Tek ihtiyacı ve istediği zihnini uyuşturmak olan Taehyung kendine yeni bir eğlence, okula gelen yeni profesör Jeon Jungkook'u bulur.
!warning!
uyuşturucu ve bağımlılık konularını içerir.
omegaverse.
soulmate.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
[]
Yorum sınırı 170 falan
-
"Bütün kıyafetlerin burada." diye mırıldandım dalgın bir sesle. Taehyung'un uzattığı cüzdanı da alıp çantaya koymak üzereyken içinden bir şey düştü. Eğilip küçük fotoğrafı elime aldım.
Benim çocukluğumdan kalma bir vesikalık fotoğraftı.
"Bunu nereden buldun sen?"
Ona gösterdiğim fotoğrafa bakarken gözleri parladı resmen. "Sizin evdeki çerçevenin köşesindeydi. Lucas babandan rica ettim." İstemsizce gülümsedim ve fotoğrafı cüzdana yerleştirdim.
Lucas babamın buna izin vermesi tuhaftı çünkü o kopyası olmayan bir fotoğraftı ve babam da çok severdi. Sanırım Taehyung'un daha fazla sevdiğini düşünmüştü.
"Neden..." Cümlemi tamamlayamadan dudaklarıma yumuşak bir öpücük kondurduğunda az kalsın ne diyeceğimi unutacaktım. Muhtemelen o da tam olarak bunu istemişti ama bir şeyleri unutturmak için fazla kısa kalmıştı bu öpücük.
Elimi onun göğsüne koyarak yeni bir öpücüğü engellemeye çalışırken "Neden herkesi gönderdin?" diye sordum sonunda.
Sabah ilk iş Sungmin çıkış işlemlerini halletmiş, Taehyung da ben hariç herkesi göndermişti. Amacı neydi bilmiyordum ama yalnız kalmak istiyordu sık sık.
Boy farkımızdan dolayı saçlarımı öpmek için biraz eğilmek zorunda kaldı. Kafamı yana eğip yanağımı gösterdim öpsün diye. Dudakları bu sefer de yanağımı ele geçirdi.
"Seninle kalmak istedim."
"İşte bunun nedenini soruyorum."
Elini elime sürttü, parmakları parmaklarıma kenetlendi yavaşça. Onunla geçirdiğim her saniyeyi aklıma kazımak istiyordum. Tenime dokununca onun sıcaklığı hiç gitmesin, sürekli kokusu etrafımda olsun...
Aralık duran dudaklarımdan kesik bir nefes kaçtı. Birbirine kenetlenmiş ellerimize bakarken iç çektim istemsizce. Taehyung'un dudakları yüzümün yakınlarında duruyordu hâlâ. Bu yüzden konuşmaya başladığında gözlerimi gözlerine çevirdim.
"Çünkü... Onlardan bir şey isteyebilirim. Bağırıp çağırabilirim, verene kadar onları korkutabilirim. Ama sen..." Bakışlarımı yorgun görünen bal rengi irislerden kaçırırken zorlukla yutkundum. "Senden isteyemem, seni zorlayamam. Ağzımı bile açamam."
