Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar🩸🩺
Elimdeki kan dolu kadehi çevirirken aklımdan dün gece yaşadığım o olay geçiyordu. İrademi mi kaybediyordum acaba? O kadar yıldan sonra mümkün müydü böyle bir şey?
"Pars, ne düşünüyorsun lan böyle?"
Yanımdaki sandalyeye oturan Arslan'a çevirdim bakışlarımı. Arslan anlaşabildiğim tek aile üyem olabilirdi. Kardeş gibi büyümüştük. Her ne kadar ebeveynlerimiz anlaşamasa da biz gayet iyi anlaşıyorduk.
Safkan vampir ailelerin her birinin başka gücü oluyordu. Birde bütün vampirlerin çok hızlı hareket etme ve kanlarının iyileştirme gücü vardı.
Arslan'ın ailesinin gücü görünmez olmaktı. Bir bakıma onun ailesi benim de ailem oluyordu. Ama bende görünmezlik gücünün yanında insanları manipüle edebilme gücüde vardı. Ve bu güç başka hiçbir vampirde yoktu.
Ona sert bir bakış attıktan sonra kadehten bir yudum aldım.
"Dün bir insanın damarından kanını içmek istedim. Az daha yapıyordum da."
Arslan birden ciddileşip bana yaklaştır.
"Sen böyle bir şey istemezsin ki. Yani annen.. Şey yani o olaydan sonra kimseyi ısırmadın."
"Evet biliyorum. Ama dün oldu işte. Asistanlardan birinin eli kanadı. Kanın kokusunu aldığım anda dişlerim sivrileşti, gözlerim kırmızılaştı. İşin garip tarafı zaten o sırada besleniyordum da. Kendimi düzelttikten sonra elinde kestiği yeri yaladım resmen. O azıcık kan bile o kadar farklı ve güzel geldi ki."
Kollarımı önümdeki masaya koyup yüzümü ellerimin arasına aldım. Kesin kafayı yiyordum ben.
"Acaba buradaki ısırılmak için can atan insanlardan biraz kan mı içsen? Denemek için."
Kırmızı siyah yoğunluklu odada gözlerimi gezdirdim. Konseyin binasındaki bu oda bar gibi bir yerdi. Vampirlerden haberdar olan bazı olan fantezi niyetine buraya gelip kendi kanlarını vampirlere sunuyorlardı. Gerçi sadece kanlarını değil.
"Tamam. Deneyelim."
Arslan odadaki iki kişiyi gösterip "Kadın mı erkek mi?" dedi. Gösterdiği iki kişide fizikken Rüzgar'ın yanından bile geçemezlerdi. Ama deneyeceksek cinsiyeti aynı olsun bari.
"Erkek."
"Belki başka ihtiyaçlarını da karşılar."
Arslan pis pis sırıtınca bir tane vurdum.
"Gevşek gevşek konuşma. Git çağır çocuğu deneyeceksek deneyelim. Bitsin şu iş."
Arslan garsona seslenip çocuğun bizim masaya gelmesini söyledi. Garson hızla çocuğun yanına giderek bizim buraya gelmesini söyledi. Çocuk geldiğinde kocaman bir gülümseyerek "Merhaba," dedi.
