Bu hayatta iki şeyin zihnini okuyamıyordum. Birincisi bebekler; bence beyinlerinde hiçbir düşünce olmadığı için. İkincisi Riya; o da beyinsiz olduğu için demek isterdim ama aptal cadı beni kurtarırken yaptığı büyü yüzünden onun zihnini okuyamıyordum.
"Sinir oluyorsun değil mi? Zihnimi okuyamadığın için."
"Senin boş zihnini okusam ne okumasan ne. "
Elindeki biberonu alıp Parla'ya içirmeye çalıştım. Babaları gibi inat bir kızdı. Zorla bir iki yudum içiyor sonra bırakıyordu.
"Of ama halacım böyle olmaz."
Riya oturduğu koltuktan gülerek bizi izliyordu. Kafası kopacak cadı ne gülüyorsa. Kapıdan gelen sesle ikimizde kapıya doğru döndük. Biberonu koltuğa bırakıp hızla kanguruyu giyip Parla'yı içine koydum. Riya saldırmak için ellerinden o garip ışıkları çıkarmıştı.
Kapı açılıp içeriye giren tanıdık bedeni görünce kaşlarımı çattım. Bunun burada ne işi vardı? İçeri girip kucağında Parla ile beni gören Birkan gözlerini kocaman açmıştı. Zihninden geçenleri okumaya başladım.
Bunun burada ne işi?
"Asıl senin burada ne işin var?"
Başka bir gücü olmak yerine neden zihin okuma gücü vardı?
"Ailem sağolsun."
Birkan bir şey söylemeden kapıyı kapatarak yanımıza geldi.
"Rüzgar bana sadece Riya'nın burada olacağını söyledi."
"Pars bana ikinizden de bahsetmemişti. "
Birkan ben hiç konuşmamışım gibi kangurudaki Parla ile ilgilenmeye başladı.
"Amcacım sana bunlardan daha iyi bakıcılık yapacağıma emin olabilirsin."
"Birce'yi istediğin kadar kötüle beni kötüleyemezsin."
Birkan Riya'yı duymazdan gelerek Parla'yı kucağına aldı. Koltuğun üzerinde duran biberonu alarak Parla'ya verdi. Bir saattir zar zor sütü içen Parla bu sefer gayet kolay içiyordu.
"Yok artık ya."
Ben olsam senin yerinde ben de bir cadı ve bir vampirden yemezdim. "Yalnız Birkan, biyolojik babası vampir. Hatta şu an ona babalık yapan kişi de vampir. Farkındasındır umarım."
"Zihnimi okumayı kes artık!"
Bir şey demeden koltuklardan birine oturdum. Benim vampir olduğumu öğrenmeden önce aramız gayet iyiydi. Hatta benden hoşlanıyordu da. Aslan'ın odasında karşılaştığımız gün aklından geçenler öyle canımı acıtmıştı ki elime bir fırsat geçse de onu öldürsem diye bekliyordum.
"Sizin aranızda ne oldu?"
"Kandırılmak dışında mı?"
Birkan'ın söylediği şeyle hayretle ona döndüm.
"Seninle yatarken vampir olduğumu söylemediğim için suçlu mu oldum?"
"Hayır. Benim avcı olduğumu öğrendikten sonra hâlâ benimle yatmaya devam ettiğin için suçlu oldun!"
"Bunun için Birce'ye kızma. Senin ne olduğun ya da kim olduğun onu ilgilendirmiyor. O sadece zevkine bakıyor."
Yerimden bir hışımla kalkıp Riya'nın boğazını sıkacaktım ki Parla'nın canı yanarcasına ağlaması beni durdurdu.
"Al korkuttun çocuğu."
Birkan Parla'yı susturmak için yerinde sallanırken Riya da onların yanına gitmişti. Parla'nın ağlayışları durmak yerine daha da artarken fazladan duyduğum kalp atışlarıyla korkuyla Parla'ya baktım. Hissetmişti. Bir tehlikenin olduğunu hissetmişti.
"Riya, Parla'yı al ve hemen güvenli bir yere git."
"Ne?"
"Kapının arkasında birileri var. Parla o yüzden ağlıyor."
Birkan hemen Parla'yı Riya'nın kucağına vermişti. Riya gitmeden önce benim yanıma gelerek "Dikkat et." Dedi ve gitti.
Ulan çocuk tehlikede bu gelmiş Birce'ye dikkat et diyor. Sana ne? Ayrıca ben buradayken ona bir şey olmaz.
"Sence vampirler mi?"
"Bilmiyorum. Sadece kalp atış seslerini duyuyorum."
"Zihinlerini okusana?"
"Uzaktalar. "
"Ne? Kapının ardındalar alt tarafı."
Derin bir nefes alıp Birkan'a döndüm.
"Elli yıl önce okuyabilirdim ama şimdi okuyamıyorum. Bazı şeylerin yan etkisi olabiliyormuş."
Ne yani elli yıl önce gücü mü zayıflamıştı?
"Sakin bana acıma."
"Merak etme acıyacağım son kişi bile değilsin."
Çalan kapı aramızdaki konuşmayı bölmüştü.
"Ne yapacağız?"
"Normal bir şekilde kapıyı açacağız. "
Kapının önüne gelerek derin bir nefes aldım ve kapıyı açtım.
Beş kişi. İkisi kadın üçü erkek. Kapıyı çalan kişi ile göz göze gelince kendimi camdan atmak istedim.
"Birce? Kapının arkasında seni görmeyi beklemiyordum."
Bakalım hâlâ zihnimi okuyabiliyor musun ufaklık. Bebeğin yerini söyle sana ve arkadaşlarına zarar gelmesin.
Sanki zihnini okumamışım gibi zorla gülümsedim.
""Levent abi. Seni hangi rüzgar attı buraya?"
Arkasındaki adam onu ittirip önüne geçti.
"Pars denen it evde mi?"
Birkan arkamdan gelip elini belime koymuştu. Bana ayak uydur. Senin tanımadığın adamlar ve kadınlar avcı.
"Merhaba. Ev sahipleri şu an evde değiller. "
"Senin bu vampirlerle ne işin var?"
Ne kaşlarını çatmış Birkan'a bakan adama ne de Birkan'a odaklanamıyordum şu an. Levent itinin Parla ile ne işi olduğunu anlamaya çalışıyordum.
"Bir işim yok. Ev sahiplerini bekliyorum."
"Niye?"
"Pars'ı önce biz bulduk. Bu da demek oluyor ki bizim."
Ne yapıyordu bu?
"İlk melez sizde kalabilir. Biz ikinciyi istiyoruz."
"İkinci bir melez mi? Kafayı mı yediniz?"
Grubun arakasında birden beliren Pars'la derin bir nefes aldım. Avcıları her türlü hallederdim ama Levent'le karşı karşıya gelmek istemezdim.
"Beyler ve hanımlar. Acaba eve mi girseniz? Sen hariç Levent. Evimden içeriye bir adım bile atamazsın."
Levent kim ve Pars onu neden eve almadı? Bunu olaylardan sonra konuşacağız Birce.
Levent hariç herkes içeriye girerken Birkan'a yaklaştım ve fısıldayarak "Sana hiçbir şey anlatmak zorunda değilim." Dedim.
Salona döndüğümde şok içinde etrafa baktım. Parla'nın varlığına dair hiçbir iz yoktu. Bunu ne ara yapmışlardı bilmiyorum. Birkan saçma sapan şeyleri düşüneceğini bunu anlatabilirdi bana.
Şu an bir melezin evinde beş tane avcı vardı. Baya salonda oturmuş evi izliyorlardı. Biri çıkıp birine bir şey dese ortalık kan gölüne dönerdi. Ne yazık ki avcıların kanı bok gibiydi. Gerçi Birkan'ın ki güzeldi.
Aslan her şeyi halletti. Parla'dan kimseye bahsetmeyeceğiz. Rüzgar birazdan gelecek. O senin korumanda. Nişanlıma bir şey olursa seni öldürürüm.
Pars'ın uyarısına göz devirmek istesem de kendimi tuttum. Anahtar ile açılan kapıyla herkes o tarafa döndü.
Birine aşık oldum diye evime tanımadığım insanların dolması mı gerekiyordu?
"Rüzgar hoş geldin."
"Hoşbuldum. Misafirlerimiz varmış. Haber verseydin erken gelmeye çalışırdım."
"Onlarda yeni geldi."
Avcılardan bir ayağa kalkıp "Ulan sizin evinizin meraklısı mıyız biz? Bebek nerede?" diye bağırdı.
"Ne bebeği? Bizde bebek falan yok."
"Levent Beyşanlı'nın yeğeni olan bebek?"
Ne?!
