Kır Çiçeğim

23.Bölüm

Oy ve yorumlarınızı eksik etmezseniz sevinirim. Kitap hakkında ki düşüncelerinizi merak ediyorum arkadaşlar lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin.

Keyifli okumalar. :)

                                🦋

Keyifli bir gezinti den sonra eve dönmüştük, bakışlarım elimde ki telefona kaydığın da saate baktım, 21:47 geçiyor du. Sabah çıktığımız evden gece giriyorduk ve gergindim. En çok Beril hanım, beni geriyor du.

Barlas, elimi tutup zile bastı. "Bu kapıya her gelişinizde den böyle gerilecek misin?"

"Elimde değil." Dedim, elini daha çok sıkarak.

Elimin üzerine küçük bir öpücük bırakıp geri çekildiğinde kapı çoktan açılmıştı.

Beril hanım, bakışlarını birleşik ellerimizden çekip yüzüme baktı. "Oo çifte kumrular hoş geldiniz." Dedi bozgun ifadesiyle.

"Hoş bulduk anne, çekilirsen içeri geçeceğiz." Dedi Barlas bu sefer elini belime atarak.

Beril hanım, sinir bozucu bakışlarını bizden çekip sinirle içeri geçtiğin de arkasından salona yöneldiğimiz de bütün ev ahalisi salondaydı.

"Hoş geldiniz çifte kumrular." Dedi Defne, annesinin kurduğu cümlenin aynısını kurarak tek bir fark vardı o da Defne'nin cıvıl cıvıl olan sesiydi. Yüzünde kocaman gülümsemesi ile bize bakıyordu.

"Hoş bulduk." Dedi, Barlas gür sesi ile.

Ecevit'in, oturduğu üçlü koltuğa geçip yanına oturduğumuz da evin çalışanı elinde çay tepsisi ile gelip önümüze iki çayı bırakıp tekrar mutfağa yöneldi. Önüme bırakılan çayı elime alıp küçük bir yudum aldıktan sonra tekrar yerine bıraktım.

"Eee güzel kızım, nasılsın? Beğendin mi buraları?" Dedi, Akif bey yüzünde ki sıcak gülümseme ile.

"İyim efendim, burası çok güzel bende yavaş yavaş alışmaya çalışıyorum." Dedim onu  gibi kocaman gülümseyerek.

Akif bey, Beril hanıma nazaran daha sıcak kanlıydı. Gözlerim kısa bir süre Beril hanıma, iliştiğin de nefret dolu bakışları hala duruyordu.

"Artık bu efendim mefendimi kaldıralım, bu resmiyet yeter da." Dedi isyan edip gülerek.

"Tabi nasıl isterseniz siz."

"Siz değil baba de bana artık. Sende artık bu evin kızısın." Dedi 

Baba, öz babama yürekten diyemediğim o kelimeyi Akif beye mi artık kullanacaktım.

"Peki, baba." Dedim gülümseyerek.

"Heh şimdi oldu." Dedi keyifle.

"Ama en çok benim babamsın." Dedi Defne kafasını babasının omuzuna yaslayarak.

Bu haline her kes gülmüştü, Beril hanım hariç.

Sinir bozucu bakışlarını üzerimden çekmiyor du.

Barlas, beni kolları arısına alıp "iyi misin?", Dedi kulağıma fısıldayarak.

"İyim." Dedim elini tutup hafife sıkarak.