UZAY KÂŞİFLERİ

5. Bölüm: "Kâinat'ın Kahramanı"

☯

Benim her zaman savaşçı olmam istenmedi; söz dinleyen, köle gibi her şeyi yapmam istendi.

Başarılı olduğumda sevinen olmadı. Başarısız olmam istendi.

Sevilmem istenmedi. Sevgisizlikle baş başa kalmam istendi.

Destek olan yoktu belki ama terk eden çoktu hayatımda. Belki de bana yaşatılanları diğerleri de yaşasın istemediğim için onlara destek oluyorumdur...

Birini destekleyen olmadığını çok iyi bildiğim için....

"...kendini çok sıkıyorsun, Işık." Sözümle Işık oflayarak dizlerinin üzerine çöktü.

"Olmuyor işte ya!" diye sitem etmeye başladı. "Şu şıklatma işini beceremiyorum bir türlü." Ellerini saçlarında gezdirdi. Sarı saçlarını yolmak ister gibi çekiştirdi.

Yanına giderek ben de dizlerimin üzerine çöktüm. Temas etmeyi sevmesem de, Işık'ın dizlerinin üzerine koyduğu ellerine baktım. Elimi elinin üzerine koyarak, destek olmak istedim.

"Işık," dedim bir dostun verdiği sıcak ses tonuyla. "Daha yolun başındayız." Gülümsedim. Başını kaldırarak bana baktı. Öfkeden gözleri dolmuştu. "Hemen pes etmek yok. Zorluklarla mücadele vereceğiz."

"Ateş, ben yapamıyorum..." diye mırıldandı Işık. "Eve gitmek istiyorum."

Dilimi dudaklarımda gezdirerek, "Işık," dedim ve içtenlikle tebessüm ettim. "Sen başarılı bir kadın olacaksın. Sadece pes etme. Pes edersen, vazgeçersin."

İç çekerek, "Ya pes etmek istiyorsam?" diye sordu. "Ya daha fazla mücadele etmek istemiyorsam? Ya çok güçsüzsem?"

"Eğer güçsüz olsaydın, büyümezdin. Kolay pes eden bir kız değilsin. Gözlerinden görebiliyorum, Işık. Sen sadece dinlenmek istiyorsun. Pes etmek istemiyorsun ki." Onu ikna etmek üzereydim. Gözlerinden belli oluyordu.

Demir de benim yanıma çöktü. Işık'a içtenlikle bakarak, "Işık, eğer sen vazgeçersen kim karanlığı aydınlatacak? Adın Işık senin. Karanlığı aydınlatıyorsun. Parlatıyorsun. Belli ki buraya gelmeden önce de bunu yaptın. Hemen vazgeçme." dedi.

"Derin," dedim Işık ve Demir'i şaşırtarak. "Burada işimiz bitince Dünya'ya gideceğiz. Savaş burada bitecek, ama Dünya'da devam edecek. Savaş hiç bitmez. Işık'ın savaşı biterken, Derin'in savaşı başlar. Ya da tam tersi olur. Derin'in savaşı biter, Işık'ın savaşı başlar." Başımı otlara çevirerek tebessüm ettim.

"Ateş haklı." Demir'e ters ters baktım. Ateş demelerini sevmiyordum. Ama alışmam lazımdı buna.

"Işık, belki basit bir sihri yapamıyor olabilirsin," dediğimde bakışlarını bana çevirdi. Demir'in bakışları da bendeydi. İkili devam etmemi bekliyordu. Yarım kalan lafıma devam ettim ben de: "Belki bizim yapamadığımız sihirleri yapacaksın sen de. Kimisi kolay işleri yaparken, kimisi zor işleri yapar. Kendini üzme. Senin de iyi olduğunu noktalar vardır elbette."