Mİ'LAT

L | BEDENİ YAKIN RUHU UZAK

Merhaba, ben geldim. Nasılsınız?

Yıldıza dokunup oy vermeyi ve satır aralarında düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın lütfen. Yorumlarınız ve oylarınız her zaman motivasyonumu arttırıyor❤️‍🩹
Kitabımla ilgili gelişmelerden haberdar olmak için beni instagramda; Meilkev ve authormeilkev hesaplarından, tiktokta ise yine Meilkev hesabından takip edebilirsiniz🧚‍♀️

Desteğiniz benim için çok önemli. Daha iyi yerlere gelmemizi isterseniz tiktok ve instagramda editler paylaşarak destek olabilirsiniz. Paylaşımlarınıza beni de etiketlerseniz ben de haberdar olmuş olurum💗

Aynı zamanda burada da Meilkev basarak takip ederseniz beni çok mutlu edersiniz✨️Keyifli okumalar.

Bizimkiler🥹

L

"BEDENİ YAKIN RUHU UZAK"

Bazen küçük olaylar birleşip karşına bir dev suretiyle dikilene kadar ne kadar yıkıcı olduklarını fark etmezdin. Tıpkı benim tüm hasarı göğsüme alırken herkes tarafından onlara sırtımı dönüyormuşum gibi göründüğümü anlayamadığım gibi.

Asansörün kapıları kapanmadan dışarı doğru dengesiz bir adım attım. "Bak ben kendime sus diyorum hakkın yok diyorum ama duramıyorum Lavin." Karer'in sesi kulaklarıma ulaştı ama kendi içimde öyle derin bir yerdeydim ki varlığı çok uzakmış gibi hissettirdi.

"Öyle ya da böyle o şerefsizin yüzüğünü taktın parmağına sen, ben o piçi öldürürüm." Nefretinin rüzgârı yüzüme sertçe çarptı. Uzaktı sanki. Niye uzaktı varlığı? Derin bir yara vardı kalbimin ortasında. Yalnızlık diye fısıldadı iç sesim.

O yaranın ismi yalnızlık çünkü gün yerini geceye bıraktığında hep yalnız olacaksın.

Karanlık bir pencerenin önünde hep bir beden arayacak gözlerin. Bir gün bulacak, ikinci gün bulacak, üçüncü gün boşluk. Dört, beş, altı...? Bomboş o sokak. Birileri gelecek, birileri gidecek.

Gece değil, önünde beklediğim bir pencere yok yine de neden seni arıyor gözlerim?

Önüme eğilmiş kafam sakin soluklarımın arasında yavaşça havaya doğru kalktı. Göz göze geldik yeniden. İşte o zaman gözlerimde saklananları görebildi. Öfkeli nefesleri duruldu, çatık kaşları yerini düz bir ifadeye bıraktı ve bana doğru adımlamaya başladı.

"Lavin?" Sesinden taşan onlarca soru aramızda asılı kaldı.

Uzaksın, çok uzaksın.

Aramızdaki son adımı kapatan ben oldum ama bununla yetinmedin. Belki de uzun zaman sonra sadece kendimi düşündüm. Mantığımı kenara bırakıp topuklularıma rağmen yetişemediğim boyu yüzünden parmak uçlarımda yükselip kollarımı sıkıca boynuna doladım. Hatta bunu öyle sert yaptım ki Karer'in hazırlıksız bedeni dengesini bulmadan önce geriye doğru sallandı.