Crazy Love

CL24: Hysteria

Warning triggers

...

𝑪𝒍𝒂𝒊𝒗𝒐𝒏 𝑷𝒂𝒏𝒆 𝑮𝒍𝒂𝒅𝒊𝒖𝒔

...

It's been a week since we left the hospital, and almost 4 weeks since I lost her. I'm here sitting at her grave, mourning. Still mourning...

Habang nagpapakabaliw ako sa hospital noon, paniguradong umiiyak siya dahil baliw na ang asawa niya.

"Hi, Love, araw-araw na akong nandirito, hindi ka pa naman sawa 'di ba? Syempre, ako na 'to oh." Biro ko at bahagyang tumawa.

Nagulat na lamang ako nang may marahas na ihip ng hangin ang humampas sa mukha ko. Pero imbes na magreklamo, mas lalo akong natawa. Paniguradong gusto niya na akong batukan ngayon.

Maingat at dahan-dahan kong hinaplos ang bawat letra sa lapida niya.

'Runeia Deil Garnet-Gladius' kay gandang pangalan.

Labis ang naging pasasalamat ko kay Leo nang malaman ko kung saan niya nilibing si Neya. Nakatabi ito sa puntod ng tatay ni Neya, sa tabi ng punong malapit sa bahay nila. Dito rin pinangarap ni Neya mailibing kaya napapagalitan ko palagi dahil bakit siya nangangarap ng gano'n... Hindi ko naman akalaing mangyayari nga.

"You know what, Love? Habang nasa hospital ako, I'm writing about our story. I wrote everything from the very start, up until now. I'm planning to finish it, just in case Leo will miss us--- Ano, not that I'm planning to leave him! It's j-just that, ahmm... I d-dont, I don't really know..." Yumuko na lang ako nang hindi ko na alam ano nga ba dapat sabihin.

"W-who am I kidding?" Sunod na bulong ko. "I'm, I'm writing because I don't want to forget everything about you. Every bit of you, Mahal... And I want Leo to witness this kind of love we have."

Paulit-ulit at dahan-dahan kong hinahaplos ang puntod niya na parang lampara; Umaasa, nagmamakaawa, at humihiling na sana, sana lumabas siya.

Napahinto na lamang ako nang biglang maglaglagan ang mga dahon ng puno. Dahan-dahan ko itong inaalis hanggang sa kapansin-pansin ang pagpatong ng isang bubuyog sa pangalan niya mismo.

Bubuyog talaga? Hindi man lang ginawang paro-paro?

Nagiisa lang ito at sa tingin ko naligaw lang siya dahil sa dami ng bulaklak na nakapaligid dito. But, that's actually a sign of her.

"You're listening, aren't you, love?" Ngiting tanong ko. Napangiti pa ako lalo nang umikot ikot muna ito sa puntod bago tuluyang umalis.

Neya used to tell me that bee is her favorite insect. I always laugh at her kasi sino ba namang hindi? Pero sinasabi niya na ang bubuyog daw ang dahilan kung bakit nagkita kami. Sinundan niya lang daw ang tunog ng bubuyog dahil paborito niya nga raw iyon kasi feeling niya mensahe palagi ang dala ng mga bubuyog. Pero hindi niya akalain ako lang daw ang makikita niya, akala niya pera raw. Ang galing niya ano?

Nevertheless, funny story dahil tuwing nasa gubat kami ni Neya, palagi kaming may naririnig na mga bubuyog. Mas malakas pa ang ingay nila kesa sa mga ibon, lalo na pag kinikiss ko si Neya, parang nagrereklamo ang mga bubuyog na 'yan hahahaha!

Kaya minsan ang tawag ko rin kay Neya ay Beebee hahahaha!

"Beebee, nagpapadala ka na naman ng alagad mo rito hah kita mo na ngang sinosolo kita pero palagi na lang talaga." Natatawang biro ko.

I was happy staring at her grave nang may maalala ako bigla, na naging dahilan para alisin ko ang kamay kong nakahawak sa puntod nya.

I shouldn't hold you, right?