YEDİNCİ BÖLÜM

6.5K 377 36
                                    




Herkese yeniden merhaba! ✌🏼

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum! 🥺 Bunlar benim için çok değerli. ❤️

Keyifli okumalar dilerim! 🙏🏼

Bölüm sonu görüşürüz. 🥳


YEDİNCİ BÖLÜM

Arven Dalya Günseli...

Reha'nın değişken hal ve tavırlarına alışsam iyi olacak gibiydi.

Bir noktada onun patronuydum ama çoğu zaman patronun kim olduğunu belli etmek isterce üstten bakıyordu.

Dakikası dakikasına tutmayan bu adam dengemi alt üst ederken benim onda bıraktığım etkiyi merak etmiyor değildim.

Sanki onu yatakta yalnız bırakmamın intikamını almaya çalışıyordu. Gururu incinmişti bana kalırsa fakat o tam aksini iddia ediyordu.

Henüz iki gündür hayatımda olan bu adama karşı bedenimin anlam veremediğim tepkimeleri vardı.

O geceyi unutmak kolay değildi elbette ama iş ilişkimizden dolayı çok keskin bir çizgi çekebilmişti. Bense o çizginin kenarında dolaşıyor ve ötesine adımlamamaya çalışıyordum. Ben bunu yaptıkça o çizgiyi kendine doğru biraz daha çekiyordu.

Kaçacak yeri kalmayana kadar gitmeye devam edecektim. Normalde de inatçı biriydim ama ilk defa birini yenmeyi bu kadar çok istiyordum.

Onun bedenini tanıyordum. Yaptığı işi ve yüzündeki çizgileri artık tam anlamıyla biliyordum ama içinde yatan ruhunu ve gözlerinin ardında sakladığı şeyleri daha çok merak ediyordum.

Olabildiğince benle sohbetten kaçınıyordu. Sabahki halinden eser kalmamıştı. Yeniden soğuk, buzdan yapılmış bir kutunun içine kapatmıştı kendini. Arkadaşlarımın yanında olduğumuz için kibar davranmış olabilirdi ama bu da bana karşı bir garezi olduğunu kanıtlardı.

"Ne kadar yolumuz kaldı?" diye sordum.

Arabadaki sessizlikten canım sıkılmıştı. Arkadaşının mekanına gittiğimiz için stresli görünüyordu. Ne işler karıştırdığını ve özellikle neden bugün orada olması gerektiğini bilmiyordum ama fazlasıyla merak ediyordum.

Sormak istesem de vereceği cevaptan tatmin olamayacağım aşikardı. Hatta belki cevap bile vermezdi.

"Beş dakika," diyerek kısa bir cevap verdikten sonra kafamı cama çevirdim.

Telefonuma gelen mesaj sesiyle bildirimi açtım. Polen ve Rana gitmiş, bizi bekliyorlardı.

"Onlar varmış. Bizi bekliyorlar," dedim.

"Hazırlanman bu kadar uzun sürmeseydi biz daha önce varmış olurduk," dedi ağzının içine doğru konuşarak.

Ağzım hayretle açılırken, "Üzgünüm. Güzel olmak zahmetli iş," dedim.

Kaşları hayretle yukarı doğru kalkarken bana yan gözle baktı ve tepeden tırnağa süzdü.

"Öyle diyorsan," dedi dalga geçer gibi.

"Ne yani, güzel olduğumu düşünmüyor musun?" dedim.

"Öyle bir şey demedim."

"Tavrın öyle demiyor ama."

"Tavırlarımdan ne düşündüğümü veya ne hissettiğimi anlayabilmen pek mümkün değil," dedi omuz silkerek. "Mesleki deformasyon."

Gülümsedim. "Güzel olduğumu düşünüyorsun," dedim.

BEYAZ GÖLGE (+18)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin