Tek ihtiyacı ve istediği zihnini uyuşturmak olan Taehyung kendine yeni bir eğlence, okula gelen yeni profesör Jeon Jungkook'u bulur.
!warning!
uyuşturucu ve bağımlılık konularını içerir.
omegaverse.
soulmate.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
[]
Yorum sınırı 200
ARALIK
-
OCAK
-
ŞUBAT
"Namjoon aradı yine. Bugün de gitmek istemediğine emin misin?"
Ayağımı sallayarak içimdeki endişeli hissi gidermeye çalışırken bir yandan da kafamı onaylar anlamda salladım Siwoo babama. Elindeki tepsiyi orta sehpaya bıraktı. Göz ucuyla beni kontrol etmeyi de unutmamıştı tabii. Hep yaptığı gibi...
"Bebeğim-" dediği an "Baba." diye karşılık verdim sert bir sesle. Konuşmak istemediğimi bildiği halde sürekli uğraşması sinir bozucuydu artık. Zorlamasının hiçbir anlamı yoktu.
"Peki, Jungkook. Ama şunu bil. Kendini eve hapsederek yalnızca daha çok mahvediyorsun."
Mahvetmediğim bir şey mi var sanki?
Umursamıyor gibi davrandım. Üç aydıryaptığım gibi. Beni salonda yalnız bıraktığında hissettiğim soğuklukla içim titredi. Sebebi dışarıdaki yoğun kar yağışı mıydı yoksa içimdeki doldurulamaz yalnızlık hissi miydi bilmiyordum. Tek bildiğim geçmeyen bir his olduğuydu.
Ellerim sürekli titriyordu, tırnaklarımı yiyordum, pijama dışında bir şey giymiyor, saçlarım hep dağınık geziyordum. Siwoo babamın zorla içirdiği çorbalar ve Lucas babamın ara sıra taktığı serumlar olmasaydı ölmüştüm belki de. Yaşamıyordum zaten.
Üç ay önce Taehyung kapıyı çarparak evimden çıktığında hayat bitmişti.
Artık o yoktu. O yoktu ama ona dair çok fazla şey vardı her yerde. Telefonumdaki fotoğraflar, bana aldığı mavi orkide, Rapunzel filmi, vişne reçeli, lazanya... Her yerde o vardı. Boynumda ona ait izler vardı. Onun bende en çok sevdiği yerde... Çatlaklara sahip çiçeklerim vardı işte.
Kalbimdeki güven duygusu silinip gittiğinde beraberinde çiçeklerimi de götürmeye çalışıp bana dayanılmaz bir acı yaşatmıştı. Koşarak evden çıktığımda onu arıyordum. Yoktu, biliyordum ve arıyordum. Sonra da bayılmıştım. Ona ilk temas ettiğimde hissettiğim enerjinin bedenimden çekildiğini hissettim bu sefer. Bir hastanede uyanıp ilk iş aynaya baktığımda ise beni çatlaklar karşılamıştı.
