Sevda Masalı

1.Bölüm 🌼

Öncelikle, bu hikâyeyi yazmaya teşvik eden, yagmurbabaa 'ya teşekkür ediyorum 🌼✨💫
Hikâyemi, güzel yorumlarıyla süsleyen ve de destekleyen arkadaşlarım, iyi ki varsınız🌸✨

~~~
Siyasi evlilik yapmışlar, birkaç ay geçmiş. Henüz duygularını birbirlerine açmamışlar. Bunu göz önünde bulundurarak okuyunuz :))
Bol bol yorum yapmayı unutmayınnn 💫

İyi okumalar...

•••
Yenişehir pazarında büyük bir telaş vardı, herkes yeni açılan pazarda bir şeyleri düzene sokmaya çalışıyordu.

"Ben daha kaç kez diyecem, şunları düzgün yerleştirin deyü"

Alaeddin Bey yerinde duramıyordu, o tezgahtan bu tezgaha gidiyordu. Derken onu gördü, Bala Hatun'un yanında Fatma ile bir şeyler konuşuyor idi.

"Demek buradasın Hileci Hatun"

Hızlı adımlarla onlara doğru yaklaştı. Fatma ağabeyini görmedi, Malhun Hatun'un yanına gitmek için ayrıldı Gonca'nın yanından. Gonca o an fark etti Alaeddin'i. Yüreği küt küt atmaya başladı, hızlı adımlarla pazarın diğer ucuna doğru yürümeye başladı. Ama Medreseli de peşinden geliyordu. Bu kovalamaca pazarın kuytu bir yerinde bitti, Gonca fark etmeden oraya sapmıştı. Etrafına baktı, kaçacak yeri olmadığını anlayınca yavaşça ona döndü.

"Ne deyü kaçarsın benden Hileci Hatun?"

"Ne kaçması Alaeddin Bey? Sade pazarı gezer idim-"

Alaeddin ona doğru bir adım attı. Yüzündeki ciddi ifade silindi, yerini şirin bir gülümsemeye bıraktı.

"Alaeddin Bey demeyesin"

"Ne diyeyim o vakit? Adın bu değil midir Alaeddin Bey?"

"Alaeddin'i herkes der Gonca, sen bana Medreseli diyesin."

Gonca gülümsememek için yanaklarının içini ısırıyordu.

"Medreseli"

Alaeddin sadece gülümseyerek baktı. Gonca bu bakışa dayanamayıp gözlerini kaçırdı.

"Medreseli sen ne deyü peşimden gelirsin, sen de onu diyesin o vakit?"

"Unuttum"

Gonca inanmaz gibi baktı ona.

"Nasıl unuttun?"

"Unuttum işte Gonca, ee en güzel yeri neresi imiş?"

Gonca boş boş yüzüne bakınca bir kahkaha attı Alaeddin. Gonca söylediği yalanı da unutmuştu demek. 'Bir de pazarı gezerim der, Hileci Hatunn' diye geçirdi içinden. Gonca kaşlarını çatmış, onun gülüşünü izliyordu. Aslında çok hoşuna gidiyordu onun böyle güzel gülüşü, yaramaz çocuk bakışı... Ama yine de yüz ifadesini ciddi tutmaya çalışıyordu.

"Eee eyice dalga geçtiysen ben giderim Alaeddin Bey!"

Kaçmak için bir fırsat bulmuştu kendince. Ama Alaeddin hemen kolundan yakaladı.

"Nereye gidersin Hileci Hatun, sana bir sual sordum önce ona cevap veresin"

'Yine başladı ahret sorularına' diye düşünüp homurdandı. Önce kolundaki ele sonra da sahibine baktı.

"Huysuz Hatun hele bir sakin olasın. Böyle sinir bünyeye zarardır"

"Allah Allah öyle miymiş"

Fark etmeden gülümsemeye başlamıştı. Konunun ne olduğunu unutmuş, soruyu hatırlamıyordu bile.

"Eee sor sorunu da gidelim tabib efendi, hade benim işim vardır. Acelem vardır"

"Sen niye benden kaçarsın kaç gündür Hileci Hatun?"

Birkaç saniyelik bir sessizlik oluştu, ne diyeceğini de bilemiyordu. O sırada arkadan bir ses duyuldu, Fatma'nın sesiydi bu. Alaeddin içinden la havle çekerek bacısına döndü. Gonca ise gayet memnundu hâlinden.

"Ağabey neredesiniz siz? Yemeğe çağıracaktım, her yerde ararım yoksunuz"

"Tamam bacım imdi geliriz"

Fatma bir ona bir Gonca'ya baktı.

"Tez gelesiniz, bekletmeyin bizi"

Fatma giderken Gonca kocaman gülümsüyordu. Alaeddin Gonca'ya döndüğünde Gonca'nın yüzünde kurnazca bir gülümseme vardı. Alaeddin tam bir şeyler demek için ağzını açmıştı ki Gonca hemen konuşmaya başladı.

"Eee bugünki sorgunuz da bu kadarlık olsun Alaeddin Bey"

Gülümseyerek omzuna birkaç kez vurdu.

"Hade imdi yemeğe"

Sonra da salına salına yanından geçip biraz uzaklaşmış Fatma'ya doğru yürüdü. Alaeddin başını iki yana salladı, gülümsüyordu.

"Ben senle ne edecem Hileci?"