45.bölüm

4.8K 462 81
                                    

"Neva,abiciğim kapıyı açarmısın?"

"İstemiyorum.."

"Abim,bak birşeyleri kırmışsın.Sana zarar gelmiş ola bilir.Hadi aç kapıyı."

Bana zarar veren sizin düşüncelerinizdi.

Yaklaşık 1 saattir yerde oturmuş duvara boş bakışlarla bakıyordum.

Agir abim de benimle beraber 1 saattir kapı da durmuş benim kapıyı açmamı bekliyordu.

Yedek anahtar yoktu çünki ikizler ben kapıyı kapattığımda açmamaları için bir zaman almıştım.

Elim hala acısa da yerimden kıpırdamıyordum.

Ellerimi kaldırarak göreceğim hizaya getirdiğimde her tarafı kan içindeydi.Acıyla yutkundum.

Cam parçaları elimdeydi.Kandı ellerim.

"Nevam,aç kapıyı lütfen."kapımın yeniden tıklanmasıyla yerimden kıpırdamadım.

İçimde nedensizce nefret vardı artık.

Hiçbiri 'sen haksızsın,seni hiç üzmedik'demedi.

Aslında nasıl desinler ki?Zaten geldiğim günden üzmüştüler.

Bütün bunların üzerine nedense Kunt abime de sinirliydim.

Dünya senin etrafında dönmüyor Neva.

Yok babanın!

Tövbe!

Sinirli bir şekilde ayağa kalktım.Artık dalgaya alan ne olsundu!

Banyoya doğru yerdeki camları umursamadan adımladım.

Pansuman için gerekli olanları alarak yatağıma oturdum.

Elimdeki yarayı bile kendim sarıyordum....

Niye bu kadar duygusala bağlıyordum ki?Elimi sonda sararak ayağa kalktım.Yatağımın altından küçük bavulumu çıkartarak açtım.

Oysa aylar önce kapanmıştı....Nereden bile bilirdim ki böyle bir durum için açacağımı?

Gardropumdan giysilerimi alarak bavula yerleştirdim.

Daha sonra çalışma masamın üzerinde olan inekli kumbaramı aldım.

Bunu bana Agir abim almıştı.

Gözlerim  dolduğunda derin bir nefes alarak bavulumun yanına geldim.Kumbaramı da koyduktan sonra sırt çantama da diğer eşyalarımı koyduktan sonra aynanın önüne geçtim.

"Sen bu zaman kadar aklına koyduğun herşeyi yaptın,Neva."

"Babanı bulacaktın...buldun.Hayatta kalmaya çalışacaktın...İnşAllah kalırsın."

"Ama kendime bir söz vermiştim."

Gözlerimi kısarak aynadan kendime baktım."Geri adım atmak yok.Herkes yaptığını geri alır."

Kendimi savaşta gibi hiss etmem normalmiydi?

Bavulumu alarak kapıyı açtığımda Agir abimi gördüm.

Bana bir şey diyeceği sırada bavulumu gördü.Gozlerini kocaman açarak"Neva,nereye gidiyorsun bu halinle?!"dedi.

Elimi gördüğünde tutacaktı ki,geri çektim.

Neva/Gerçek AilemHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin