UZAY KÂŞİFLERİ

4. Bölüm: "Lanetli Adam"

☯

"Işık, odaklanamıyorsun." Demir ile birbirimize baktıktan sonra Prens Çakır'a baktık.

Sihir öğretme işi fazla uzamıştı. Bitse de gitsek ruh haline geçiş yapmıştım ben.

"İyi de Prens Çakır, nasıl odaklanmamı bekliyorsunuz ki? Sizce, şu haldeyken odaklanmam mümkün mü?" Işık, yüzünü buruşturarak Prens Çakır'a isyan ediyordu.

Prens Çakır, sessizce Işık'ı izliyordu.

"Sarmaşık kızı." diyerek sessizliğimi bozdum. Sarmaşıklardan kurtulmaya çalışan Işık'a kahkaha atmamak için kendimi zor tutuyordum. "Yakıştı da sana."

Ağaçtaydı. Ağacın sarmaşıkları onu hapsetmiş durumdaydı. Kurtulmaya çalışıyordu ama beceremiyordu.

"Dalga geçmeyi keser misin, Ateş? Yoksa bu sarmaşıkları sana göndereceğim!" diyerek bana baktı, öfkeyle.

"Kusura bakma ama huyum bu." Ellerimi kaldırarak, omuzumu indirip kaldırdım. Ve dudak büzmeyi de eksik etmedim.

"Huyun kurusun lan!" diye bağırdı Işık.

"Âmin!" dedim gülüşümü dizginlemeye çalışarak. Zira bende bu huyumun bir an önce kurumasını istiyordum. Yoruyordu bazen.

"İnsan bir yardım ederdi ya!" Sitem etmelerine devam eden Işık'a bakmaya devam ettim.

"Ben ne anlarım sarmaşıklardan?" diye sordum, kollarımı göğsümde toplayarak.

"Ben çok anlıyorum ya!" Dudağımı ısırdım. Sarmaşık ile mücadele etmeye çalışması aşırı komik geliyordu. Gülersem beni öldüreceği için kendimi tutmaya çalışıyorum.

"Işık, az önce yardım edelim dedik ya zaten." diyen Demir'e ters bakışlarını attı, Işık. "Sonuç ne oldu?" Cevap beklercesine bakmaya devam etti, Demir. Işık cevap vereceği sırada, Demir devam etti lafına: "Sarmaşıklar bizi misafir etti!"

"Hatırlatırım ki, bir sarmaşık tarafından öbür dünyaya postalanıyordun." dediğimde ters bakışlarını bana çevirdi Demir.

Işık'tan kahkaha sesi yükseldi.

Prens Çakır'ın parmağını şıklatmasıyla sarmaşıklar yok oldu. Işık'ın yanına giderek, elini uzattı.

"Kalk bakalım, Işık." dedi. Işık, Prens Çakır'ın uzattığı elini tuttu.

"Teşekkür ederim, Prens Çakır." Tebessüm etti Işık. Üstünü silkeleyerek, bize ters bir bakış attı.

"Yine suçlu biz olduk..." diye söylendim.

Demir bakışlarını bana çevirdiğinde onayladığını gördüm. Hevesle onaylıyordu birde... "Sözlerine gerek yok, bakışları küfür ettiğini açıklıyor zaten." diye söylendiğinde onaylayan ben oldum.