Kır Çiçeğim

34. Bölüm

Hola...

Nasılsınız?

Lütfen satır aralarına bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayınız.

Ve beni instadan ve burdan takip etmeyi unutmayınız. (İg; bbelis_iz)

Keyifli okumalar...

                                 🦋

Elim kalbime gitti, bebeğimin acısını doğru düzgün yaşayamazkan kocam, başka kadınlarla eğlenmeye gitmişti.

Bu kadar kolay mıydı herşey? Ruhumu daralıyor du nefes anlamıyordum.

Göz yaşlarımın bir an olsun dinmediği gibi tekrardan ağlamaya başladım, ama sinirden ağlıyordum. "Ben, burda acı içinde kıvranıp ölürken o, eski sevgilisiyle eğlenme derdinde." Göz yaşları içinde bağırdım.

Ağlamaktan sesim çıkmıyor du artık, çatallaşmıştı sesim. Ahu anne, yanıma gelip saçlarımı okşamaya başladı, "sakin ol güzelim, daha yeni hastaneden taburcu oldun. İllaki vardır bir açıklaması.

Acıyla bağırdım; "ya ne açıklaması olabilir, biz daha yeni bebeğimizi kaybettik, canımdan can gitti. Nasıl bir açıklaması olabilir?"

Ayaklanıp camın yanına gidip, derin bir nefes aldım, kalbim sıkışıyor du. Sanki biri kalbimi parçalayıp avucuma bırakıp, kırık cam parçaları ile süslemiş gibiydi.

Ruhum, cayır cayır yanıyor du, ona en çok ihtiyacım olduğu zaman da o yoktu. Başka kadınlarla eğlenmeye koşmuştu.

Gül, ayaklanıp yanıma geldi, "Kardelen, iyi misin?" Sorusunu fısıldayarak sormuştu. Muhtemelen fotoğrafları o gösterdi diye kendini suçluyor du.

Kafamı sağa sola salladım, "iyi değilim, hiç iyi değilim."

"Özür dilerim, o fotoğrafları gösterdiğim için. Ama bende Merve'nin orda olduğunu bilmiyordum." Boynu bükük bir şekilde kaldı.

"Boşver, senlik bir şey yok. Sen üzüleceğine, keşke o abin biraz üzülüp hatalarının farkına varsa."

Tekrar ağlamam şiddetlendi. Defne de yanıma geldi, elini sırtıma verip sıvazlamaya başladı. Konuşmadı ama desteğini belli etti.

Kafamı camdan dışarıya çıkardım, bir kaç saniye sonra bir araba kapının önünde durdu. Barlas, gelmişti arabadan indiğin de göz göze geldik. Onunla ilk defa bu kapıya gelişimiz aklıma geldi, o an ne kadar mutlu ve heyecanlıydım ama şuan harabeden farksızdım.

Gözlerini gözlerimden ayırmadı, anlamsız bakışlar attı. Ardından kapıyı çaldığında Ahu anne, ayaklanıp kapıyı açmaya gitti.

Salona yanımıza geldi, "ooo, bay çapkın gecen nasıl geçti? Bir yanında eski nişanlın bir yanında başka kadın. Benim ki de soru tabii ki iyi geçmiştir, ne de olsa bebeklerini yeni kaybeden bir çiftiz ama ne hikmetse beyefendinin umurunda değil." Sonlara doğru sesim yüksek çıkmıştı.

Kırgındım ona.

Ahu anne araya girdi. "Kardelen, sakin ol."

Göz yaşlarımı sildim. "Ben gayet sakinim, çok sakinim. Oğlun beni mahvetmemişçesine sakinim. Nolcak ya erkek o elinin kiri deyip geçeriz değil mi?"

Barlas, elini ensesine götürdü. "Ne saçmalıyorsun, Kardelen."

Gül'e döndüm, "abine şu muazzam fotoğraflarını göstersene ne saçmaladığıma bir baksın."