Neva/Gerçek Ailem

10.bölüm

Gözlerimi açtığımda kafam ağrıyordu.Etrafa bakındığımda bodrum  katı gibi bir yerdeydim.

Etrafta hiç bir şey yoktu.Sadece bir cam vardı.

Cama doğru gittiğimde korkulukları vardı.

Kapıya doğru gittim ve kolu indirdim.

Beni resmen buraya kilitlemiştiler.

"Yardım edin!Kimse varmı?!"diyerek kapıyı yumrukluyordum.

Sessiz kalıp dinlediğimde hiç bir şey duymadım.

Galiba en alt kattaydım.

Cama doğru ileriledim.Telefonumu yerde gördüm.

Korkuluklar olmasaydı ala bilirdim.

Baktığımda telefonumun ekranı yanıyordu.Tanımadığım bir numara arıyordu.

Zorla elimi korkukuklardan uzattım.

Tam almak için az kalmıştı ki,birisi telefonumu aldı.

Baktığımda beni bayıltan kişiydi."Telefonumu ver!"dedim ama sırıtarak elimi içeri sokarak camı dışarıdan kapattı.

Şaşkınlıkla ona baktım.

Bir dakika,cam dışarıdan nasıl  kapanıyorlar lan?

"Dur gitme!Çıkar beni!"dedim ve cama vurarak ona seslendim.

Beni dinlemeden çekio gitmişti.

Neden kendi başıma işler yapıyordum ki?

Evde otursaydım keşke.Babamlar hallederdiler.

Keşke kaçmasaydım.

Odanın içine bakındım.Ama bomboştu.

Camdan dışarı tekrar baktığımda babamları birileriyle konuşurken gördum.

Daha gitmemiştiler!

"BABA!"dedim ve camı yumruklamaya başladım.

Duymamıştı.

"BABA!BABA!AGAH ABİ!AGİR ABİ!YARDIM EDİN!"avazım çıktığı kadar bağırıp,camı yumrukluyordum.

Kimse benim tarafıma dönmüyordu.

"BABA,YARDIM ET!AGAH ABİ!"dedim.

Camı durmadan yumrukluyordum.

Bir şeyler bulmak için yine etrafıma baktım ama hiç bir şey yoktu.

Nefes-nefese yine bağırdım."KORKUYORUM!BABA!"dedim.

Arabalarına doğru gidiyordular.

Tüm gücümle çığlık attım."BABA!ALİ ABİ!"dedim.

Hepsi arabalarına bindi.

Pes etmeden yine cama vurmaya başladım.

Ağlayarak bağırdım ama kimse duymadı.

Hani,babalar kızlarının nasıl olduğunu hissederdi?

Neden duymamıştı babam beni o zaman?

****

"Bana bak uslu dur artık!Evi sesinle inlettin lan!"dedi karşımdaki adam.

"Sıkıca bağladım ipleri abi."dedi koruma.

Babamlar gitmişti.Beni odadan alarak başka odaya getirmiştiler.

Ama bu sefer beni sandalyeye bağlamıştılar.

Ağlamıyordum artık.

Babam...kurtarırdı beni.....yani İnşAllah.

"Şimdi,seni neden tuttuğumuzu anlaracağım."dedi beni bayıltan adam.

"Çok merak ediyorum,hadi anlatın."dedim ciddiyetle.

Guya töre olmayacaktı.

Allahım,resmen töreye ğurban gidiyordum!

"Anan sana hamile olunca deden söz vermiş babama.Torunum oğlunla evlenecek diye.Buralarda da adamın ağzından söz bir kere çıkar."dedi.

"Lan beni ölü biliyordunuz.Sen de evlenmedin dedin ki bekleyeyim Nevanın ruhu nasıl olsa bir gün gelir mi dedin?Bu nasıl bir kafa lan!?"dedim.

"Saçmalamayı kes!Evleneceksin benimle!"dedi bağırarak.

Hah,güleyim bari!

"Bir kere sen Alaz Altuğ Sipahi değilsin!Evlenmem ben!"dedim ve bütün ciddiyetin içine ettim.

Anlamayarak bana baktı."O kim lan?"dedi.

"Asıl sen kimsin?Seni tanımıyorum bile!Ama tanışamayız,sen Oğuz da değilsin!"dedim ve kafamı trip atarcasına sağa çevirdim.

"Lan onlar kim?!"dedi delirmiş gibi.

"Hayır anlamıyordum da!Ne ben Zeynepim,ne de sen Endersin?!Neden beni zorla tutuyorsunuz ki?!"dedim yine.

"Abi,kafasına sopayla vurarken galiba sert vurmuşsun."dedi ellerimi bağlayan adam.

"Mutlaga prens,beni kurtaracak göre-"

Agzıma bağlanan bezle konuşamamıştım.

"Şükür be!Kes sesini,ne saçmalıyorsun?!"dedi.

"Çık sen,Tuğkan."dedi beni bayıltan adam.

Tuğkan adlı herif çıktı.

Oysa yanıma gelerek yüzümün hizasına eğildi.

Yüzümü inceledikten sonra konuştu."Bora.Bora Tunahan ben.3 gün sonraki kocan."dedi ve gülümsedi.

Aslına bakarsan adam yakışıklıydı.

"Bondo Novo.Momnon oldom."dedim ama sesim boğuk çıkmıştı.

"Yo,yo.Ağzını açarsam yine saçmalayacaksın."dedi ve ayağa kalktı.

"Soç molonmoz toronır!"dedim bağırayarak.

"Sofra hazır olunca çağırırlar seni merak etme."dedi ve kapıya doğru gitti.

"Ha bu arada.17 yaşında olmana hala şaşkınım.En az 21 falan gösteriyorsun."dedi ve gitti.

Lan?!

Bana yaşlı mı demişti?!

"YOŞLI SONIN ANANDOR!!"diye bağırdım arkasından.

Denyo!

****

Bitti.

Nasıldı?

Nevaşkımızı sizce,kim kurtaracak?

Ya da kurtula bilecek mi?

Bays.👋