Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar🩸🩺
Kendimi Rüzgar'a affettirme konusunda kararlıydım. Eninde sonunda beni affedeceğini biliyorum. Her ne kadar benden nefret ettiğini de söylese de bu nefrettin kaynağı beni sevmesiydi.
Ya da ben öyle olduğunu düşünmek istiyordum, neyse.
Acilin girişindeki danışman masanına yaslı önündeki kağıtlara bakan Rüzgar'ı görünce yanına gittim. Omzundan kafamı uzatarak "Neye bakıyorsun?" dedim. Rüzgar yerinden sıçrayıp bana döndü.
"Ne yapıyorsun Pars? Hocam. Pars hocam."
Tepkisi ile dudaklarım yukarı doğru kıvrıldı. Ben gülünce Rüzgar kaşlarını çattı.
"Komik mi?"
"Biraz."
"Bir şey mi isteyecektiniz hocam?"
"Benim isteğimi biliyorsun bence."
Derin bir nefes alarak elindeki kalemi sertçe masaya koydu.
"Yapabileceğim bir şey istediğinizde benimle konuşun lütfen. Yoksa boşuna vaktimi almayın."
Benim bir şey dememi beklemeden yanımdan geçerken az da olsa gelen kokusunu içime çektim.
Onu o kadar özlemiştim ki kafayı yiyecektim özlemden.
Nevra gömleğinin cebine ellerini sokmuş bir şekilde bana doğru yaklaşırken gözleri Rüzgar'daydı.
"Pars hoca olarak Rüzgar'ı nasıl sinirlendirdin?"
"Eh, Pars hoca olarak değilde Pars olarak konuşunca sinirlenmesi zor olmuyor."
Şok içinde gözlerini büyüterek kolumdan tuttu ve beni acilden çıkardı. Sakin bir yere gelince kolumu bıraktı.
"Ne demek Pars olarak?"
"Hatırlamış. Benden nefret ediyor şu an ama halledicem."
"Nasıl yapacaksın onu?"
"Net bir planım yok. Doğaçlama takılıyorum."
"İşe yarıyormuş gibi durmuyor."
"Zamanla alakalı bir sıkıntım yok, biliyorsun. Bir şekilde beni affedecek."
"Eğer ruh eşin olmasına güveniyorsan.."
"Aşkımıza güveniyorum."
Gitmek için hareketlenmiştim ki "O yüzden unutturdun herhalde başta." dedi.
"Sevdiğini ölümün eşiğinde görünce bazen mantık dışı hareket etmen gerekir. Annemi o şekilde kaybettikten sonra Rüzgar'ı da kaybetme riskine giremezdim."
"Şimdi ne değişti?"
"Rüzgar beni affettiğinde çok şey değişecek."
Başka bir şey demeden Nevra'nın yanından ayrıldım. Acile döndüğümde gözlerim Rüzgar'ı aradı. Onu küçük bir çocukla ilgilenirken görünce gülümsedim.
