19. Bölüm: "Dipsiz Kuyu"

19 5 30
                                    


Kütüphanede sessizce kitap okuyordu, Adar. Kimsenin onu rahatsız etmesini istemiyordu. Yalnızdı ama yine de yalnız kalmak istediği için kütüphaneye gelmişti.

Evdekilerin kavga gürültülerinden, babasının onu sürekli suçlamasından bıkmıştı.

Hiç yapmadığı şeyi yapıp, kütüphaneye kaçmıştı.

Hastaydı. Kimsenin umurunda değildi hastalığı. Kendisi de umursamıyordu zaten.

Kütüphaneye hasta haliyle gelmişti. Babası onun hasta olduğunu öğrense daha çok hasta edecekti.

Eve gidince ona kızacağının da farkındaydı. Ama şu an umursamak istemiyordu.

Elindeki kitabın sayfasını çevirmişti.

Severdi kitap okumayı. Ama vakit bulamazdı. Çünkü babası izin vermezdi.

Derin bir nefes aldı. Başını saniyelik kaldırdığında kütüphaneye yeni giren kızı fark etmişti.

Yanına gitmek ve kendini tanıştırmak istiyordu.

Ama bir yandan da istemiyordu. Kızı kendisinden uzak tutmak istiyordu.

Onun hayatına girse, daha da mahvedeceğini düşünüyordu.

Güzelleştireceğinden bihaberdi.

Kızın bakışları ona döndüğünü hissedince kitaba baktı. Okumaya devam etti. Kızın bakışlarını üzerinde hissediyordu.

Elbette kız onu tanımıştı. Yanına gitmekle gitmemek arasında kalmıştı.

Giderse onun rahatsız olacağını düşünüyordu.

Bakışlarını geri önüne çevirdi. Eline bir kitap aldı ve Adar'ın iki masa arkasında kalan masaya oturdu. Adar'ın sırtına bakıyordu böyle.

Adar, büyük bir rahatlamayla kitabını okumaya devam etti. Kızın bakışlarını üzerinde hissediyordu ama aldırış etmiyordu.

Kitabı iki saat içinde bitirdiği için ayaklandı. Kimseye görünmeden gitmek istiyordu.

Eşyalarını topladıktan sonra kitabı aldığı yere geri koydu ve kütüphaneden çıktı.

Yolda ilerliyordu ama düşüncelerinin arasında kaybolmuştu.

"Hey, bekle!" diye bir ses duyduğunda arkasına baktı. Onu mu çağırıyorlar diye bakmıştı.

Ve evet, kütüphanede yanına gitmekle gitmemek arasında kalan kız, onu çağırıyordu.

Adar durdu. Kızın yanına gelmesini bekledi.

Kız, Adar'ın yanına gelince ellerini dizlerine koyarak iki büklüm oldu. Nefes nefese kalmıştı.

Kaşlarını çatarak doğruldu. "Duymuyor musun beni ya?" Yutkundu. Nefesini düzene sokmaya çalıştı.

UZAY KÂŞİFLERİ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin