Kır Çiçeğim

31.Bölüm

Hola..

Bol bol yorum yapın ve oy verin.

Keyifli okumalar.

Aylardır görmediğim iki insan. Yıllarca sevgi dilendiğim iki insan.

Geceler boyu ağlayarak uykuya dalmama sebep olan insanlar, yıllarca onları affetmek istesemde bu çocukluğuma ihanet olur düşüncesiyle affedemediğim anne ve babam.

"Sizin burda ne işiniz, var?" Benim konuşacak takayım yoktu. Benim yerime Barlas, sormuştu bu soruyu. Konuşamıyordum.

Babam olucak adam, göğüsünü kabartarak konuştu."Kızımız, evlendi unuttu bizi. Bizde bir ziyaretine gelelim dedik."

"Ya ne ziyareti, siz onca olan şeyden sonra nasıl gelebiliyorsunuz, ne kadar yüzsüzsünüz ya siz." Diye hiddetle bağırdım.

"Saygısızlık etme karşında ki annenle baban." Diye bağırdı annem sinirle.

Sinirliydim, daha da ötesi kırgındım ve onları da kırmak istiyordum."Ne annesi ne babası, yeni mi aklınıza geldi bir kızınız olduğu. Çıkın gidin burdan."

"Kızım, yapma bu insanların içinde. Her ne olursa olsun biz senin aileniz." Dedi, babam.

Sol gözümden çeneme doğru bir yaş süzüldü, elimin tersiyle hızla silip bana söylediği o zehirli sözleri hatırlattım onlara. "Ne ailesi be ne ailesi, sen kendin söyledin benim bir ailem olmadığını benim gibi bir kızının olmadığını o gece bağıra çağıra sen kendin söyledin. Defolun gidin burdan."

"Kızım, tamam geçmişte iyi şeyler yaşamamış olabiliriz, ama izin ver telafi edelim." Dedi annem, sakin bir ses tonuyla.

"Sizin derdiniz ben değilim, siz paranın kokusunu almışsınız ondan burdasınız." Diye hiddetle bağırdım.

"Karım, sizi istemiyor çıkın gidin." Diye bağırdı, Barlas.

"Ya siz burayı nasıl buldunuz, nasıl geldiniz buraya." Dedim, saçımı arkaya atarak.

"Kocanın, anası çağırdı." Dedi bakışları ile Beril hanımı, göstererek.

Sinirle Beril hanıma, döndüm. "Ama bu kadarı da fazla, siz ne yapmaya çalışıyorsunuz?"

Beril hanım baya bir keyifliydi"Ay ne var canım aileni özlemişsindir diye düşündüm, hem sizin köyünüzde adın çıkmış. İlk önce o Baran, denen çocukla sevgiliymişsin sonra Barlas-," cümlesini tamamlamasına Barlas izin vermedi.

"Kes, sanane Kardelen'in geçmişinden. Sen bunları söyleyecek hakkı kendinde nerde buluyorsun, bunca zaman sana olan saygımdan söylediğin yaptığın her şeye sustum, ama yeter. Şimdi derhal karımdan özür dile." Diye sınırla bağırdı, Barlas. Gözlerinden ateş çıkıyordu resmen.

"Barlas, oğlum ne diyorsun sen." Dedi Beril hanım, şaşkın bir şekilde.

Barlas, soğuk tavrına büründü sesi evin içinde bir kere daha yankılandı. "Beril hanım, derhal o söylediğin iğrenç ithamlar ve yarattığın bu rezalet için karımdan özür dile."

Beril hanım, Akif babaya döndü. "Akif, bir şey yapsana."

"Kardelenden, özür dile." Dedi Akif Baba, Barlas gibi soğuk tavrı ile.