Neva/Gerçek Ailem

5.bölüm

Nasıl oldu inanın bende bilmiyorum ama şuan yemek masasındaydım.

Sormayın lütfen.

"Hangi yemekten yersin,quzum?"dedu babaanne olan kadın.

İnatkar olan tarafım ağır basmıştı.O yüzden yemek yemiyordum.

Hem açsın,hem de yemiyorsun.Senin gibisini daha önce görmedim.

"Size yemeyeceğimi söylemiştim."diye mırıldandım.

Babamın hayırsever olduğunu bu sefer ciddi bir şekilde düşünüyordum.

Masada resmen 15 kişi vardı.

Yani,matematiğimle doğru saydıysam öyle.

"Kızım,lütfen inat etmezmisin."dedi babam masanın başından.

Allahım sabır ver!

"Ye şunları yoksa açlıktan bayılacaksın,Neva."dedi sarışın bir adam.

"Ben nereden bile-bilirim,bunun içinde zehir olmadığını."dedim fazla aksiyon kitaplarına bağlayarak.

Hepsi bana şok olmuş bir şekikde bakıyordu.

"Seni neden zehirleyelim ki?"dedi Agir denen adam.

"Daha adınızı ve kim olduğunuzu bile bilmiyorum.Neden sizin verdiğiniz bir şeyi ham yapayım ki?"dedim.

(Ham diyince aklıma Öyle Bir Uğradım'da olan Olcay geldi.)

"Haklısın.Ben ailemizi tanıtmayı unuttum."dedi babam ve boğazını temizledi.

Kalbime bir ağrı girdi lan.

Ailemiz dedi ya.

Lütfen bu masada olan her kes akrabam çıkmasın.

"Bunlar abilerin Agir,Agah,Ali,Azat."dedi ve durdu.

Elimdeki çatal yere düştü.

Abi.

Abi.

Abi.

Ab-

Gerizekalı,cem ekini koymayı unuttun!

Pardon.

Abiler.

Abiler.

Abiler.

Abiler.

"Kızım iyimisin?"

Abiler.

"Baba sana şap diye söyleme dedik!"

Abiler.

Abiler.

"Şoka girdi galiba.Şt iuimisin?"

Abiler.

"Çekilin,ablamı uyandırırım!"

Abiler.

Abiler.

"Ah!"yüzüme değen ellerle çığlık attım.

Baktığımda küçüklerden biri yüzüme tokat atmıştı.

"Ne vuruyorsun be?!Burada şokumuzu yaşıyorsuz!"dedim ve ayağa kalktım.

"Abiler ne ya!Neden yani?Niye böyle bir şey yaptınız ki?"dedim.