İzuku'dan
"Gelme, Deku."
Bu, o kaçırılmadan önce ondan duyduğum son cümleydi. Yere oturup, ağlamaya başladım. Bu kadar güçsüz müydüm gerçekten? Kurtaramamıştım, hiç bir şey yapamamıştım. Gözlerimin önünde, bana elini uzatırken, hiç bir şey yapamadım.
Ne yapacaklardı ona?
Zarar verirler miydi?
Uraraka yanıma geldi ve, "Deku-kun, sakin ol. O kendini koruyabilir," diye mırıldandı. Bu cümleleri, bana o günü hatırlatmıştı.
Alışveriş merkezinde ki günü.
Kendini koruyabileceğini söylemişti.
Ama şuan yoktu.
Ve kalbim, hissettiğim duygu karmaşası yüzünden daha hızlı atıyordu. Korkuyordum. Ona bir şey olacak diye çok korkuyordum.
***
Kacchan'ı kurtarmak istiyorduk, sınıfın geri kalanı ise karşı çıkıyordu.
Kimse mi ona değer vermiyordu?
Eğer, gerçekten seviyor olsalardı, hemen kabul ederlerdi. Bu durum, beni daha da üzüyordu.
Kimse onu sevmiyor muydu?
Ben seviyorum.
Herkesten çok fazla.
Bazen, kendimden bile çok onu sevdiğimi hissediyordum.
Bu duyguya ne isim verebileceğimi bilmiyordum.
Ama belki de..
Belki de Todoroki haklıydı.
***
Hastaneden, beş kişi olarak ayrıldık.
Momo, Todoroki, Kirishima ve İida geliyordu. Yeter de artardı.
"Kılık değiştirmeliyiz." Momo'nun fikri üzerine bunu herkes onaylayınca, ortaya komik bir görüntü çıkmıştı.
Hadi ama..
Bu durum da bile beni güldürebiliyorlardı.
"En komiği, Midoriya oldu yalnız!" Kirishima, dikkatleri bana yönlendirdikten sonra kendi kendine mırıldanmaya başladı. "Erkek gibi erkek oldum!"
"O kadar mı komik ya?" Hepsi bir yandan başını sallayınca, güldüm ve başımı iki yana salladım. "Gidelim artık, zaman kaybetmek istemiyorum."
***
Kendimizi dövüşü izlerken bulduğumuz da, çok çaresizdik.
Kimse bilmiyordu ama ben biliyordum, All Might'ın gücü tükenmişti ve daha fazla dayanamazdı.
Kacchan'ı oradan almalıydık.
Diğerlerine dönüp, savaşa katılmadan, Kacchan'ı kurtarabileceğimiz bir plan yapmamız gerektiğini söyledim.
İida bunu kabul edince, Momo'ya döndü bakışlarımız.
Aramızda ki en akıllı, oydu, az bir farkla.
Her durum için bir çıkış yolu olurdu.
Düşünmeye başladı ve hemen sonra mükemmel bir planı bize sundu.
***
"Ha?"
İida, ellerini omzuma koydu. "Evet, Midoriya. Ona seslenmesi gereken kişi sensin."
"Anlamıyorum.. neden ben? O benim elimi tutmaz ki?! Ama Kirishima sesleni-"
Kirishima sözümü kesti. "Evet, Bakugo ile arkadaşız. Ama o kadar. Başka bir şey yok."
Kaşlarım çatıldı. "Biz de arkadaşız!" Kacchan benim elimi tutmazdı.
Todoroki, bana uzun uzun bakmayı bırakıp, derin bir nefes aldı ve o da kendi fikrini belirtti. Keşke belirtmeseydi. "Sizin aranızda ki ilişki, arkadaşlığı geçeli çok olmuş."
Diğerlerinin yüzüne baktım. Hepsi onaylayan bir bakış atıyordu.
Aramızda ki ilişki, arkadaşlığı geçmiş miydi?
Neydi o zaman, aramızda ki bu şey?
"Tamam, seslenirim."
Hepsi gülümsedi ve plana geçiş yaptık.
Savaşmadan, Kacchan'ı kurtaracak ve All Might'ın yükünü azaltacaktık.