Ne?! Parla Leventlerin soyundan mı?
"Levent abinin yeğeni bizde ne arasın?"
Koltukta oturan sarışın kadın "Bilmem belki senin güçlerini aldığı için intikam almak istiyorsundur?" dediğinde yumruğumu sıktım. Saldırmamak için derin nefesler almaya çalışırken Birkan yumruk yaptığım elimi tuttu. Tuttuğu elime bakmayı reddederek dövmek istediğim kadına diktim bakışlarımı.
"Sizin gibi aşağılık değiliz ki küçücük bir bebekten acı çıkaralım."
"Bebek melez. Bizde dedik ki bir şekilde size gelmişlerdir."
İnanmazlarsa gücümü kullanacağım. Hazırlıklı ol.
Pars karşısındaki adama doğru konuşarak "Geldiler zaten. Annesi bizim hastanede doğum yaptı. Ama ne kendisi ne de bebek hayatta kalabildi. Yani hâlâ tek melez benim." Dedi.
Zaten hayatta kalsa müzice olurdu- avcı1 Demek ikisi de öldü- avcı2 Elimizdeki fırsatı nasıl kaçırdık ya -avcı3 Acaba ablamla yeğenimi nereye gömdüler? – avcı 4
Parla'nın annesi avcı mıydı? Ulan zaten normal bir şeyin içinde olduğumuz nerede görüldü?
Kimseye çaktırmadan Pars'a gözümü kapatıp açtım inandıklarını onaylarcasına. Birkan tuttuğu elimi bırakarak avcıların yanına gitti.
"Emin olun başka bir melez olsa hele Pars'ın yanında olsa ben bilirdim. "
"Pars'ı da biliyorsun ama hayatta hâlâ."
"Evet. Çünkü çocukluk arkadaşımla evlenecek. "
Kıvırcık saçlı kadın Pars'ın elindeki yüzüğe baktı. Sonra Rüzgar'a dönüp onun yüzüğüne baktı.
"Kara ailesi geleneği. Aman dikkat et babanla annen gibi olmayın."
Pars sinirli başıklarını kadına dikerek "Bir daha ailemle ilgili bir şey söylersen seni zevkle öldürürüm." dedi.
Sarışın kadın ikisinin arasına girerek "Nereye gömdünüz?" dedi.
Rüzgar bir adım atarak onlara yaklaştı ve "Kimsesizler mezarlığına. Hastaneye geldiğinde ne kimliği ne telefonu vardı. İki gün beklediler kimse gelmeyince.." dedi.
Kadın az önce kalktığı yere geri oturup kafasını iki elinin arasına aldı. Yanında oturan adam elini kadının sırtına koydu.
"Biz gidelim o zaman. Ölmüş işte bebek."
Hepsi ayaklanmışken Birkan onları durdurdu.
"Bir şey soracağım. Ondan sonra gidebilirsiniz."
"Evet?"
"Levent Beyşanlı ile ne işiniz var?"
"Orası da bize kalsın. Her avcı kendi bölgesinden sorumlu ne de olsa."
Avcılar evden çıkarken karşı duvara yaslanmış bir şekilde bana bakan Levent iti ile karşılaştık. Gitmemişti puşt.
Acaba gerçekten duymuyor musun? Küçük bir test yapalım mı? Mesela elli yıl önce yaşadığımız o anlardan bahsetsem tepki verir misin? Ya da gücünü alırken bana yalvarışlarını hatırlatsam sana işe yaramaz mı?
Levent'in aklından geçenleri okumamak için etraftakilere odaklanmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Sadece onun sesi geliyordu. Tepkisiz kalmak git gide zorlaşıyordu.
Gözlerim dolmak üzereyken Birkan'ın sesini duydum.
Birce. Timur'un peşinde olduğumuz zamanı hatırlıyor musun? Herkesten önde sen gidiyordun. Sana ne kadar geride dur desem de dinlememiştin. Ne kadar cesur ve güçlü olduğuna ben yakından şahidim. O adam ne diyorsa dinleme. Ben buradayım. Sana bir şey yapamaz.
Ay bölüm biraz uzun ve ana çiftten uzak oldu ama böyle arada diğerlerine de yer verdiğim bölümler yazacağım 🫶🏻 Lütfen yorum yapıp fikrinizi belirtin 🥺
Bir dahaki bölümde görüşmek üzere minik kaplumbağalarım 🤍🐢
