10

178 17 7
                                    

İzuku'dan

Final sınavları gelmişti.

Ve geriye sadece, ben ile Kacchan kalmıştık.

All might'a karşı savaşmamız gerekiyordu ama o kolay kısımdı. Asıl zor olan.. Kacchan ile işbirliği yapmaktı.

"Kacchan! Bir pla-"

"Kes sesini!" Elleri ceplerinde yanımdan uzaklaştı.

Omuz silkerek, yanımda ki Uraraka'ya döndüm. "Yapacak bir şey yok."

"Sana güveniyorum, Deku-kun. Her şekilde geçeceksiniz."

Bende bana bu kadar güvenseydim..

Gülümsedim. "Ahahaha.. umar-"

"Deku!" Kacchan, bağırıyordu yine. Dönüp ona baktığımda, ayağını belli bir ritimle yere vurduğunu gördüm. "Gel buraya!"

Az önce kes sesini diyordu, şimdi ise gel buraya.. bipolar olabilir miydi acaba?

Başımı sallayarak, "Tamam, geliyorum!" diye bağırdım ve yanına koştum.

Sinirli olduğu her halinden anlaşılırken, yanında durmak yerine arkasında durma kararı aldım.

Fakat o, bugün nedense kat be kat daha sinirliydi. Her şeye sinirlenip durduğu için, buna da sinirlendi.

"Neden yanımda yürümüyorsun?!"

Saniyesinde, yanına geçtim. "Hep, arkandan gelmemi isterdin."

"Bu sefer yanımda yürümeni istiyorum!"

Gülümsedim ve başımı salladım. On dakika sonra sınav başlayacaktı ve biz, All Might'a karşı savaşacaktık.

Kacchan ile iş birliği yaparsak, kazanabileceğimize inanıyordum.

"Stratejimiz şu olacak." Birden konuya giriş yapması beni şaşırtmıştı. Üstelik, ilk defa onu ciddi görüyordum. Galiba sınavı geçmek istiyordu..

***

Sınavı bir şekilde geçmiştik.

Gerçi sınav sırasında, Kacchan'ın üzerime düştüğü an, ikimiz de duraksamasaydık, belki daha erken bitirirdik.

Bu önemli değildi aslında.

Sonuç olarak geçmiştik.

"Bence alışverişe gidelim hep beraber!" Momo'nun fikri üzerine, herkes teker teker onaylamaya başladı.

Ama Kacchan tabi ki kabul etmemişti. "Ben gelmiyorum."

Umursamaz tavrını gördükten sonra derin bir nefes aldım. Gelse nolurdu sanki?

"Ben geliyorum. Zaten çok sıkılıyordum." Ben kabul ettiğimde, Kacchan dönüp bana baktı. Hiç sapmadan, direkt gözlerimin içine.

Bir süre öylece baktıktan sonra, "Bende gelebilirim sanırım," diye mırıldandı.

Çekindiği her halinden belliydi ve bu onu çok tatlı gösteriyordu. Düşüncelerimi ona söylesem büyük ihtimalle bağırıp çağırırdı ama gerçekten tatlı duruyordu.

Herkes onun kabul etmesine şaşırırken, Todoroki yine ifadesiz suratı ile bana bakıyordu.

O gün ki konuşmayı hatırlatmaya çalışıyordu. Tek kaşını havaya kaldırdığın da, yutkundum ve önüme döndüm. O an ise Kacchan ile göz göze geldim. Bir bana, bir Todoroki'ye bakıyordu.

Ne yaşıyordum ben Tanrı aşkına?

***

Ben bu çocuğa fena düşüyorum imdatlar olsunn

Ben bu çocuğa fena düşüyorum imdatlar olsunn

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Freckled || BakuDekuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin