Neva/Gerçek Ailem

22.bölüm

-Nevadan-

"Nabız yok hocam!"

"250!"

"Hocam hastayı kaybettik!"

"Hayır,hayır,hayır!"

"Elimizden gelen her şeyi ya-"

"Hasta hayata geri döndü!"

Gözlerimi kırpıştırarak etrafa bakındım.

Etraf çok bulanıktı.Her ne kadar gözlerimi kırpıştırsam da göremiyordum.

Her tarafım tutulmuş gibi hiss ediyordum.

"Beni duyuyormusunuz?"

Etraftan sesler yankılı vaziyyette geliyordu.

Kafamı olumlu anlamda salladığımda kafamın ağrıdığını hiss ettim.

"Bir yeriniz ağrıyor mu hanımefendi?"

Soru ağrımayan yeriniz var mı olacaktı,hocam.

Kafamı olumlu anlamda salladığımda"Tamam normal."dedi.

"N-ne di-iye soruyorsu-unuz o zam-man."zorla konuştum.

"Anlamadım?"konuşmakta zorluk çektiğim için vaz geçtim.

"Hemşire hanım,hastayı normal odaya alalım."dedi ve gitti.

Hemşire bana gülümseyerek"MaşAllah,pek güzel ailen var."dedi.

Aynen ya,o yüzden annem beni vurmuştu.

****

"Şimdi ben ölüyormuydum?"

Azat abim göz devirerek"Beyaz ışığı gördün geldin diyelim."dedi.

Kaşlarımı yukarı kaldırarak"Vay canına!"dedim.

Aklıma gelenle kaşlarımı çattım.

Lan ben karnımdan vurulmamışmıydım?

Neden sağ göğsüm sargılıydı.

Elimle karnıma dokundum ama bir ağrı hiss etmedim.

Elimle sağ göğsüme dokunduğumda ateş yakmışcasına elimi geri çektim.

Açıtmıştı!

"Neva,ne yapıyorsun?"abim anlamayarak bana baktı.

"İyi de,ben karnımdan vurulmuştum?Neden karnım acımıyor?"dedim babama bakarak.

"Yio,karnından vurulmadın."Azat abim elindeki cipsten yiyerek.

"Olayın şokuyla galiba yalnış anlamışım."kafamı sallayarak kendimi onayladım.

"Peki,annem nerede?"dedim bir anda.

"O kadına neden hala anne diyorsun?"tanımadığım bir adam sinirle bana baktı.

Sanane ya-

Şt!

"Hani bizi doğuran kadına anne denir ya.O yüzden."dedim ve gözlerimi devirdim.

"Neva..."abim ellerimi tutarak ona dönmemi sağladı.

Anlamayarak ona baktım."Ne?"

Derin nefes alarak"Öldü."dedi tek nefeste.

Bir kaç saniye anlamayarak baktıktan sonra ağzım şaşkınlıktan açıldı.

Ne yani,yoktu mu şimdi?