Kır Çiçeğim

8.Bölüm

Ne olduğunu idrak edemiyordum.

Şaşkınlıkla kala kalmıştım.

Ne diyeceğimi ne yapacağımı bilmiyordum.

Heyecanlı ve şaşkındım.

İlk defa bir erkek tarafından öpülüyordum.

Beni ilk defa öpen kişi ise kocam idi.

Kalbim deli gibi atıyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum.

Onu hızla kendimden itip yüzüne tokatı yapıştırmam ile kafası sağ tarafa doğru düşmüştü.

Şimdi şaşıran oydu. bu yaptığımı beklemiyordu galiba. Ben ise hızla ayağa kalktım heyecandan ne yapacağımı bilmiyordum.

"Nasıl öpersin ya sen beni?" Dedim şaşkınlıkla.

Bir kaç saniye yüzüme baktıktan sonra o da ayağa kalktı. "Çok özür dilerim bir an kendimi tutamadım" dedi ardından derin bir nefes aldıktan sonra yeşil gözlerini üzerime dikip "kusura bakma bir daha asla ama asla böyle bir şey olmayacak." Dedi, ardından hızla odadan çıktı.

O çıkarken ben arkasından bakmakla yetindim.

Beni öptüğü için sinirli değildim aksine çok hoşuma gitti. Ellerim istem dışı dudaklarıma kaydı, yüzümde küçük bir tebessüm belirdi.

Kalbim hala deli gibi atıyordu, ayaklarım titriyordu. Yatağa geçip oturdum.

Ne yapacağımı ne edeceğimi bilmiyordum.

Acaba tokat attığım için kızmış mıydı yada kırılmış mıydı?

Ben düşüncelerim içinde boğuluyordum.

Bir yandan abim bir yandan ailem ve bir yandan da beni öpen kocam

Ne çekilmez bir çilem varmış benim.

Daha fazla bir şeyleri düşünmek istemiyordum. Düşünceler içinde artık boğuluyordum.

Yatağın baş ucunda ki komidinin üzerinde ki telefonu alıp saate baktığımda 4:22 geçiyordu.

Yavaşça yerimden kalkıp salona doğru parmak uçlarım ile yürümeye başladım. Salon kapısına yaslanıp komutanı seyre daldım. Bir eli alnında bir eli ise karnında idi.

Çok güzel bir adamdı tam aşık olunacak bir adamdı. Ama ben onun sevebileceği bir kadın mıydım orası muamma.

Ne kadar izledim onu bilmiyorum ama gelen sesle dona kaldım.

"İyi alıştın beni dikizlemeye, karıcığım". Dedi gözleri kapalı bir şeklide gülümsüyordu.

"Sen uyumuyor muydun ya?", Dedim panikle.

"Cıkk uyumuyordum" dedi gözleri kapalı idi hala.

"İyi uyu" dedim heyecandan titreyen sesimle.

"Tamam" dedi ve arkasını döndü.

Bir kaç saniye sırtına baktıktan sonra "Barlas" dedim içime kaçmış sesimle.

"Efendim" dedi hızla yerinden doğrularak.

Çaprazında ki tekli koltuğa oturarak "abim bana bunu niye yaptı, hiç mi sevmedi beni" dedim.

Bir şey söyleyemedi.

Gözlerim dolmaya baslamıştı bile.

"Ben sevilmeyecek bir insan mıyım?" Dedim göz yaşları eşliğinde.