanşima'yı istiyorum.

Shou:Merak etmeyin arkadaşlar, bay masaru 3 ay önce dahil olduğu takımı bıraktı. Bizi de kıracağını düşünmüyorum...

*****

Masaru Hanaşima' dan:

Eskiden çocukların antrenman yaptığı parka gelmiştim, doğrusu bir süredir hiç gelmiyordum. Evde canım sıkılıp, yağmur da dinince gelmek istedim. Bu park bana hep çocukları hatırlatacaktı...

Kısa bir süre önce dahil olduğum takım ile sözleşmem bitince tekrardan imzalamak istememiştim. Çünkü artık eskisi kadar çevik değildim, sanki şarjım bitmiş gibi hissediyorum. Eski gücümü kendimde bir türlü bulamıyorum... Sanırım tekrar sahalara dönecek kadar güçlü değildim.

Cebimden sigaramı çıkarıp diğer elimde ki çakmak ile ucunu yakmıştım. Soğuk havanın etkisi ile aldığım ve verdiğim her nefes buharlaşıyordu. Bir süre hiç bir şey düşünmeden karşımda ki saha ya baktım. Bomboş gözler ve bomboş bir kafa ile...

'Size demiştim, işte orada oturuyor'

Bu yüksek ses kesinlikle shou' ya aitti, bir dakika bunlar bizim çocuklar mıydı? İnanamıyorum ne kadar da buyümüşler böyle!!

Ouzou: Merhaba koç,

Masaru: Merhaba çocuklar ne işiniz var burada? Uzun zamandır sizi buralarda görmedim..

Erika: Ah evet açıkçası, uzun süredir hepimiz ayrı ayrı uğraşlar ile meşguldük...

Ryuuji: şey koç biz aslında önce evine gittik ama kyako bize parka geldiğini söyledi, o yüzden buraya geldik...

Masaru: Beni mi arıyordunuz? Neden ki?

Aoto/ kota: Çünkü momoyama predators takımını tekrar kurmak istiyoruz.

Kota: Tabi siz koçumuz olmayı kabul ederseniz...

Demişti. Nasıl yani tekrar bir takım mı olmak istiyorlardı? İşte buna çok şaşırdım. Bana sundukları bu teklif benim için mükemmeldi, ama yapa bilir miyim ki? Bilmiyorum işte, şimdi ne diyecektim onlara??

Reika: Lütfen bay Hanaşima bizi kırmayın..

Tagi': Evet koç bu yolda senin desteğine ihtiyacımız var...

Masaru: Ben bilmiyorum çocuklar, açıkçası kendimi eskisi kadar güçlü hissetmiyorum. Bu yolda eğer size katılırsam, sizlere ayak bağı olmaktan korkarım...

Ryuuji: bakın koç yıllardır bir takım dahilinde oynamıyorum, yine de sevdiğim bu sporun içimde ukde olarak kalmasını istemiyorum..

Shou: Hem sizde futbolu çok seviyorsunuz, bunu herkes biliyor. Ne olur koçumuz olun tekrardan...

Erika: Lütfen koç...

Onlar haklıydı ben futbolu çok seviyordum. Ama yine de...

Masaru:.....