Kır Çiçeğim

2.Bölüm

Kaburgalarımı parçalarcasına atıyordu kalbim.

Çıkmaz bi sokakatayım, kurtuluşum nasıl olucak?

"Lan bu adamlarla ne yapıyorsun bu kömürlükte sen?" Diye sinirle soludu Kemal abim, ona bunu nasıl açıklayacaktım ben?

"Abi, valla düşündüğün gibi bişey yok sakin ol eve gidelim ben anlatıcam sana her şeyi ama, sen sakin ol lütfen." Dedim göz yaşları içinde, abime durumu anlatsam bile anlamazdı.

Harelerimi Barana çevirdim ama korkudan başka bişey göremiyordum.
Bir umut belki bizden bahseder diye bekledim ama boşuna bir bekleyişti benimkisi.

Ardından komutana baktım beni kurtar gibisinden. Beni anlamışçasına konuşmaya başladı "sandığın gibi bişey yok" dedi abime bakarak ardından devam etti "bu yanında ki arkadaş galiba kardeşini rahatsız ediyordu, ben durumu anlamak için içeri girdim ardından sen geldin sandığın gibi bişey yok sakin ol kardeşini kıracak, üzecek bişey yapma" dedi komutan sakin bir şekilde.

Abim, Baran'a dönerek "doğru mu lan bu adamın dedikleri?" Diye sordu hiddetle sordu, Baran'a.

"Yalan söylüyor lan burda senin kardeşinle birlikteydi, bu komutan ile birlikteler bunlar. Üstüne geldim bunları yakaladım" dedi Baran, beni de komutanı da şokta bırakarak.

Daha sevdasına sahip çıkamayan bir adam bana mı sahip çıkacaktı.

Ben nasıl böyle bir adamı sevdim be yazıklar olsun bana!

"Lan doğruyu söylesen korkak herif" diye sinirle soludu komutan.

Kafamı kaldırdığımda abimin ölümcül bakışlarıyla karşılaştım.

Ardından Baran'a, dönerek "korkak doğruyu söylesene birlikte olduğumuzu söylesene, abimden korktuğun için gelip beni sevdiğini söylesene KORKAK" diye yüzüne bağırdım.

Lakin bu ondan gram etki etmemişti.

"Sevgilini korumak için bana iftira atma Kardelen, ben seni hep kardeşim olarak gördüm." Dedi pişkin bir şekilde, hayretle ona bakıyordum.

Yapma der gibi baktım ona ama onun umrunda değildim.

"Lan az adam ol sevdana sahip çık şerefsiz" diye bağırdı, komutan.

"Eee ne uzattınız be" diye bağırdı abim, ardından saçlarımdan tutup kömürlükten çıkardı beni canım gerçekten çok acıyordu, abimin saçımı çekmesinden değil, sevdiğim adamın bize sevdamıza sahip çıkmadığı için canım acıyor du.

"Ne yapıyorsun lan sen" diye bağırdı komutan. Beni, abimin elinden alarak arkasına sakladı.

"Bırak komutan sen bu işe karışma, bu bizim meselemiz bırakta şu oruspuya gününü göstereyim" diyerek bu sefer kolumdan tutup götürdü.

Beni sürükleyip götürmesi, yada saçımı yolarcasına çekmesi canımı çok acıtmasa da, komutanın ve o korkağın yanında yapması beni fazlasıyla yaralamıştı.

Beni hızla evin önüne sürükler bir şekilde getirip attı. Ardından var gücüyle bağırıp "oruspu mu olucaksın lan başımıza,kahpe he?" Diye bağırıyordu bu ithamlara daha fazla dayanamıyordum.