ពេលវេលាចេះតែកន្លងទៅជារឿយៗរហូតដល់ថ្ងៃវ៉ាកង់ត្រូវឈប់សម្រាកអាចក៏ជាពេលសម្រាប់មើលមេរៀនត្រៀមប្រឡងរបស់សិស្សៗថ្នាក់ទី12ដែលត្រូវត្រៀមប្រឡងនៅពេលខាងមុខផងដែរ ដោយម្នាក់ៗផ្ដោតទៅលើការសិក្សានៅផ្ទះរៀងៗខ្លួនមិនសូវជាបានជួបជុំគ្នានោះទេសូម្បីតែក្លឹបសិក្សានៅថ្ងៃអាទិត្យក៏មិនបានទៅរៀនទៀតដែរ។
តែចំពោះថេហ្យុងនិងជុងហ្គុកវិញគឺរាល់ថ្ងៃពួកគេរៀនជាមួយគ្នា ដោយជុងហ្គុកតែងតែទៅរៀននៅផ្ទះថេហ្យុងរហូតឯថេហ្យុងមិនសូវជាទៅរៀននៅផ្ទះជុងហ្គុកប៉ុន្មានទេ ហើយពេលនេះអ្នកទាំងពីរក៏កំពុងតែរៀននៅក្នុងបន្ទប់តែពីរនាក់ជាមួយគ្នាផងដែរ។
" ញ៉ាំនំនិងទឹកដោះគោសិនទៅក្មេងៗ " ពេលនោះអ្នកស្រីគីមដែលជាម្ដាយរបស់ថេហ្យុងបានដើរចូលមកដោយនៅក្នុងដៃកាន់ថាសដែលមាននូវនំនិងទឹកដោះគោពីរកែវសម្រាប់អ្នកទាំងពីរ។
" អរគុណម៉ាក់ " ថេហ្យុងក៏ទទួលវាចេញពីដៃរបស់លោកស្រីគីមយកមកដាក់លើតុទាបរបស់ខ្លួន។
" អរគុណអ្នកមីង " ជុងហ្គុក
" មិនបាច់គួរសមទេណា ញ៉ាំតាមសប្បាយចុះ " អ្នកស្រីគីមនិយាយហើយក៏ដើរចេញត្រឡប់ទៅវិញ។
" ឆ្ងាញ់ណាស់ " ជុងហ្គុកបាននិយាយសរសើរនៅពេលដែលនាយយកមកញ៉ាំមួយម៉ាត់។
" វាជាស្នាដៃរបស់ម៉ាក់អូនណា៎ " ថេហ្យុង
" មិននឹកស្មានសោះថាម៉ាក់អូនពូកែធ្វើនំឆ្ងាញ់យ៉ាងនេះ " ថេហ្យុង
" បើឆ្ងាញ់ញ៉ាំឱ្យច្រើនៗទៅ " ថេហ្យុង
" បាទអូនសម្លាញ់ " ជុងហ្គុកញ៉ាំនំនោះយកៗទំនងដូចជាឆ្ងាញ់ណាស។ ប្រាកដហើយវាពិតជាឆ្ងាញ់មែន ឯថេហ្យុងក៏ញ៉ាំវាដែរ។
" ផឹកទឹកដោះគោផង " ថេហ្យុងដោយឃើញជុងហ្គុកញ៉ាំតែនំពេកក៏ប្រាប់ឱ្យជុងហ្គុកផឹកទឹកដោះគោផងជៀសវាងនាយញ៉ាំៗអួលនំ ឯជុងហ្គុកក៏ស្ដាប់តាមដោយលើកយកកែវទឹកដោះមកផឹកក្អឹកៗ មើលទៅជុងហ្គុកដូចជាស្ដាប់សម្ដីថេហ្យុងដ៏ហើយ។
ក្រោយពីញ៉ាំរួចអស់ហើយក៏សម្រាកពោះបន្តិចសិនទើបរៀនតដោយថេហ្យុងបានមកគេងកើយលើភ្លៅរបស់ជុងហ្គុក។
YOU ARE READING
ការបែកនិងការជួបគ្នាម្ដងទៀត (ចប់)
Romantizmព្រោះតែហេតុផលមួយទើបតម្រូវឱ្យថេហ្យុងសុំបែកជុងហ្គុកទាំងចិត្តនៅស្រឡាញ់ទោះដឹងវាពួកគេទាំងពីរត្រូវឈឺចាប់ក៏ដោយក៏នៅតែធ្វើវា តែក្រោយពេលដែលបែកគ្នាអស់រយ:ពេលជាច្រើនឆ្នាំពួកគេក៏បានជួបគ្នាម្ដងទៀត... Written by : អាយវី
