Ne de olsa özgünlüğüm, çoğu özgünlüğün aksine, işe yarar bir şeydi ve havalıydı da.
Güçlü olduğumu sanıyordum.
Öyle sanmamam için bir neden de yoktu aslında.
Ama saniyeler önce karşıma çıkan kötünün karşısında hiç bir şey yapamadım, yapamıyorum da.
Beni içine hapsederken, nefes almakta zorlanıyordum ve yüzümün çoğunu kaplamıştı. Görebildiğim kadarıyla bir kaç kahraman vardı olay yerinde, ama hiçbiri bana yardım etme girişimin de bulunmuyordu.
O an, bana doğru koşan Deku'yu gördüm. Kaşlarım çatıldı. Özgünlüğü bile yoktu aptalın, bana yardım edebileceğini mi sanıyordu gerçekten?
Gözlerimi devirme isteği geliyordu.
Komikti.
"Kacchan!" Ellerini bana doğru uzatıyor, kötüye karşı hiç şansı olmasa da savaşmaya çalışıyordu.
O an ortaya All Might çıktı.
***
"Neden beni kurtarmaya çalıştın?! Zaten halledecektim o kötüyü!"
Deku, ne diyeceğini bilemez bir şekilde baktı bana. "Yardım istiyor gibi görünüyordun."
Kaşlarım alayla havalandı. Ben mi yardım istiyor gibi görünüyordum? Yardıma ihtiyacım yoktu benim. Özgünlüğüm vardı.
"Ben neden senden yardım isteyeyim, hağh?" Bağırmamın üzerine irkildi. "Kendimi kurtarabilirdim."
"Tabi kurtarırdı-"
"Yalan mı söylüyorum, lan?!"
Deku, iyice gerilerken, "Öyle bir şey demedi-" derken, arkasında ki taşa ayağı takıldı ve yere düştü.
Gözlerimi devirdim ve ona doğru yaklaştım. Ve el uzatmadan, yanından geçip gittim.
Bu onu son görüşümdü.
Ta ki UA sınavında tekrar karşıma çıkana kadar.
***
Bu giriş bölümüydü ve kısaydı (aslında tüm bölümler kısa olacak çok uzun yazamıyorum cmzmvjsjm)
Olsun olsun
Saçmalamadığım sürece sorun yok..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
