Crazy Love

CL31: Yesterday's Epilogue

'𝑰 𝒘𝒐𝒖𝒍𝒅 𝒓𝒂𝒕𝒉𝒆𝒓 𝒃𝒆 𝒂 𝒄𝒓𝒂𝒛𝒚 𝒑𝒆𝒓𝒔𝒐𝒏 𝒕𝒉𝒂𝒏 𝒕𝒐 𝒍𝒊𝒗𝒆 𝒘𝒊𝒕𝒉𝒐𝒖𝒕 𝒎𝒚 𝒇𝒂𝒗𝒐𝒓𝒊𝒕𝒆 𝒑𝒆𝒓𝒔𝒐𝒏. '

- 𝓟𝓪𝓲𝓷

--------------------------

***

Magkakasunod-sunod na malalakas na kulog ang maririnig sa kalangitan sa gabing ito sa bayan ng Nopales; Bagay na mas nakapagbibigay ng nginig at pagkabalisa sa mga taong nandirito. Kasabay din kasi rito ang nakakatakot na nagaganap sa loob ng tahanan ng pinakamakapangyarihang pamilya sa bayan... Sa pamilyang Gladius.

"I saw her!"

That voice.

"I touched and I even kissed her! I know she's alive!"

That voice hides the deepest pain.

"Let me out!"

But no one knows.

"W-wife..."

No one wants to know.

I-isang boses lang ang tanging maririnig sa buong kabahayanan. Isang tao na nakakulong sa isang kwarto na walang ibang ginagawa kundi ang sumigaw at magwala kasabay sa ingay ng kalangitan.

Ang lahat ay tahimik habang ang taong ito ay patuloy sa pag sigaw oras-oras, araw man o gabi, walang ibang ginawa kung hindi ang magmakaawa.

Ngunit kahit isa? Walang may gustong makinig.

"Let me out! How could you do this to me?!"

Tanging pagpikit, pag-iwas, at pagtatakip ng mga tenga na lamang ang solusyon upang hindi maramdaman ang emosyong punong-puno ng sakit at pait galing sa taong nakakubli sa likod ng pinto.

"Bring my wife back!" Ang madalas na sigaw.

Walang nakakapigil mapaluha ngunit mananatili pa ring tikom ang bibig at saradong mga tenga.

"H-he's becoming uncontrollable. I don't... I d-don't know now what should we do. " Lumuluhang bulong ng babae sa yakap nitong asawa habang nakatingin sa kwarto kung saan naroon ang lalaking sumisigaw.

Buntongng ninga ang lalaki, wari'y sumasang ayon sa babae.

"Let's just hope for his senses to come back." Wika niya at niyakap pa ng mas mahigpit ang asawa.

"Pag nakalabas ako rito, I swear! H-hinding-hindi niyo na kami makikita ng asawa ko. Just let me out, p-please... Please! Just... just let me out, mom and dad. I'm begging all of you." Rinig pa nila.

Hindi naman na kinaya ng babae kung kaya't tuluyan na itong napahagulgol at napaupo, na agad rin namang inalalayan ng asawa.

"You know that she's my life, right? I know she's alive! Please, l-let me make everything right to her... Ma, pa, please." Tumigil siya sa pagsasalita.

Mas lumakas ang pag hikbi nito at ang garalgal na boses.

"M-marami... Marami akong pagkukulang sa kaniya... A-at gusto kong bumawi lalo na't bilang asawa. Gusto ko na magsimula ulit kami... I love her so much. So much..."

Patuloy pa rin sa pag iyak ang babae kung kaya't napag desisyunan ng lalaki na ialis na ang asawa.

"Ikababaliw ko kapag,k-kapag nawala siya sa akin..."

"NARIRINIG N'YO 'KO?"

Dahan-dahan silang tumalikod-Ngunit mabilis din napahinto.

" Ika.. ikababaliw ko 'yon. Ma, pa..."

Isang malakas na pagbagsak ang sunod na narinig kasabay ng pag tahimik ng buong paligid.

-----

Day 31...

They kept me. Hid me in a place where I can feel the emptiness in me. Hid and left me in the big room, alone and miserable. It's funny how they can still call me son even I no longer know who are they

Living in this room make my heart shattered--- Oh! No. The day she was gone, my heart already died.

⊙﹏⊙

Thank you! ꒰⑅ᵕ༚ᵕ꒱˖♡

Warning: This story contains mature scenes and words. Sorry.

"ᵁⁿᵈᵉʳˢᵗᵃⁿᵈⁱⁿᵍ ᵗʰᵉ ᶜʰᵃʳᵃᶜᵗᵉʳˢ ᶜᵃⁿ ʰᵉˡᵖ ʸᵒᵘ ᵗᵒ ᵘⁿᵈᵉʳˢᵗᵃⁿᵈ ᵗʰᵉ ʷʰᵒˡᵉ ˢᵗᵒʳʸ."